از دیوار بالا رفتیم و از «در» داخل شدیم! /طنز
آفتاب‌‌نیوز : خبرگزاری ایسنا - فرزین پورمحبی - هیچ چیز به اندازه‌ی سیاست نمی‌تواند هیجان‌انگیز باشد. همیشه چیزهایی در چنته برای رو کردن دارد تا آدم را به میزان لازم انگشت به دهان کند! جالب آنکه اصرار دارد، بقیه را هم با خودش همراه و موافق کند.
مثلا وقتی سیاست می‌گوید «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست»، از دیگران می‌خواهد آن‌را با مشت محکم تکرار کنند. وقتی هم نظرش این می‌شود که «توافق هسته‌ای حق مسلم ماست»، از جماعت می‌خواهد: با مشت باز، بزنند آن کف خوشگله را! خلاصه یک روز تحریم را دور می‌زند و نعمت می‌شود و روز دیگر چنین نعمتی خود تحریم می‌شود!
انصافا ملت هم در همه‌ی این موارد، همواره پا بودند و سنگ تمام گذاشتند! چراکه برایشان مسئله این بوده: باید قبل از آنکه پرسید چرا مسئولین برایشان همچین می‌کنند، ترجیح می‌دهند فکر کنند آنها برای مسئولین چه‌ها کنند.
بنابراین طبق این اصل وقتی سفارتی اشغال می‌شود، ممد حیات می‌شود و چون بازگشایی می‌شود، مفرح ذات؛ پس در هر سیاستی دو راه مخالف موجود است و بر هر راهی شکری واجب!
به‌عبارتی، لزوما موافقت با نظرات مسئولان کافی نیست، لازم است صرفا با آخرین نظر اهالی سیاست موافق بود و از این موافقت همچون تجویز پزشکان راضی و شاکر بود.
فقط این دیپلماسی شفابخش مثل همه‌ی داروهای دیگر، عوارض جانبی دارد. یکی‌اش می‌شود هزینه‌هایی که باید به‌خاطر این تغییر جهت دادن های استراتژیکی پرداخت کرد که آن‌هم فدای سر تجربه‌ای که به هر قیمتی می‌بایست به‌دست می‌آمد! (توضیح: یادمان نرود که تجربه هزینه دارد.) اصلا می‌گذاریمش به حساب یکی از اختلاس‌هایی که می‌بایست رخ می‌داده و الان کمی به عقب افتاده! ای بابا چقدر گیر می‌دهید ....
لذا در همین راستا اگر برای کسی مهم باشد، از این اقدام اخیر (بعنوان آخرین اقدام) حمایت می‌کنیم و این بار به‌خاطر گل روی اعتدال و امید قبول می‌کنیم که به‌جای دیوار، از در داخل شویم! در عین حال از مسئولان عزیز می‌خواهیم تا لیست اقدامات بعدی اشان را پبشاپیش به ما بگویند تا برای حمایت و موافقت، وقت کم نیاوریم، چون وقت طلاست و انشالله به همان سرعتی که طلا و دلار با بستن سفارت بالا رفت به همان سرعت هم با باز شدنش پایین بیایند... همین و بس
مثلا وقتی سیاست می‌گوید «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست»، از دیگران می‌خواهد آن‌را با مشت محکم تکرار کنند. وقتی هم نظرش این می‌شود که «توافق هسته‌ای حق مسلم ماست»، از جماعت می‌خواهد: با مشت باز، بزنند آن کف خوشگله را! خلاصه یک روز تحریم را دور می‌زند و نعمت می‌شود و روز دیگر چنین نعمتی خود تحریم می‌شود!
انصافا ملت هم در همه‌ی این موارد، همواره پا بودند و سنگ تمام گذاشتند! چراکه برایشان مسئله این بوده: باید قبل از آنکه پرسید چرا مسئولین برایشان همچین می‌کنند، ترجیح می‌دهند فکر کنند آنها برای مسئولین چه‌ها کنند.
بنابراین طبق این اصل وقتی سفارتی اشغال می‌شود، ممد حیات می‌شود و چون بازگشایی می‌شود، مفرح ذات؛ پس در هر سیاستی دو راه مخالف موجود است و بر هر راهی شکری واجب!
به‌عبارتی، لزوما موافقت با نظرات مسئولان کافی نیست، لازم است صرفا با آخرین نظر اهالی سیاست موافق بود و از این موافقت همچون تجویز پزشکان راضی و شاکر بود.
فقط این دیپلماسی شفابخش مثل همه‌ی داروهای دیگر، عوارض جانبی دارد. یکی‌اش می‌شود هزینه‌هایی که باید به‌خاطر این تغییر جهت دادن های استراتژیکی پرداخت کرد که آن‌هم فدای سر تجربه‌ای که به هر قیمتی می‌بایست به‌دست می‌آمد! (توضیح: یادمان نرود که تجربه هزینه دارد.) اصلا می‌گذاریمش به حساب یکی از اختلاس‌هایی که می‌بایست رخ می‌داده و الان کمی به عقب افتاده! ای بابا چقدر گیر می‌دهید ....
لذا در همین راستا اگر برای کسی مهم باشد، از این اقدام اخیر (بعنوان آخرین اقدام) حمایت می‌کنیم و این بار به‌خاطر گل روی اعتدال و امید قبول می‌کنیم که به‌جای دیوار، از در داخل شویم! در عین حال از مسئولان عزیز می‌خواهیم تا لیست اقدامات بعدی اشان را پبشاپیش به ما بگویند تا برای حمایت و موافقت، وقت کم نیاوریم، چون وقت طلاست و انشالله به همان سرعتی که طلا و دلار با بستن سفارت بالا رفت به همان سرعت هم با باز شدنش پایین بیایند... همین و بس
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید