آیت‌الله هاشمی: کجا سراغ دارید تشویق امام را از این‌ تندروها؟

آفتاب‌‌نیوز :

خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در حاشیه نگاری سخنرانی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام در مراسم افتتاح همایش بین‌المللی جهان عاری از خشونت در اندیشه‌ امام خمینی(ره) نوشت: هاشمی از رحمانیت امام مي‌گوید. تا تندروها، چهره اش را تحریف نکنند. تا امامی غضبناک را به مردم، معرفی نکنند. تا تندی‌ها خود را به پای امام ننویسند. چه تحریفی بالاتر از این که تندروها بشوند منادی امام. شعار فتح مکه بدهند و بر طبل جنگ بکوبند. کجا سراغ دارید تشویق امام را از این تندروها؟ قلب عارف امام کجا و قلب این کینه توزان کجا؟. متن کامل این حاشیه نگاری بدین شرح است:

عصر سه شنبه 12 خرداد 94 است. حوالی ساعت 30/5بعد از ظهر. به ساختمان جدید کتابخانه ملی مي‌رسم.آقای هاشمی قرار سخنرانی دارند.در همایشی به نام امام. برای جهانی عاری از خشونت.آنهم در روزگار اسلام داعشی که بهشت را برای مردم، زوری مي‌خواهد.با شمشیر و شلاق و شکنجه. سخنان امروز آقای هاشمی، دوباره یاد امام را زنده مي‌کند. بوی اعتدال امام را. به قول رهبری.حرف دل امام را باید از هاشمی شنید.

وارد سالن سخنرانی که مي‌شوم، هنوز برنامه آغاز نشده. فرصتی مغتنم است تا مقدمه ای بنویسم. مقدمه ای از متن برای حاشیه. می خواهم کمی از حال و هوای این روزهای آقای هاشمی بنویسم. از احوال دیگر گونه این سالهایش. یکی از خوبی‌هاي هاشمی همین است. نوشتن از او آزادِ آزاد است.هر کسی مي‌تواند فهم خود را از او بگوید. بی ترس از عِقاب و عتاب. من هم از این قاعده مستثنی نیستم. پس مي‌نویسم.

حال و هوای هاشمی در این روزها هم غریب است و هم عجیب.غریب از بابت آنکه قرباء و نزدیکانش هم درک درستی از آن ندارند. عجیب هم از جهت عُجب مستمر دشمنانش. دشمنانی که مي‌گویند. با اینهمه تیر زهر آگین.باید شیر سیاست هم از پا مي‌افتاد. ولی او همچنان ایستاده است. غربت هاشمی هم در این روزها از آن است که برخی هنوز فکر مي‌کنند با کمی عدول از مواضعش مي‌توانست بشود رئیس خبرگان!. و با همین استدلال هم نسخه برای آینده ایشان مي‌پیچند. چه غربتی از این بالاتر که آبرو بدهی. تمام شکستها را به جان بخری. هزار تهمت و ناسزا بشنوی. تا امانت امام بر زمین نماند. حق الناس و رای مردم سر جایش باشد. آنوقت کسانی بیایند و برایت تجویز روش "کسب قدرت" بدهند. وین عجب از اینهمه غربت درک هاشمی.

در این میانه غریب و عجیب. فهم من امّا، از هاشمی چیز دیگرست. هاشمی در مسیر این سالها. از سیاستمداری به امانتداری رسیده. چرا که سیاستمدار خسته مي‌شود امّا امانتدار، هرگز. امانتدار پای امانتش آبرو مي‌دهد امّا سیاستمدار، هرگز. هاشمی در این روزها بیش از همیشه. امانتدار، امانات امام است. امانتی به نام انقلاب. به نام نظام. به نام رای مردم، به نام اسلام و به نام ایران. هاشمی این روزها بیش از هر جایگاهی، یک امانتدار است. یک امانت دار امین.

ساعت حوالی 6 بعداز ظهر است. سالن پر شده. همه منتظر آمدن آقای هاشمی هستند. قلمم بی تابی مي‌کند. مي‌خواهد نکته ای بنویسد از مظلومیت امام. دلتنگ مي‌شوم وقتی امام را هم به تظاهر، ساده زیست مي‌خواهند. رونق حرمش را نمی خواهند. بر زینت و ابهتش بهتان مي‌زنند. چه می‌کند این کینه 70 ساله حجتیه؟!. حاضرند به هر جایی رونق بدهند، الّا حرم امام خمینی! از رونق حرمش آشفته شده اند. مي‌گویند کاخ نشین شده. تا ساده دلانی به فریب افتند. ولی نمی گویند آن روزها که همه در قم در بیرونی شان، قالی نداشتند. امام، عمدا قالی مي‌انداختند. تا آدرس تظاهر به مردم ندهد. رونق کلام امام از زهد فروشی نبوده که امروز شُکوه حرمش از آن بکاهد. طوبی ز قامت تو نیارد که دم زند/ زین قصه بگذرم که سخن می‌شود بلند.

ورود آقای هاشمی. از حاشیه به متن ام مي‌آورد. استقبال خیلی گرم و صمیمی است. آقای هاشمی در این روزها هر جا که مي‌رود. حُرم محبت چشم‌ها و قلبها کار خود را مي‌کند. گرمی قلب هاشمی هم از صداقت همین دعاهاست.چرا که خدا آگاهترین است. بر دعاهای ناگفته مردم. از خواست قلبی یک ملّت. دبیر همایش خوش آمد کوتاهی مي‌گوید. میهمانان داخلی و خارجی بی صبرانه منتظرند تا از سیره امام بشنوند. از زبان شاگرد امین امام. آغاز سخن هاشمی با قرائت آیاتی از سوره نصر است.چه تعبیری والاترین از این برای وصف امام؟ همان امامی که حتی جام زهرش هم نصرت آفرین مي‌شد.

هاشمی در ادامه از اعیاد شعبانیه مي‌گوید. از نیمه شعبان و از امام زمان (عج). همان امام همامی که ظهورش، بر قلّه آگاهی دنیاست. در اوج آزادی انسانها. نه شمشیر مي‌خواهد و نه شلاق. سیره اش نبوی و اعتدالش علوی است. منطق اش، عقلانیت و نفرتش از تحجر و عقب ماندگی. هاشمی، انقلاب اسلامی را از اختیارات حضرت صاحب الامر مي‌داند که هم امر و هم ظهورش. تجلی گاه غایی اعتدال اسلامی است.

آقای هاشمی در ادامه سخنانش ازرحمانیت اسلام مي‌گوید و از رحمانیت امام. از انقلابی که عاری از خشونت بود. انقلاب امام، یک انقلاب نرم بود. اولین انقلاب نرم در عصر معاصر. هاشمی از رحمانیت امام مي‌گوید. تا تندروها، چهره اش راتحریف نکنند. تا امامی غضبناک را به مردم، معرفی نکنند. تا تندی‌ها خود را به پای امام ننویسند. چه تحریفی بالاتر از این که تندروها بشوند منادی امام. شعار فتح مکه بدهند و بر طبل جنگ بکوبند. کجا سراغ دارید تشویق امام را از این تندروها؟ قلب عارف امام کجا و قلب کینه توزان کجا؟ امامی که حتی موشک بغداد هم دلش را مي‌لرزاند تا مبادا خون به ناحقی در پایتخت صدام ریخته شود. امامی که فاجعه حلبچه، بند دل مبارکش را پاره کرد و فهمید که تیغ دست دیوانه است و جام زهرش تنها دوای درمان آن.

هاشمی در ادامه، از مصیبتی بزرگ مي‌گوید. از مصیبت امروز پیامبر (ص). از مصیبت ائمه اطهار (ع). هاشمی این روزها دلش منبر مي‌خواهد. منبری برای مصیبت خوانی. بر مصیبت امروز جهان اسلام. بغض هاشمی این روزها منبر مي‌خواهد. تا بگشاید این قلب داغدیده را. تا فریاد کند این مصیبت عظمی را که چگونه مسلمانان شدند، خشن ترین مردمان دنیا؟. هاشمی این روزها منبری مي‌خواهد به وسعت جهان اسلام تا فریاد کند که ای برادران! به کدام فتنه در آمدیم که راه اثبات سنت نبوی (ص) شد، راه انداختن حمام خون وآتش شام و عراق و یمن گردید مقدمه ظهور امام زمان (عج) !. هاشمی این روزها مصیبت دیده است. هر خونی که این روزها از مسلمانان مي‌ریزد جرعه زهری مي‌شود بر "کام هاشمی".هاشمی این روزها مصیبت دیده جهان اسلام است. مصیبت دیده ای که کسی تسلیتش نمی دهد.

