روابط ایران و فرانسه در سالی که گذشت
آفتاب‌‌نیوز : 
در ادامه تلاشهاى پيگير دولت سابق به رياست حجت‌الاسلام محمد خاتمى براى تنش‌زدايى و عادى كردن مناسبات كم و بيش سردى كه برفضاى روابط ايران با دنياى خارج حكمفرما بود، سال ۲۰۰۵ راحت آغاز شد و آسمان روابط ايران و فرانسه رويهمرفته خالى از ابر بود، بويژه كه گفتگوهاى تهران با سه پايتخت بزرگ اروپايى، يعنى برلين، پاريس و لندن كه از سوى اتحاديه اروپا دوسالى بود مذاكراتى را با ايران براى حل دوستانه‌ی بحران هسته‌ای پيش می‌بردند وارد مرحله‌ای شده بود كه ديپلماتهاى دست‌اندركار ايرانى و اروپايى و همچنين آژانس بين‌المللى انرژى اتمى آنرا مثبت و اميدبخش توصيف می‌كردند.
ميشل بارنيه، وزير قبلى امور خارجه فرانسه، در آغاز سال گفته بود: «همكاريها خوب، هرچند شكننده هستند. گفتگوى انتقادى اروپا بطور كلى و فرانسه بطور انفرادى با ايران بايد ادامه يابد، زيرا چشم انداز ديگرى نيست و اين را آمريكايى‌ها نيز متوجه شده‌اند.» بارنيه مانند دو همتاى ديگر خود، يعنى يوشكا فيشر رييس قبلى ديپلماسى آلمان و جك استراو وزير امور خارجه انگلستان، حتی اميدوار بود كه چنانچه روند مذاكرات هسته‌ای با تهران بر همين پاشنه بچرخد اتحاديه اروپا و ايران خواهند توانست پيمان همكارى و بازرگانى با هم امضا كنند. در اواسط سال، پاريس مانند ديگر پايتخت‌هاى جهان روابط خود را با تهران بحالت «صبر كن و ببين» درآورد. زيرا رياست جمهورى محمد خاتمى رو به پايان بود و همه در انتظار نتايج انتخابات رياست جمهورى ايران. اين در حالى ست كه هم شخص و شخصيت خاتمى و هم سياست تنش‌زدايى او نه تنها ايران را به اركستر جهانى بازگرداند، كه به اين كشور به ديده احترام نگريسته می‌شد.
به گفته‌ی يك ديپلمات ارشد فرانسوى ايران از نظر سياسى اينك بزرگترين قدرت منطقه شده است كه در بسيارى از موارد مورد مشورت ما در رابطه با بحرانهاى منطقه قرار می‌گيرد. ولى با پيروزى احمدى‌نژاد آسمان مناسبات تهران با دنياى خارج، بويژه با اروپا، بصورت رو به تيره شدن گذاشت، بخصوص كه بلافاصله پس از پايان گرفتن رياست جمهورى خاتمى تهران اعلام كرد كه فعاليتهاى پردازش در مركز اتمى اصفهان، يعنى تبديل كردن سنگ اورانيوم معدنى به گاز اورانيوم را از سرخواهد گرفت. كارى كه از اوايل ماه اوت گذشته آغاز شد. واكنش فرانسه و دو كشور ديگر اروپايى، يعنى آلمان و انگلستان، به اين تصميم و اقدام غيرمنتظره تند و سريع بود.
فيليپ دوست بلازى، وزير جديد امور خارجه فرانسه، به نمايندگى از سوى دو همتا و اتحاديه ۲۵ كشورى اروپا خيلى سريع اعلام كرد، چنانچه تهران هرچه زودتر فعاليتهاى مركز اصفهان را تعطيل نكند، مذاكرات هسته‌ای نيز متوقف خواهد شد. پاسخ دولت و رسانه‌هاى رسمى و نيمه رسمى ايران به سخنان و اخطار دوست بلازى بسيار تند بود و از جمله نوشتند: «فرانسه كه تاكنون در برابر فشارهاى آمريكا بر اروپا و آژانس بين‌المللى انرژى اتمى براى كشاندن پرونده اتمى ايران به شوراى امنيت مقاومت می‌كرد و در برابر واشنگتن می‌ايستاد، اينك خودش از آمريكا جلو افتاده و جمهورى اسلامى را تهديد می‌كند.»
براى خارج كردن گفتگوهاى اتمى از بن‌بستى كه از سرگيرى فعاليتهاى مركز اتمى اصفهان پيش آورده بود، رييس جمهور جديد ايران اعلام كرد كه او طرح و ابتكارات تازه‌ای دارد كه بزودى ارائه خواهد داد. اما برخلاف انتظار احمدى‌نژاد در نطقى كه در سپتامبر گذشته در مجمع عمومى سازمان ملل متحد ايراد كرد هيچ پيشنهادى در رابطه با فعاليتهاى هسته‌ای ايران نداد، جز اينكه از تمام كشورها و شركتهاى دارنده تكنولوژى اتمى دعوت كرد كه در برنامه‌هاى ايران براى ساختن نيروگاههاى برق اتمى شركت كنند. پيشنهادى كه قبلا بارها و بارها از سوى مذاكره كنندگان قبلى ايرانى داده شده بود. به گفته‌ی كارشناس ايرانى «كوه موش زاييد».
لجاجت ايران براى غنى‌سازى اورانيوم در داخل كشور، گامى كه تهران هنوز برنداشته، باعث شد كه رييس جمهور فرانسه ژاك شيراك تهديدات قبلى وزير خارجه‌اش را تاييد كند و در يك كنفرانس خبرى در پايان يكى از نشست‌هاى سران اروپايى گفت: «اگر ايران حاضر نشود به تعهداتى كه در پاريس در ماه نوامبر ۲۰۰۴ براى دست برداشتن از غنى سازى اورانيوم سپرده است عمل كند، چاره‌ای نخواهد بود جز اينكه بفكر راه‌هاى ديگرى باشيم.»
در روزهايى كه فرانسه در آشوبهاى ناشى از عصيان جوانان مهاجر، بويژه عرب و سياهپوست، می‌سوخت مقامات ايرانى مرتب دولت و مسئولان فرانسه را به نقض حقوق بشر، بدرفتارى با مسلمانان و مهاجران متهم كرده و پرچم دفاع از عصيانگران را بدست گرفتند. وزارت امورخارجه به سفارت ايران در فرانسه دستور داد با قدرت هرچه بيشتر به رفتار خشونت آميز مقامات فرانسوى با مسلمانان اعتراض كند و در بيانيه‌ای ضمن يك اعتراض تند به فرانسه يادآور شد كه مسلمانان مرتب مورد تبعيض قرار می‌گيرند، دستگير می‌شوند، قبرستانهايشان تخريب می‌شود، به مقدساتشان توهين می‌شود و مانع انجام فرايض دينى شان می‌شود.
و سرانجام پيمانه هنگامى لبريز شد كه احمدى‌نژاد در چند سخنرانى پى در پى ابتدا در كنفرانسى بنام جهانى بدون صهيونيسم كه ماه گذشته در تهران برگزار شد خواهان محو اسراييل از نقشه‌ی جهان گرديد، سپس ضمن زير سوال بردن كشتار يهوديان در اروپا پيشنهاد كرد كه آلمان واتريش يك يا چند ايالت خود را به يهوديان بدهند تا كشور خودشان را در آنجا برپا سازند.
در حاليكه تمام رهبران جهان غرب اين سخنان و اين پيشنهادات را غيرقابل قبول دانسته و سران اتحاديه اروپا در آخرين نشست خود در بروكسل با صدور يك بيانيه‌ی دسته جمعى جمهورى اسلامى و احمدى نژاد را بشدت محكوم كردند، يك پژوهشگر معروف و با نفوذ فرانسوى پيشنهاد كرد كه اتحاديه اروپا سفيرهاى خود را از تهران فرابخواند. وزير سابق امور خارجه فرانسه روابط تهران و پاريس را در آستانه‌ی سال ۲۰۰۵ شكننده خوانده بود. اينك به نظر می‌رسد كه اين مناسبات در پايان سال و با فرارسيدن زمستان كاملا يخزده باشد.
در ادامه تلاشهاى پيگير دولت سابق به رياست حجت‌الاسلام محمد خاتمى براى تنش‌زدايى و عادى كردن مناسبات كم و بيش سردى كه برفضاى روابط ايران با دنياى خارج حكمفرما بود، سال ۲۰۰۵ راحت آغاز شد و آسمان روابط ايران و فرانسه رويهمرفته خالى از ابر بود، بويژه كه گفتگوهاى تهران با سه پايتخت بزرگ اروپايى، يعنى برلين، پاريس و لندن كه از سوى اتحاديه اروپا دوسالى بود مذاكراتى را با ايران براى حل دوستانه‌ی بحران هسته‌ای پيش می‌بردند وارد مرحله‌ای شده بود كه ديپلماتهاى دست‌اندركار ايرانى و اروپايى و همچنين آژانس بين‌المللى انرژى اتمى آنرا مثبت و اميدبخش توصيف می‌كردند. ميشل بارنيه، وزير قبلى امور خارجه فرانسه، در آغاز سال گفته بود: «همكاريها خوب، هرچند شكننده هستند. گفتگوى انتقادى اروپا بطور كلى و فرانسه بطور انفرادى با ايران بايد ادامه يابد، زيرا چشم انداز ديگرى نيست و اين را آمريكايى‌ها نيز متوجه شده‌اند.» بارنيه مانند دو همتاى ديگر خود، يعنى يوشكا فيشر رييس قبلى ديپلماسى آلمان و جك استراو وزير امور خارجه انگلستان، حتی اميدوار بود كه چنانچه روند مذاكرات هسته‌ای با تهران بر همين پاشنه بچرخد اتحاديه اروپا و ايران خواهند توانست پيمان همكارى و بازرگانى با هم امضا كنند. در اواسط سال، پاريس مانند ديگر پايتخت‌هاى جهان روابط خود را با تهران بحالت «صبر كن و ببين» درآورد. زيرا رياست جمهورى محمد خاتمى رو به پايان بود و همه در انتظار نتايج انتخابات رياست جمهورى ايران. اين در حالى ست كه هم شخص و شخصيت خاتمى و هم سياست تنش‌زدايى او نه تنها ايران را به اركستر جهانى بازگرداند، كه به اين كشور به ديده احترام نگريسته می‌شد.
به گفته‌ی يك ديپلمات ارشد فرانسوى ايران از نظر سياسى اينك بزرگترين قدرت منطقه شده است كه در بسيارى از موارد مورد مشورت ما در رابطه با بحرانهاى منطقه قرار می‌گيرد. ولى با پيروزى احمدى‌نژاد آسمان مناسبات تهران با دنياى خارج، بويژه با اروپا، بصورت رو به تيره شدن گذاشت، بخصوص كه بلافاصله پس از پايان گرفتن رياست جمهورى خاتمى تهران اعلام كرد كه فعاليتهاى پردازش در مركز اتمى اصفهان، يعنى تبديل كردن سنگ اورانيوم معدنى به گاز اورانيوم را از سرخواهد گرفت. كارى كه از اوايل ماه اوت گذشته آغاز شد. واكنش فرانسه و دو كشور ديگر اروپايى، يعنى آلمان و انگلستان، به اين تصميم و اقدام غيرمنتظره تند و سريع بود.
فيليپ دوست بلازى، وزير جديد امور خارجه فرانسه، به نمايندگى از سوى دو همتا و اتحاديه ۲۵ كشورى اروپا خيلى سريع اعلام كرد، چنانچه تهران هرچه زودتر فعاليتهاى مركز اصفهان را تعطيل نكند، مذاكرات هسته‌ای نيز متوقف خواهد شد. پاسخ دولت و رسانه‌هاى رسمى و نيمه رسمى ايران به سخنان و اخطار دوست بلازى بسيار تند بود و از جمله نوشتند: «فرانسه كه تاكنون در برابر فشارهاى آمريكا بر اروپا و آژانس بين‌المللى انرژى اتمى براى كشاندن پرونده اتمى ايران به شوراى امنيت مقاومت می‌كرد و در برابر واشنگتن می‌ايستاد، اينك خودش از آمريكا جلو افتاده و جمهورى اسلامى را تهديد می‌كند.»
براى خارج كردن گفتگوهاى اتمى از بن‌بستى كه از سرگيرى فعاليتهاى مركز اتمى اصفهان پيش آورده بود، رييس جمهور جديد ايران اعلام كرد كه او طرح و ابتكارات تازه‌ای دارد كه بزودى ارائه خواهد داد. اما برخلاف انتظار احمدى‌نژاد در نطقى كه در سپتامبر گذشته در مجمع عمومى سازمان ملل متحد ايراد كرد هيچ پيشنهادى در رابطه با فعاليتهاى هسته‌ای ايران نداد، جز اينكه از تمام كشورها و شركتهاى دارنده تكنولوژى اتمى دعوت كرد كه در برنامه‌هاى ايران براى ساختن نيروگاههاى برق اتمى شركت كنند. پيشنهادى كه قبلا بارها و بارها از سوى مذاكره كنندگان قبلى ايرانى داده شده بود. به گفته‌ی كارشناس ايرانى «كوه موش زاييد».
لجاجت ايران براى غنى‌سازى اورانيوم در داخل كشور، گامى كه تهران هنوز برنداشته، باعث شد كه رييس جمهور فرانسه ژاك شيراك تهديدات قبلى وزير خارجه‌اش را تاييد كند و در يك كنفرانس خبرى در پايان يكى از نشست‌هاى سران اروپايى گفت: «اگر ايران حاضر نشود به تعهداتى كه در پاريس در ماه نوامبر ۲۰۰۴ براى دست برداشتن از غنى سازى اورانيوم سپرده است عمل كند، چاره‌ای نخواهد بود جز اينكه بفكر راه‌هاى ديگرى باشيم.»
در روزهايى كه فرانسه در آشوبهاى ناشى از عصيان جوانان مهاجر، بويژه عرب و سياهپوست، می‌سوخت مقامات ايرانى مرتب دولت و مسئولان فرانسه را به نقض حقوق بشر، بدرفتارى با مسلمانان و مهاجران متهم كرده و پرچم دفاع از عصيانگران را بدست گرفتند. وزارت امورخارجه به سفارت ايران در فرانسه دستور داد با قدرت هرچه بيشتر به رفتار خشونت آميز مقامات فرانسوى با مسلمانان اعتراض كند و در بيانيه‌ای ضمن يك اعتراض تند به فرانسه يادآور شد كه مسلمانان مرتب مورد تبعيض قرار می‌گيرند، دستگير می‌شوند، قبرستانهايشان تخريب می‌شود، به مقدساتشان توهين می‌شود و مانع انجام فرايض دينى شان می‌شود.
و سرانجام پيمانه هنگامى لبريز شد كه احمدى‌نژاد در چند سخنرانى پى در پى ابتدا در كنفرانسى بنام جهانى بدون صهيونيسم كه ماه گذشته در تهران برگزار شد خواهان محو اسراييل از نقشه‌ی جهان گرديد، سپس ضمن زير سوال بردن كشتار يهوديان در اروپا پيشنهاد كرد كه آلمان واتريش يك يا چند ايالت خود را به يهوديان بدهند تا كشور خودشان را در آنجا برپا سازند.
در حاليكه تمام رهبران جهان غرب اين سخنان و اين پيشنهادات را غيرقابل قبول دانسته و سران اتحاديه اروپا در آخرين نشست خود در بروكسل با صدور يك بيانيه‌ی دسته جمعى جمهورى اسلامى و احمدى نژاد را بشدت محكوم كردند، يك پژوهشگر معروف و با نفوذ فرانسوى پيشنهاد كرد كه اتحاديه اروپا سفيرهاى خود را از تهران فرابخواند. وزير سابق امور خارجه فرانسه روابط تهران و پاريس را در آستانه‌ی سال ۲۰۰۵ شكننده خوانده بود. اينك به نظر می‌رسد كه اين مناسبات در پايان سال و با فرارسيدن زمستان كاملا يخزده باشد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید