دروغ هاى نيكلا ساركوزى

آفتاب‌‌نیوز : آقاى كوهن بنديت، اكنون روزهاست كه آشوب ها در اطراف پاريس ادامه دارد و حتى به بخشهاى ديگر كشور نيز سرايت كرده است . نظر شما در مورد اظهارات «نيكلا ساركوزى» وزير كشور فرانسه ،كه آشوبها به نحو كاملى سازماندهى شده اند چيست؟ 

اين گفته بى معنا و چرند است. اين آشوبها نشان مى دهد كه او در مقام وزير كشور با شكست روبرو شده ولى اكنون در تلاش است تا با پيگيرى تئورى توطئه ، سرپوشى بر شكست هاى خود بگذارد. 

آشوبها با مرگ دو نوجوان در يك پست فرعى برق آغاز شد. شاهدان حادثه ادعا مى كنند كه پليس، نوجوانان را به سوى مرگ راند، ولى گزارش پليس متفاوت است. اقدام پليس در اين مناطق پردردسر چگونه بايد باشد؟ 

مناطقى وجود دارد كه پليس روزانه به آنجا حمله ور مى شود. در بيشتر موارد، پليس دراين مناطق حاضر مى شود تا جوانان آفريقاى شمالى را زير نظر بگيرد. مظنون ها مورد تحقير قرار مى گيرند، اين جوانان را به مدت چهار ساعت دراداره هاى پليس نگه مى دارند و سپس آزاد مى كنند. نوجوانانى كه به تازگى كشته شده اند نيز در يكى از همين بازرسى ها دستگير شده بودند.
شما گزارش پليس مبنى بر اين كه پسران تحت تعقيب نبودند را باور نداريد؟ 

منظور شما از تحت تعقيب چيست؟ اين فقط يك بازرسى پليسى بود. آن پسرها مى خواستند مورد كنترل قرار نگيرند. براى همين فرار كردند و پليس نيز به دنبال آنها رفت.
پس شما روش هاى پليس را در اين مناطق به عنوان مشكلى بنيادى تلقى مى كنيد؟ 

نيكلا ساركوزى از به كارگيرى افسران پليسى كه به نحوى با اين مناطق در ارتباط بودند، خوددارى كرد. اينك تمام كار ساركوزى دراين خلاصه شده است كه واحدهاى مخصوص را براى كنترل همه افراد به اين مناطق اعزام كند. اين وضعيت منجر به عدم اعتماد شده است و اگر كنترل چندساله با بيكارى بالا و نژادپرستى پليس توأم باشد، تبديل به نيروى انفجارى اجتماعى مى شود. 

شما شخصيت نمادين آشوبهاى دانشجويى در مه ۱۹۶۸ بوديد. آيا مى دانيد چرا اين جوانان ناكامى ها و نارضايتى هاى خود را به شكل آشوب هاى خيابانى نشان مى دهند؟ 

آشوب از واقعيت هاى زندگى در مناطق حومه است. دراين اوضاع، وزيركشور ظاهر مى شود و مى گويد: من اين مناطق را پاكسازى مى كنم و هر كس مخالف من باشد، از سر راه برمى دارم. چه كسى جرأت دارد جلوى مرا بگيرد؟ البته جوانان بسيارى وجود دارند كه در محيطى پرآشوب زندگى كرده اند و مى گويند «بله قطعاً شهامت آن را داريم و به تو، آدم حراف، نشان خواهيم داد.»
شما در باره استراتژى فقدان تحمل ساركوزى صحبت مى كنيد، ولى دولت همچنان مى گويد خواهان برقرارى مذاكره است.
البته در آينده! هنگامى كه كودكى درون چاله آبى مى افتد، خيس مى شود. گرچه مى توانم با حوله او را خشك كنم، ولى واقعيت خيس شدن از بين نمى رود و به قوت خود باقى است. سالهاست كه وضعيت در محلات فقيرنشين حومه شهرها ثبات خود را از دست داده است. تنها يك حادثه كافى است تا موج خشونت فراگير شود. درهمين راستا، رسانه هاى خبرى، اولين جرقه آشوب را ايجاد كردند. جوانان ديگر ماجرا را ديدند و به خود گفتند: ما هم همين كار را انجام خواهيم داد. اين دقيقاً همان رخدادى بودكه در دهه ۶۰ اتفاق افتاد. تظاهرات در هامبورگ يا برلين موجب تظاهرات در فرانكفورت شد. اين يك پديده شناخته شده است. 

جامعه شناسان واهمه دارند كه اين آشوب حتى بنيادين تر شود. نقل شده جوانان شركت كننده گفته اند: «تازه اول كار است.» آيا معتقديد كه وضعيت وخيم تر خواهد شد؟ 

اين آشوبها معمولاً به همان سرعتى كه آغاز شده اند، پايان مى يابند. كسى نمى تواند پيش بينى كند چه وقت و چه طور اين آشوبها اتفاق مى افتد. 

«ژاك شيراك» رئيس جمهور، و «دومينيك دو ويلپن» در طرحى عملى اعلام كرده اند اشتغال جوانان بيكار تا پايان ماه جارى اجرا خواهد شد. نظر شما در اين مورد چيست؟ 

آنها ۱۷۸۳ طرح عملى داشته اند. مشكل با يك طرح عملى به اين راحتى ها حل نمى شود. آنها در ابتدا بايد مشكل محله فقيرنشين را حل كنند. اين نوع محله هاى فقيرنشين در آلمان به چشم نمى خورد. آنها بايد مشكل بيكارى جوانان را كه در فرانسه بسيار قابل توجه تر از آلمان است، حل كنند. نظام فرانسه قابل مقايسه با سيستم دوگانه (آموزشى و آموزش حرفه اى) آلمان نيست. درميان خانواده هاى مهاجر به فرانسه نرخ بيكارى بسيار بالاست. خانواده هايى در فرانسه زندگى مى كنند كه دو نسل آنها بيكار بوده اند. به علاوه، طى اين سالها، باندها و شبكه هاى موادمخدر در اين مناطق تشكيل شده اند. جالب است كه در حال حاضر ، شيراك و دوويلپن در نظر دارند تا عقل هاى خود را روى هم بريزند ، ولى هر كارى هم بخواهند انجام دهند، به اين زودى ها به نتيجه نخواهد رسيد. 

چه اقدام سريعى بايد صورت گيرد؟ 

يك روش استراتژيك كاملاً متفاوت. برخى از شهرها، ميانجى هايى دارند كه تلاش مى كنند به تدريج جو را آرام كنند. ولى اين امر به تمايل قابل ملاحظه پليس نياز دارد تا به انتقاد از خود بپردازد. با وجود اين ، من به آن مقاماتى كه باور دارند تنها راه مقابله با خشونت، سركوب حتى شديدتر آن است، هشدار مى دهم كه اين نوع خطرناكى از موش و گربه بازى است. 

اگر طرح عملى عاقلانه نباشد، پس سياست استراتژيك بلندمدت چگونه به نظر خواهد رسيد؟ 

خب ، گفتنش از عمل كردنش آسانتر است. ما به استراتژى اى نياز داريم كه نه تنها بيكارى را كاهش دهد، بلكه شامل اقداماتى باشد كه اين جوانان را قادر سازد عملاً جذب جامعه شوند. 

نقش مدارس در اين روند چيست؟ 

مدارس اين نواحى كاملاً زير اين بار سنگين خم شده اند. معلمان دسته دسته پا به فرار مى گذارند و استراتژى آموزش جامع دراين مناطق مشكل ساز با شكست مواجه شده است. به راستى ، اين مدارس هرگز قادر نبودند از عهده بحران مهاجرت برآيند، زيرا براساس قانونى اداره مى شوند كه در معناى سنتى بيان كرده است كه تمام مهاجران به آموزش بهتر نيازمندند. آن چيزى كه آنها بايد ايجاد كنند، سيستمى است كه خودمختارى بيشترى را براى مدارس فراهم مى كند كه شامل توانايى استفاده ازمربيان اصلاح انديش است. البته اين امر به سرمايه گذاريهاى پايدار آموزشى و مالى نياز دارد. 

چگونه اروپا مى تواند اين مشكل را حل كند؟ نظرتان در مورد تحول آتى مدل جامعه اروپايى چيست؟ 

در كوتاه مدت، مشكلى حل نمى شود. با وجود اين، در بلندمدت اروپا بايد استراتژى هاى جذب مهاجران را در تك تك اعضاى اتحاديه اروپا مقايسه كند. آن موقع است كه ما كشف خواهيم كرد كه سيستم آموزش اروپايى در كشورهايى با سطوح مهاجرت بالا ناموفق بوده است. هرجا كه بنگريم، در انگليس، فرانسه ، بلژيك يا حتى آلمان اين كشورها نوعى نظام آموزشى دارند كه اساساً فرزندان مهاجران را ناديده  مى گيرند. اين نقطه ، آغاز كار براى اروپايى هاست. 

شما به تفاوت هاى بين فرانسه و آلمان اشاره كرديد. اخيراً راجع به تبعيض نژادى و جوامع موازى در آلمان گلايه هايى شده است . آيا آلمان با بروز چنين آشوب هاى مشابهى روبرو خواهد شد؟ 

من معتقد هستم كه اگر اين نوع درگيريها در آلمان اتفاق بيفتد، آشوب ها به اين وسعت نخواهد بود. ما قطعاً شاهد آشوب و اغتشاش هاى بسيار زيادى خواهيم بود، ولى ناآرامى در آلمان با اين شدت شروع نخواهد شد. همانطور كه هميشه گفته ام، آلمان در مقايسه با فرانسه، وضعيت بهترى دارد.