آفتابنیوز : آفتاب: به طور مثال یکی از نمایندگان در مدت زمان رسیدن از پارکینگ بهارستان تا زمان نشستن بر روی صندلی اش تصمیم میگیرد که یک چیزی را افزایش دهد، کمی که فکر می کند می بیند افزایش دو چیز دم دستی تر و سهل الوصول تر از چیزهای دیگر است، افزایش حقوق نمایندگان یا تعداد نمایندگان؛ بنابر این ایشان تصمیم می گیرد این طرح را با آقای قاضی پور در میان بگذارد، نادر قاضی پور هم پس از شنیدن طرح، خطاب به نماینده مذکور می گوید«به به! آفرین، فقط این طرح می تواند دریاچه ارومیه را نجات بدهد؟» سپس طرح را با فرد دیگری مطرح می کند و ایشان میگوید: «بابا تو دیگه کی هستی؟! اگر این طرح تصویب بشه، وزیر علوم هم حساب کار خود را می کند؟» سپس طرح با فرد دیگری مطرح می شود، او هم مسائل را طوری مطرح می کند که چهارصد کیلومتر آن طرف تر هم در جریان امور قرار بگیرند، پس با تایید این طرح صدای آن را به گوش دیگران که چه عرض کنم، به سرخپوستان باقیمانده در قاره آمریکا هم می رساند، در این میان فرد سومی هم در اعتراض به صحبت های یکی از نمایندگان این طرح را در میان نطق ایشان مطرح می کند و به ناچارطرح تصویب می شود!
این طرح که به خودی خود رقیبی جدی برای فیلم«بی خود و بی جهت» به حساب می آید، ما را به این نتایج می رساند؛ الف- وقتی نمی توانیم معضل بیکاری را حل کنیم، ارزش پول ملی را افزایش دهیم، تعداد نمایندگان را که می توانیم افزایش دهیم و قابل شما را ندارد، این بار را مهمان ما بودید، ب- ما قول می دهیم دیگر کار بدی انجام ندهیم، شما هم ما را ببخشید و بی خیال شوید، ج- ما که گلدان ها را آب دادیم، سلام همسایه را هم هر روز جواب دادیم، دیگه این طرح ها چیه؟ د- نام دیگر این طرح را می توان طرح«افزایش تعداد برو حالشو ببرها» نامید، از ما گفتن!
منبع: آرمان/ فریور خراباتی