استاد دانشگاه علامه‌طبابایی:
بیگانگی از حق شهروندی سرخوردگی می‌آورد
مصطفی پودراتچی، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه علامه طبابایی معتقد است: ضروررت حق شهروندی باید از قالب بخشنامه و دستورات مکتوب به بطن جامعه منتقل شود.
آفتاب‌‌نیوز :
هاتف جلیل زاده- پودراتچی بر این باوراست شهروند بودن با شهرنشین تفاوت دارد و نباید این دو مفهموم را یکی تلقی کنیم. اولین بار است که منشور حقوق شهروندی در دولت یازدهم تدوین شده و اهمیت آن مورد بررسی قرار گرفته است. علاوه بر این حسن روحانی رئیس‌جمهور چندی پیش اعلام کرد موافق سرک کشیدن در زندگی خصوصی افراد نیست و تلویحا بر ضرورت حقوق شهروندی تاکید کرده است.
مصطفی پودراتچی، پژوهشگر و جامعه شناس شهری است. وی به اهمیت حقوق شهروندی پرداخته و به خبرنگار «آفتاب» گفت: «حقوق شهروندی یکی از مسائل مهمی است که همیشه به فراموشی سپرده شده است. برخی تصور می‌کنند شهروند بودن مساوی با شهرنشین بودن است درحالیکه چنین نیست. کسی شهروند محسوب می شود که از حقوق فردی و اجتماعی و قضایی و سیاسی خود به درستی آگاه باشد و مشارکت سیاسی و حزبی در اداره امور کشور داشته باشد.»
این استاد دانشگاه حفظ حریم خصوصی افراد را یکی از وجوه عمده حق شهروندی به حساب آورده و گفت: «حفظ حریم خصوصی افراد یکی از وجوه مهم حق شهروندی است اما این وجه مهم هنوز درکشور ما در نظر گرفته نمی‌شود. ما در برخ از اوقات شاهد رفتارهای نامناسب با شهروندان هستیم که به نوعی تضییع حق شهروندی به حساب می‌آید. رفتارهای غیرقانونی که علی رغم حرف وحدیث‌های زیاد هنوز ادامه دارد.»
این استاد دانشگاه در ادامه به زیر پا گذاشتن حقوق شهروندی اشاره کرده و گفت: «در جامعه‌ای که حق شهروندی تضییع می‌شود و حق اعتراض و اظهار نظر از آدم‌ها سلب می‌شود؛ سرخوردگی واز خودبیگانگی و انفعال در سطح فضای جامعه جاری می‌شود وبر مشارکت عمومی مردم در جامعه تاثیر می‌گذارد.»
وی گفت: «نباید فراموش کنیم که در جهان امروز تنها حکومت و سیستم سیاسی نیست که جامعه ای را اداره می‌کند بلکه مردم نیز با نظام سیاسی در اداره جامعه مشارکت دارند. اگر حق شهروندی رعایت نشود؛ مشارکت اجتماعی نیز رخ نمی‌دهد.»
پودراتچی افزود: «اگر حقوق شهروندی در جامعه‌ای به شکل صحیح رعایت شود، سطح مشارکت اجتماعی در آن اجتماع مذکور افزایش پیدا می‌کند. نظارت در این جامعه از پایین به بالا صورت می‌گیرد و همه چیز بر روال نظم پیش خواهد رفت. به عنوان مثال این مردم یا همان والدین بچه‌ها هستند که می‌توانند نظام آموزشی یک جامعه را کنترل و اشکالات آن را اصلاح کنند. در مقابل اگر مشارکت اجتماعی در قالب تشکل‌ها و سازمان‌های مدنی وجود نداشته باشد، زمینه اعمال سیاست‌های یک‌جانبه و غیرکارآمد افزایش پیدا می‌کند.»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید