سریال های عربی در تلویزیون فارسی
آفتاب‌‌نیوز : 
در این شبکه ها که هر روز ه هم بر تعدادشان افزوده می شود از آنچه اثری نیست علم و دانش و سریال ها و برنامه های پر محتوا است. در عوض هرچه به خورد مردم و بینندگان داده می شود برنامه های شعاری و یک جانبه است که در آنها مسائلی را به مردم القا می کنند که چندان به درد آنها نمی خورد.
با نگاهی به تحلیل ها و برنامه های سیاسی این شبکه ها این سوال برای ما به وجود می آید که هدف از این برنامه ها چیست؟ اگر هدف اطلاع رسانی و آگاهی دادن به مرم درباره تحولات و رویدادهای سیاسی است که با این برنامه ها که به صورتی یک جانبه و کاملا جهت دار تهیه شده اند نمی توان خواسته مزبور را جامه عمل پوشاند این وضعیت را در زمان حمله غرب به افغانستان برای مقابله با طالبان و القاعده و یورش به عراق مشاهده کردیم که متاسفانه شبکه های رادیویی و تلویزیونی ایران به متحدان طالبان و رژیم بعث عراق تبدیل شده بودند.
ولی موضوع و مساله اصلی، تحلیل ها و گزارش های سیاسی نیست که بینندگان محدودی دارند بلکه سریال هایی سرگرم کننده ای است که باید اوقات فراغت مردم را پر کنند. اما مدتی است که سریال های در شبکه های مختلف به خورد مردم داده می شود که به مراتب بی محتواتر از ضعیف ترین سریال های وطنی هستند.
در این مدت سریال های عربی که عمدتا تولید سوریه هستند جای سریال های خارجی مقبول را گرفته اند. اگر چه تمامی سریال ها و فیلم هایی که از شبکه های تلویزیونی ایران پخش می شوند به دلیل سانسور، تغییر دیالوگ ها و مونتاژ های مساله دار دچار تغییرات اساسی می شوند به گونه ای که موضوع و داستان اصلی فراموش می شود اما همان سریال ها نیز به مراتب از سریال های عربی و سوری که این روزها پخش می شوند سرگرم کننده تر و پر محتواتر هستند. ولی گویا قرار نیست مردم از طریق شبکه های تلویزیونی در جریان تحولات هنری جهان قرار بگیرند بلکه آنها موظف هستند اوقات فراغت خود را به مشاهده سریال های سوری اختصاص دهند.
یکی از دلایل گرایش مردم به ماهواره و شبکه های خارجی همین روش است که صدا و سیما پیش گرفته است. آنها تصور می کنند از این طریق قادرند ذائقه ایرانی ها را تغییر داده و آنها را به ببنندگان سریال های بی محتوا تبدیل کنند. گرایش به ماهواره و شبکه های خارجی مساله جدی و مهمی است که متاسفانه توجهی به آن نشده و دلایلش نیز مورد بررسی قرار نگرفته است. در حالی که شواهد امر نشان از این واقعیت دارد که اگر شبکه های داخلی برنامه های سرگرم کننده ای داشتند از میزان گرایش به ماهواره کاسته شده و آنها نمی توانستند یکه تازی کنند.
در این شبکه ها که هر روز ه هم بر تعدادشان افزوده می شود از آنچه اثری نیست علم و دانش و سریال ها و برنامه های پر محتوا است. در عوض هرچه به خورد مردم و بینندگان داده می شود برنامه های شعاری و یک جانبه است که در آنها مسائلی را به مردم القا می کنند که چندان به درد آنها نمی خورد. با نگاهی به تحلیل ها و برنامه های سیاسی این شبکه ها این سوال برای ما به وجود می آید که هدف از این برنامه ها چیست؟ اگر هدف اطلاع رسانی و آگاهی دادن به مرم درباره تحولات و رویدادهای سیاسی است که با این برنامه ها که به صورتی یک جانبه و کاملا جهت دار تهیه شده اند نمی توان خواسته مزبور را جامه عمل پوشاند این وضعیت را در زمان حمله غرب به افغانستان برای مقابله با طالبان و القاعده و یورش به عراق مشاهده کردیم که متاسفانه شبکه های رادیویی و تلویزیونی ایران به متحدان طالبان و رژیم بعث عراق تبدیل شده بودند.
ولی موضوع و مساله اصلی، تحلیل ها و گزارش های سیاسی نیست که بینندگان محدودی دارند بلکه سریال هایی سرگرم کننده ای است که باید اوقات فراغت مردم را پر کنند. اما مدتی است که سریال های در شبکه های مختلف به خورد مردم داده می شود که به مراتب بی محتواتر از ضعیف ترین سریال های وطنی هستند.
در این مدت سریال های عربی که عمدتا تولید سوریه هستند جای سریال های خارجی مقبول را گرفته اند. اگر چه تمامی سریال ها و فیلم هایی که از شبکه های تلویزیونی ایران پخش می شوند به دلیل سانسور، تغییر دیالوگ ها و مونتاژ های مساله دار دچار تغییرات اساسی می شوند به گونه ای که موضوع و داستان اصلی فراموش می شود اما همان سریال ها نیز به مراتب از سریال های عربی و سوری که این روزها پخش می شوند سرگرم کننده تر و پر محتواتر هستند. ولی گویا قرار نیست مردم از طریق شبکه های تلویزیونی در جریان تحولات هنری جهان قرار بگیرند بلکه آنها موظف هستند اوقات فراغت خود را به مشاهده سریال های سوری اختصاص دهند.
یکی از دلایل گرایش مردم به ماهواره و شبکه های خارجی همین روش است که صدا و سیما پیش گرفته است. آنها تصور می کنند از این طریق قادرند ذائقه ایرانی ها را تغییر داده و آنها را به ببنندگان سریال های بی محتوا تبدیل کنند. گرایش به ماهواره و شبکه های خارجی مساله جدی و مهمی است که متاسفانه توجهی به آن نشده و دلایلش نیز مورد بررسی قرار نگرفته است. در حالی که شواهد امر نشان از این واقعیت دارد که اگر شبکه های داخلی برنامه های سرگرم کننده ای داشتند از میزان گرایش به ماهواره کاسته شده و آنها نمی توانستند یکه تازی کنند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید