آفتابنیوز : آفتاب: این بار اما، مقامات شهر وین طلسم چند قرن را برای خبرنگاران شکستند تا امکان استقرار موقت آنها را فراهم کنند. در بهترین نقطه شهر، میان لوکس ترین هتل هایشان خیمه ای سفید رنگ برپا کردند تا هم از تردد و مزاحمت های خبرنگاران آسوده شوند و هم مرکز رسانه ای شهر را که به حالت نیمه تعطیل درآمده بود، آزاد کنند.
چادر خبرنگاران درست حد فاصل هتل ماریوت و هتل کوبورگ است؛ هتل هایی که اعضای تیم های مذاکره کننده هفت کشور در آن مستقر هستند. کار کردن در آن هم کمتر از شرایط جنگی نیست، از هر درز چادر سوز سرما می آید و هیچ وسیله گرمازایی هم نمی تواند دمای درون چادر را به حد مطلوب برساند.
دمای هوا هیچ وقت در این چادر طبیعی نیست. چند دقیقه سرمای شدید است، وسیله گرما زا را که روشن می کنند ساکنان نیمه انتهایی چادر فراری می شوند و بوی دود فضا را پر می کند. خاموش می کنند، از سوز سرما انگشت ها بی حس می شود.
با این حال کسی گلایه نمی کند. همه به این که اعضای هیات ها در تیررسشان باشند، راضی اند بویژه آن که این بار ، برای نخستین بار و در دور دهم مذاکرات، خانم سخنگو را در نزدیکی خود می بینند.
نمی دانستیم چه ؛ ولی هر چه بود همه مذاکرات قبلی ، یک چیز کم داشت. انگار خبرنگاران ایرانی به حال خود رها شده بودند. یک بار در طول مذاکرات یکی از اعضای هیات می آمد و بریف می کرد و دیگر همین . در سایر اوقات ، این سخنگویان اروپایی و امریکایی بودند که در میان خبرنگاران ایرانی تردد می کردند.
این بار که خانم سخنگو آمد، مشخص شد که خبرنگاران ایرانی دفعات قبل چه کم داشتند. یک سخنگو از جنس خودشان که زبانشان را به خوبی بداند، برخاسته از جمع خبرنگاران باشد و تجربه سالها همکاری با اهالی رسانه را هم داشته باشد. خود را نه دیپلمات که یک مطبوعاتی بداند و از موضع برتر به خبرنگاران نگاه نکند.
به گزارش ایرنا، هرچند که اقدام وزارت خارجه برای همراه کردن خانم سخنگو با خود در مذاکرات دیرهنگام بود ولی به قول انگلیسی ها: Better Late ,Than Never