آفتابنیوز : آفتاب: لیلا خسروی باستانشناس و مجری این پروژه با اعلام این خبر با اشاره به اتفاقی بودن این بررسی باستانشناختی به صورت پیمایشی فشرده و نمونهبرداری سطحی، افزود: باتوجه به در نظر گرفتن حریم آب دریاچه و میزان خسارت رطوبت آب به آثار فرهنگی تاریخی، کل منطقه تا ارتفاع 1300 متر از سطح دریا مورد بررسی و شناسایی دقیق و سیستماتیک قرار گرفت و همهی آثار موجود در این ناحیه از زنجان، حتی در صعب العبور ترین نقاط منطقه شناسایی، ثبت و مستند سازی شد.
به گزارش آفتاب به نقل از ایسنا، وی تاکید کرد: نتیجه بررسی انجام شده، شناسایی و ثبت مجموعهای متشکل از آثار باستانی مهمی شامل محوطهها، تپهها، گورستانها و آثار معماری بود که تعداد 35 مورد از آنها در معرض خطر قرار دارند. آثار شناسایی شده در نقاط مختلف شامل دشتهای کوچک میان کوهی، کنار رودخانهی «قزل اوزن» و نهرهای فصلی، دامنه کوهها، داخل تنگه ها و روی تپه ماهورهای مرتفع قرار داشتند.
او بیشتر آثار به دست آمده را متعلق به دوران تاریخی به خصوص اشکانی و اسلامی دانست و افزود: استقرارهای این دوران اغلب روستاهای کوچکی بودند که در نزدیکی رودخانهها، چشمهها و رودخانههای فصلی قرارداشتند. گونههای سفالی شناسایی شده نیز بیشتر تحت تاثیر سنت سفالگری حوزهی فرهنگی غرب ایران هستند که نیاز به مطالعات بیشتر و عمیقتری در این زمینه دارد.
وی در ادامه این ناحیه از ایران را یکی از مناطق ناشناخته از نظر مطالعات باستان شناسی دانست و افزود: با اینکه هدف اصلی از این پژوهش شناسایی و مستندسازی علمی و سیستماتیک محوطهها و تپههای باستانی موجود در حوضهی آبگیر سد بود، اما فرصت مناسبی برای مطالعات دوران تاریخی، شناسایی همهی آثار فرهنگی _ تاریخی موجود در این بخش از زنجان، تهیه نقشهی باستانشناسی منطقه، مطالعه وضعیت استقرارهای موجود و مشخص کردن ارتباط آنها با یکدیگر، گاهنگاری دقیق محوطههای کشفشده، مطالعهی الگوهای استقراری و تاثیرات زیستبوم بر شکلگیری آنها، مطالعه، توصیف و طبقهبندی تحلیلی سفالهای دوران تاریخی به ویژه اشکانی در این منطقه فراهم آمد که نتایج بسیار چشمگیر علمی نیز به دنبال داشت.