*نوعی
اختلال رشدی (از نوع روابط اجتماعی) است که با رفتارهای ارتباطی، کلامی
غیرطبیعی مشخص میشود. علائم این اختلال تا پیش از سه سالگی بروز میکند و
علت اصلی آن ناشناختهاست. این اختلال در پسران شایعتر از دختران است.
وضعیت اقتصادی، اجتماعی، سبک زندگی و سطح تحصیلات والدین نقشی در بروز
درخودماندگی ندارد. این اختلال بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و
مهارتهای ارتباطی تأثیر میگذارد. کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم،
در ارتباطات کلامی و غیر کلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیتهای مربوط به
بازی، مشکل دارند. این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آنان
دشوار میسازد. در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری نیز دیده
میشود. در این افراد حرکات تکراری (دست زدن، پریدن) پاسخهای غیرمعمول به
افراد، دلبستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده میشود و
ممکن است در حواس پنجگانه (بینایی، شنوایی، بساوایی، بویایی و چشایی) نیز
حساسیتهای غیر معمول دیده شود. هستهٔ مرکزی اختلال در اوتیسم، اختلال در
ارتباط است.