هاشمی در ادامه سخنانش از راه امام مي‌گوید. از آغازین سالهای دهه 40 تا آخرین نفس خرداد 68. هاشمی مي‌گوید امام تا لحظه آخر مي‌گفتند حاکمان واقعی مردمند. راه امام بی انتخاب مردم معنایی نداشت. از انتخاب رهبری و رئیس جمهور و مجلس گرفته تا انتخابات شوراها و حتی دهیاری ها. هاشمی سالهاست که از تحریف امام مي‌گوید. از آنها که رأی مردم را تزئینی مي‌خوانند. از تضییع کنندگان حق الناس به نام اسلام. از اینکه عده ای به صراحت مي‌گویند میزان رای ملّت نیست و آب هم از آب تکان نمی خورد!. هاشمی سالهاست که هم هشدار مي‌دهد و هم هزینه. هشدار از اینکه تعدی به حقوق مردم عادت شود و " استبداد عوام" هم بشود فریضه. هاشمی اینها را مي‌گوید تا تاریخ و آیندگان بدانند. راه امام از چار چوب حکومتش پیداست. همان حکومتی که میزان اول و آخرش رای ملّت است. برای هاشمی، معیار راه امام، حق الناس است. رای مردم است. هر عبوری هم از این معیار، مي‌شود انحراف از راه امام.

هاشمی بعد از تبیین حق الناس و معیار انحراف از خط امام، ازانحرافی بزرگ در جهان اسلام مي‌گوید و از انتظار خود از عربستان. از اینکه متولی خانه خدا باید منادی وحدت و محبت باشد. نه متولی تفرقه و خونریزی. هاشمی سالهاست که درباره این انحراف هشدار مي‌دهد. هم به عربستان و هم به ایران. از آغاز دهه 70 تا امروز. هاشمی هشدار ظهور داعش را 20 سال قبل داده بود. در آغاز دهه هشتاد شمسی. درست بعد از حادثه 11 سپتامبر. همان روزها که بوش وعده جنگ صلیبی مي‌داد. هاشمی همان روزها به ایران و عربستان هشدار داده بود. به شیعه و سنی. به الازهر، قم و نجف. هاشمی آن روزها گفته بود. منتظر ظهور اسلام فاشیستی باشید. اگر وحدت پیشه نکنید!، چرا که خوب مي‌دانست وعده جنگ صلیبی بوش، جنگ مسیحیان نیست.کشتار مسلمانان بدست یکدیگر است!.

چقدر تلخ است، بعد 20سال. بازخوانی هشدارهای آن روزها. هشدارهایی که به گوش کسی نرسید. تا ایران و عربستان به روزگار جنگ‌هاي نیابتی برسند و اسلام فاشیستی بنام داعش ظهور کند تا بیداری اسلامی و بهار عربی به عزا بنشیند. چقدر تلخ است که هاشمی همچنان همان هشدارها را مي‌دهد. و هنوز هم گوش شنوایی برای شنیدن ندارد. حرف آخر هاشمی. حرف امام است. حرف یادگار امام. حرف آیت الله سید حسن خمینی. حرف مجتهد جوانی که هاشمی، علامه اش مي‌داند. علامه ای که در خونش، جوششی هست، که متحجران را مي‌لرزاند. گویی نام خمینی باید کابوس همیشگی آنها بماند. هاشمی پادزهر خشک مقدسی‌ها را خوب مي‌شناسد. هر جا نام خمینی آمده. نان تحجر آجر شده. رونق امام بی رونقی آنهاست. حالا چه رونق حرمش باشد، چه رونق نام مبارکش. حرف آخر هاشمی. حرف امام است. حرف رونق اسلامی که مردمی و به روز است.

روایت مصلحت همچنان باقی است...

گزارش خطا

لینک کوتاه: https://aftabnews.ir/001GaD