آفات نظام صدور مجوز برای نشریات
آفتاب‌‌نیوز : 
سخنان وزیر ارشاد، بیانگر یک امر مسلم است، و آن اینکه در حوزه مطبوعات باید نان چرب و نرمی وجود داشته باشد تا برخی (و نه همه) مایلند به نام دین، حفظ منافع ملی و ... به انتشار نشریه هایی اقدام کنند که نه تنها در میان مردم از تک فروشی آن چنانی برخوردارند که با همه مشکلاتی هم که دارند، باز هم مایلند به انتشار خود ادامه بدهند.
برای این منظور شاید بهتر باشد وزارت ارشاد تیراژ واقعی روزنامه ها را با توجه به میزان اسمی که از چاپخانه به عنوان تیراژ چاپ شده جهت اعلام وصول برای ارشاد می فرستند، اعلام کند و در این میان با اعلام سوبسید نهایی، زمان فرضی ای را مثلا 6 ماه تا یکسال مطرح کنند تا اگر روزنامه به استقلال مالی و خودکفایی دست نیافت سهمیه فیلم و زینگ و در نهایت کاغذ آن قطع شود. در این صورت معلوم می شود کدامیک از نشریات به حیات انگل واره خود پایان می دهند و کدامیک به طور واقعی واجد پایگاه بوده و از طرف مردم مورد استقبال قرار می گیرند.
روزنامه ای که باید حتما توسط نهادهای دولتی و ... خریداری شود، و همچنین تیراژ ده هزار نسخه ای خود را به میزان یکصد هزار نسخه اعلام می کند، نوع دیگری از فساد است که سوبسیدهای نابجای دولتی باعث و بانی آن می باشد. چه اگر این سوبسیدها نباشد، نشریات واقعی که مسایل و مشکلات مردم را تحریر خواهند کرد، و از حمایت مردم، طبقه خاص گروه خاص برخوردار است و سخنگوی آنان است باقی می ماند و مابقی که به سوبسیدهای کلان دولتی وصل هستند، از بین خواهند رفت. اما امید است که این امر،شامل همه شود، و مرزهای عقیدتی، منجر به ارائه سوبسیدهای پنهان از جمله سفارش دادن آگهی های دولتی به نشریه ای خاص نشود. بر این اساس دیگر کسی جرأت نخواهد کرد به راحتی دست به انتشار نشریه بزند، چه حتی اگر ما از زمره پنج کشور عقب مانده که واجد نظام صدور مجوز هستند، خارج شویم، و هر کس که نیاز مردم را تأمین کند، در صحنه ژورنالیسم کشور باقی بماند، آنگاه خواهیم دید که این امر به نیروهای صاحب سرمایه و متخصص در این بخش واگذار می شود. اما این موضوع نیز در نظام صدور مجوز مطرح است که اگر سوبسید مطبوعات قطع شود و حیات انگلی آنان پایان یابد، دیگر چگونه می توانند مجیز گوی دولت باشند.
سخنان وزیر ارشاد، بیانگر یک امر مسلم است، و آن اینکه در حوزه مطبوعات باید نان چرب و نرمی وجود داشته باشد تا برخی (و نه همه) مایلند به نام دین، حفظ منافع ملی و ... به انتشار نشریه هایی اقدام کنند که نه تنها در میان مردم از تک فروشی آن چنانی برخوردارند که با همه مشکلاتی هم که دارند، باز هم مایلند به انتشار خود ادامه بدهند. برای این منظور شاید بهتر باشد وزارت ارشاد تیراژ واقعی روزنامه ها را با توجه به میزان اسمی که از چاپخانه به عنوان تیراژ چاپ شده جهت اعلام وصول برای ارشاد می فرستند، اعلام کند و در این میان با اعلام سوبسید نهایی، زمان فرضی ای را مثلا 6 ماه تا یکسال مطرح کنند تا اگر روزنامه به استقلال مالی و خودکفایی دست نیافت سهمیه فیلم و زینگ و در نهایت کاغذ آن قطع شود. در این صورت معلوم می شود کدامیک از نشریات به حیات انگل واره خود پایان می دهند و کدامیک به طور واقعی واجد پایگاه بوده و از طرف مردم مورد استقبال قرار می گیرند.
روزنامه ای که باید حتما توسط نهادهای دولتی و ... خریداری شود، و همچنین تیراژ ده هزار نسخه ای خود را به میزان یکصد هزار نسخه اعلام می کند، نوع دیگری از فساد است که سوبسیدهای نابجای دولتی باعث و بانی آن می باشد. چه اگر این سوبسیدها نباشد، نشریات واقعی که مسایل و مشکلات مردم را تحریر خواهند کرد، و از حمایت مردم، طبقه خاص گروه خاص برخوردار است و سخنگوی آنان است باقی می ماند و مابقی که به سوبسیدهای کلان دولتی وصل هستند، از بین خواهند رفت. اما امید است که این امر،شامل همه شود، و مرزهای عقیدتی، منجر به ارائه سوبسیدهای پنهان از جمله سفارش دادن آگهی های دولتی به نشریه ای خاص نشود. بر این اساس دیگر کسی جرأت نخواهد کرد به راحتی دست به انتشار نشریه بزند، چه حتی اگر ما از زمره پنج کشور عقب مانده که واجد نظام صدور مجوز هستند، خارج شویم، و هر کس که نیاز مردم را تأمین کند، در صحنه ژورنالیسم کشور باقی بماند، آنگاه خواهیم دید که این امر به نیروهای صاحب سرمایه و متخصص در این بخش واگذار می شود. اما این موضوع نیز در نظام صدور مجوز مطرح است که اگر سوبسید مطبوعات قطع شود و حیات انگلی آنان پایان یابد، دیگر چگونه می توانند مجیز گوی دولت باشند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید