آفتابنیوز : آفتاب- سرویس سیاسی: محمود احمدینژاد، رئیس دولتهای نهم و دهم بعد از مدتی سکوت خبری دوباره به صدر اخبا آمد؛ البته اینبار نه به دلیل پروندههای اقتصادی اطرافیانش و نه نشست ماهانه در ولنجک با اعضای کابینهاش و نه بهخاطر تلاش برای تماس با سید محمد خاتمی و اصلاحطلبان بلکه به دلیل دریافت نامههای مردمی در میدان ۷۲ نارمک؛ آن هم در شرایطی که هیچ سمت اجرایی ندارد.
به گزارش آفتاب، در زمانی که تمامی چشمهای سیاسیون و مردم به مذاکرات هستهای دوخته شده، انتشار عکسهای احمدینژاد در حال دریافت نامههای مردمی، گمانهزنیهای بسیاری را درباره دلایل این اقدام احمدینژاد یا حتی دلایل اصلی برای انتشار این عکسها در نزد سیاسیون به وجود آورد. همزمان سوال دیگری نیز برای مردم اهمیت پیدا کرد؛ خصوصا کسانی که همچنان در صف انتظار برای دادن نامه مکتوب خود به احمدینژاد هستند؛ نامههایی که احمدینژاد در میدان ۷۲ نارمک میگیرد چه سرنوشتی پیدا میکنند؟ شاید بررسی سرنوشت نامههای مردم به احمدینژاد در دولتهای نهم و دهم، پاسخ روشنی باشد. بر اساس آمار بیش از ۳۵ میلیون نامه در شش سال اولیۀ سفرهای استانی به دست احمدینژاد رسیده بود که حجم انبوه نامهها چنان هزینهای برای دولت سابق بهوجود آورد که در نهایت کمیته امداد را بر آن داشت تا پیش از آغاز دور سوم سفرهای استانی، در نامهای به احمدینژاد یادآور شود که جمعآوری نامههای مردمی، "بدون اثر" و "منشاء سوءاستفاده" است.
البته این رویکرد دولت احمدینژاد تغییر نکرد و در سومین سفر استانی به کهکیلویه و بویراحمد حدود ۱۵۰ گونی نامه بهدست رئیسجمهور رسید! بدین ترتیب از همان زمان سرنوشت نامههای ارسالی مردم به دولت مورد بحث بسیاری قرار گرفت. ساخت فیلم مستند فیلمساز اهل چک با همین موضوع، شایعه اهدای هدیههای ده، بیست هزارتومانی از طرف دفتر ریاستجمهوری برای نویسندگان نامهها و انتشار فیلمی در شبکههای اجتماعی، در جریان سفر هیئت دولت در فروردین ۹۲ که نشان میداد تعداد زیادی از نامههای مردم به درون زبالهها ریخته شده است از جمله موارد ثبت شده در مورد سرنوشت نامههای مردمی بود.
از طرفی با فرض این که خواندن هر کدام از این ۳۵ میلیون نامه یک دقیقه وقت نیاز داشته باشد، ۵۸۳ هزار و ۳۳۳ ساعت از وقت دولت احمدینژاد تا بهحال صرف خواندن این نامهها شده که معادل ۲۴ هزار و ۳۰۵ شبانهروز است. این تنها زمانی است که برای خواندن نامهها صرفشده و زمان موردنیاز برای پاسخ دادن احتساب نشده است.
اگرچه تعداد زیادی از همکاران احمدینژاد در مطالعه و پاسخگویی به نامهها به وی کمک کردهاند اما اگر قرار باشد یک نفر همه این نامهها را مطالعه کند، باید بیش از ۶۶ سال به طور شبانهروزی و بدون حتی یک دقیقه وقفه، مشغول خواندن نامه باشد لذا در شرایطی که فعلا احمدینژاد هیچ سمت اجرایی ندارد و کسی به او کمک نمیکند پس میتوان تصور کرد سرنوشت نامههای میدان ۷۲ نارمک چه خواهد شد.
این در شرایطی است که تحلیلگران سیاسی انتشار تصاویر دریافت نامههای مردمی توسط احمدینژاد را یک رفتار سیاسی، انتخاباتی و پوپولیستی ارزیابی میکنند. البته طرفداران احمدینژاد این آمار و ارقام را نقطه قوتی برای احمدینژاد میدانند و معتقدند حجم انبوه نامهها نشاندهنده رابطه خوب احمدینژاد با مردم است.
از سوی دیگر برخی بر این باورند که با نزدیک شدن به انتخابات مجلس، احمدینژاد تلاش بسیار زیادی میکند تا با اینگونه رفتارها بتواند تاثیرگذاری و نقش خود را در انتخاب پیشرو ایفا کند. بهنظر میرسد که این اقدام احمدینژاد بهنوعی برگرفته از رفتار سیاسی دو رئیسجمهور پیشین یعنی آیتالله هاشمی رفسنجانی و سید محمد خاتمی باشد؛ چهرههایی که تقریبا در تمامی انتخابات نقش و تاثیرگذاری بسزایی در افکار عمومی داشتهاند. لذا احمدینژاد از این طریق میخواهد خود را به عنوان یک قطب مهم و چهره تاثیرگذار در انتخابات معرفی کند.
البته انتشار این عکسها گمانهزنیها در مورد احتمال حضور احمدینژاد به عنوان کاندیدای نمایندگی مجلس را نیز تقویت بخشیده است. خبری که پیشتر از این در فرودینماه سال جاری بسیار جدی شد و حتی عدهای اعلام کردند احمدینژاد قرار است از شهر نهاوند در انتخابات میاندورهای مجلس - در شرایطی که سنایی نماینده این شهر سفیر ایران در روسیه است- شرکت کند.
بهتره بگی زنده باد استادعوام فریب
در کل اگر میخاد برای انتخابات مجلس کاندید شه من از همین الان آمادگی خودم برای تبلیغات ایشان اعلام می کنم ولی برعلیه ایشان
ای خدا.............
ما هم باید مثل افغانستان دو تا بلکه چهار تا رییس جمهور انتخاب میکردیم تا زورشان برسد هشت سال ایشون را بک کنند
کاشکی کانادا را بک کنند وضع همه خوب بشه
از جامعه بشری عذرخواهی میکنم