آفتابنیوز : آفتاب: سال گذشته در جشنواره سیودوم فیلم فجر بیش از 50 فیلم حضور داشتند که هنوز نیمی از آنها اکران نشدهاند و این آثار جدا از دیگر فیلمهایی است که از سالهای قبل پشت خط اکران باقی مانده بودند.
در جشنواره دوره قبل، 32 فیلم در بخش سودای سیمرغ و خارج از مسابقه پذیرفته شد که از بین آنها تاکنون فیلمهای «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران»، «آرایش غلیظ»، «اشباح»، «امروز»، «برف»، «پنجاه قدم آخر»، «چ»، «خط ویژه»، «خوبزدهها»، «رد کارپت»، «زندگی جای دیگری است»، «طبقه حساس»، «متروپل»، «کلاشینکف»، «معراجیها» و «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» اکران عمومی شدهاند.
به این ترتیب فیلمهای «انارهای نارس» محمدرضا مصطفوی، «بیگانه» بهرام توکلی، «تمشک» سامان سالور، «چند متر مکعب عشق» جمشید محمودی، «رستاخیز» احمدرضا درویش، «شهابی از جنس نور» محمدرضا اسلاملو، «شیار 143» نرگس آبیار، « شیفتگی» علی زمانی عصمتی، «عصبانی نیستم» رضا درمیشیان، «فصل فراموشی فریبا» عباس رافعی،«قصهها» رخشان بنی اعتماد، «گنجشکک اشیمشی» وحید نیکخواه آزاد، مسعود کرامتی و غلامرضا رمضانی، «مردن به وقت شهریور» هاتف علیمردانی، «مهمان داریم» محمد مهدی عسگرپور، «همه چیز برای فروش» امیرحسین ثقفی و «خانه پدری» کیانوش عیاری اکران نشدهاند.
البته برخی از این فیلمها در آستانه اکران قرار دارند و احتمالا به زودی بر پرده سینماها میآیند مانند «مهمان داریم»، «شیار 143»، اما تعدای دیگر هم هستند که یا مجوز نمایش نگرفتهاند یا اگر هم گرفتهاند به دلیل فشارهای سیاسی و غیر سینمایی به مدیران سازمان سینمایی و وزارت ارشاد هنوز فرصت اکران پیدا نکردهاند که به نظر میرسد حداقل برای دو فیلم «عصبانی نیستم» و «قصهها» با رایزنیهای اخیر مسوولان شرایط بهبود پیدا کند و این فیلمها فرصت نمایش را پیدا کنند.
«شیفتگی» و «خانه پدری» هم از جمله فیلمهایی هستند که به دلیل برخی ممیزیها هنوز فرصت اکران پیدا نکرده است.
اما به جز این بخش، از بین 19 فیلم بخش "نوعی نگاه" جشنواره فجر سال گذشته هم که به فیلمسازانی که اولین تجربه کارگردانی فیلم بلند خود را امتحان میکردند، اختصاص داشت، فقط چهار فیلم به اکران عمومی درآمدهاند و «لامپ100» سعید آقاخانی شاید به زودی این تعداد را به پنج فیلم برساند.
پس از پایان جشنواره تا به امروز فیلمهای «خانوم» تینا پاکروان، «فرشتهها با هم میآیند» حامد محمدی، «پنج ستاره» مهشید افشارزاده و «با دیگران» ناصر ضمیری اکران شدند.
بر اساس این گزارش، فیلمهای «ارسال یک آگهی تسلیت»، «پایان خدمت»، «تراژدی»، «حق سکوت»، «خانهای کنار ابرها»، «دو ساعت بعد مهرآباد»، «رنج و سرمستی»، «روزگاری عشق و خیانت»، «زمستان آخر»، «سیزده»، «عاشقها ایستاده میمیرند»، «فردا»، «ملبورن» و «ناخواسته» هنوز فرصت اکران پیدا نکردهاند.
به گزارش ایسنا، فیلمهای جشنواره سال گذشته فقط به همین تعداد محدود نمیشد، بلکه آثار کارگردانهای دیگری از جمله فرزاد موتمن و شهرام مکری در بخش جدیدی با عنوان "نوعی تجربه" نمایش داده شدند که شاید ایجاد چنین بخشی را در جشنواره بتوان پیش درآمد تشکیل گروه سینمایی «هنر و تجربه» دانست که مدتی است نمایش فیلمهایی را آغاز کرده و با استقبال خوبی هم مواجه شده است.
در این بخش 12 فیلم همچون «بازگشت» علی قویتن، «سایه روشن» فرزاد موتمن، «بیداری برای سه روز» مسعود امینی تیرانی، «جینگو (روایت معلق)» تورج اصلانی، «دختر... مادر... دختر...» پناه بر خدا رضایی، «دربست آزادی» مهرشاد کارخانی، «دو ساعت بعد مهرآباد» علیرضا فرید، «روایت ناپدید شدن مریم» محمدرضا لطفی، «سایه روشن» فرزاد موتمن، «سرزمین رها» فرهاد مهرانفر، «سیاوشان» محمدعلی سجادی، «شب بیرون» کاوه سجادی حسینی و «ماهی و گربه» شهرام مکری حضور داشتند.
در بین این فیلمها که تا به حال تعداد کمی از آنها مثل «دختر...مادر...دختر» و «بیداری برای سه روز» برای نمایش در گروه سینمایی «هنر و تجربه» انتخاب شدهاند، فعلا «ماهی و گربه» شهرام مکری مخاطبان زیادی را به سینماهای محدود این گروه کشانده است و تکلیف اکران بسیاری از آنها اصلا مشخص نیست.
به این ترتیب، نگاهی گذرا به فیلمهای اکران نشده، علاوه بر اینکه کمبود سالنهای سینمایی را بار دیگر به یاد میآورد، بر این نکته هم تاکید دارد که تعدادی از این فیلمها با توجه به سلیقهای که از مخاطبان سینما دیده شده و نیز بازخوردهایی که از جشنواره فجر به دست آمد، قطعا در اکران شکست خواهند خورد. همچنین وقتی سازندگان یا مدیران حمایت کنندهای که تامین منابع مالی چنین فیلمهایی را برعهده داشتند، هم تمایلی به اکران ندارند، مشخص نیست این فیلمها برای کدام مخاطبین ساخته میشوند؟
هر چند این فیلمها محصول مدیریت دوره قبل سازمان سینمایی هستند که شاید بتوان افزایش آمار تولید فیلم را دلیلی بر ساخت این همه فیلم دانست اما جشنواره امسال که قرار است حداکثر 22 فیلم در بخش مسابقه ملی آن پذیرفته شوند، سنگ محک خوبی برای حداقل بررسی کیفیت فیلمهای جدید تولیدی در سینمای ایران خواهد بود، سینمایی که نیازمند سالنهای بیشتری است تا فیلمهای پشت اکران ماندهاش روز به روز بیشتر نشود.