آفتابنیوز : آفتاب- سرویس سیاسی: روزهای پایانی سال 93 را در حالی سپری می کنیم که سال 2014 میلادی با تمامی تحولات جهانی سپری شد. در این میان ایران اسلامی نیز در طول سال، آبستن حوادث و اتفاقات متعددی بود.
به گزارش آفتاب، سیاست خارجی، سیاست داخلی و اقتصاد سه عرصه حساسی بودند که دولت یازدهم تمرکز زیادی بر آن انجام داد. در بعد سیاست خارجی فارغ از فعالیتهای گسترده دیپلماتیک با کشورهای همسایه، اروپایی و جنوب شرق آسیا و نیز سیاست تنش زدایی و اعزام هیات های بلند پایه دیپلماتیک، تمام چشمها بر مذاکرات هسته ای دوخته شد.
مذاکراتی که تمدید شش ماهه آن بعد از توافق ژنو باعث شد همگان انتظار پایانی خوش بری حل این موضوع تاثیرگذار جامعه بین الملل متصورشوند. اما نه پایان ضرب الاجل 6 ماهه و نه تمدید 4 ماهه مذاکرات گره نهایی هستهای ایران و گروه 5+1 را باز نکرد.
اما بدون تردید عدم دستیابی به توافق نهایی تنها محصول مذاکرات فشرده نبود زیرا بعد از اتمام دوره 4 ماهه، توافق نامه قبلی ژنو دوباره تمدید شد و در شرایطی که حتی اگر ایران نیازی به تمدید مذاکرات نمی دید این بار قدرتهای 1+5 اصرار بر تمدید آن به منظور دستیابی به توافق نهایی داشتند. مضاف بر این، فعالیت دیپلماسی ایران دستاورد دیگری نیز در همین روزهای پایانی سال میلادی داشت.
در شرایطی که اوباما رئیس جمهور آمریکا اکثریت کنگره جمهوری خواه را در صورت دستیابی به توافق هسته ای، در مقابل خود می بیند برای اولین بار در تاریخ این کشور علی رغم تمامی اتهام زنیها و تهدیدهای معمول روسای جمهور آمریکا، به جای استفاده از واژه گزینه نظامی روی میز، در برابر دیپلماسی جهوری اسلامی ایران سر تعظیم فرود آورد و در یک برنامه زنده رادیویی اعتراف کرد ایران به قدرت برتر منطقهای تبدیل شده است.
البته وی در این سخنرانی حاضر شد از ابزارهای خود در برابر تندروهای داخلی آمریکا نیز سخن بگوید و اعلام کند من رئیس جمهوری بودم که از حق وتو بسیار کم استفاده کردم و شاید در آینده از این قدرت اجرایی رئیس جمهور استفاده کنم. الفاظی که به گفته اکثر کارشناسان نوعی آمادگی و رویکرد احتمالی تقابلی دولت در مقابل کنگره در مورد پرونده هسته ای ایران خواهد بود.
در کنار کش و قوس های سیاست خارجی، اقتصاد داخلی نیز آبستن حوادث مهمی بود. تورم نزدیک به 40 درصدی دولت قبل کم کم با اتخاذ سیاست های منضبط مالی و ارزی، به حدود 17 درصد رسید و آمارها از رشد اقتصادی کشور بعد از دو سال رشد منفی خبر می دهد. درشرایطی که افت قیمت جهانی نفت منجر به سقوط شدید واحد پولی کشورهای متکی به نفت شده است و ارزش پول ملی روسیه و ونزوئلا حدود 50 درصد افت کرده است اما ایران موفق شد ثبات نسبی بازار ارز را حفظ کند، اقدام قابل تحسینی که کمتر مورد توجه رسانهها قرار گرفت و معمولا اکثریت آنها نیمه خالی لیوان ارز را دیدند.
با این حال در سیاست داخلی نیز رویدادهای بسیاری به وقوع پیوست و در شرایطی که تندروهای داخلی و دلواپسان کمر همت را برای متشنج کردن فضای سیاسی کشور بسته بودند، بعد از سالها تنش و نزاع بین جریان های سیاسی داخلی، شاهد آرامش نسبی در فضای حزبی بودیم و برگزاری جلسات و نشستهای احزاب مختلف امید بسیاری را به فعالین سیاسی بازگرداند.
از طرفی گزینه رایج تندروها مبنی بر حذف جریان های سیاسی رقیب کم رنگتر شد و در این مسیر، یا مجبور شدند به قاعده بازی تن دهند و در چارچوب قانون به فعالیت های خود را ساماندهی کنند یا اینکه صداهای بلندشان کم آواتر شد.
البته در این میان برخی رسانه های داخلی تا آخرین لحظات از فرافکنی غافل نشدند و در آخرین نمونه آن یکی از خبرگزاری ها رسمی و مطرح کشور در اقدامی غیر حرفهای و صرفا جهت تامین خواسته عده ای خاص، خبری را منتشر کرد مبنی بر این که یکی از اعضای ارشد کابینه یازدهم با حضور در یک ضیافت، سعی در تاثیرگذاری بر انتخابات شورای عالی استان ها دارد...، این در حالی بود که ضمن خیلی زود و با گذشت تنها یک روز، رسانه ها اعلام کردند که با حضور دکتر مهدی چمران، این نشست فضای کاملا فراجناحی داشته است و بدین ترتیب مشخص شد که برداشت این رسانه مطرح کشور، صرفا یک قضاوت یکطرفه بوده است که مغایر با تعهدات و اعتبار حرفه ای یک رسانه است.
در هر صورت با یک جمع بندی کلی از فضای یکسال اخیر کشور می توان به این نتیجه رسید که اعتماد و ارائه فرصت به کابینه تدبیر و امید می تواند بسیاری از مشکلات سال های اخیر کشور را حل کند.