زلزله بم 2 ساله شد
آفتاب‌‌نیوز : 
در این 2 سال هر چند گام‌هایی در راستای بازسازی بم و کاستن از دردها و آلام مردم این شهر برداشته شد اما شواهد امر نشان از این واقعیت دارد که سهم سخن‌پراکنی‌ها و شعارها به مراتب بیشتر از اقدامات اساسی و زیربنایی بوده است تا حدی که می‌توان با جرئت اعلام کرد که اگر از شعارها و وعده وعیدها کاسته و توجهی به رفع نیازهای اساسی مردم این شهر می‌شد امروزه پس از سپری شدن 2 سال حال و روز آنها به مراتب بهتر بوده و آنها در شرایط مطلوب‌تری قرار داشتند.
وضعیت بم با گذشت 2 سال هنوز هم بسیار نابسامان و آشفته است و بسیاری از مردم در چادرها و یا ساختمان‌هایی زندگی می‌کنند که با کوچکترین زلزله‌ای فرو ریخته و فاقد امنیت هستند. ولی در حای که تغییر چندانی در وضعیت مردم بم ایجاد نشده ثروت و پول ایران برای بازسازی افغانستان، لبنان، عراق و دیگر کشورها هزینه شده و یاد در اختیار کسانی قرار می‌گیرد که علاقه‌ای به ایران و ایرانیان ندارند.
عدم رسیدگی به حال و روز مردم بم در شرایطی که اکثر دانش‌آموزان این شهر در کانکس به تحصیل می‌پردازند وضعیت ناگواری را برای خانواده‌ها به وجود آورده بطوری که به جرئت باید اعلام کرد اعتیاد در این شهر بیداد می‌کند و مشکلات روانی و عاطفی گریبان مردم را گرفته است.
در این شرایط در عوض دلسوزی برای مردم بم و تلاش برای کاستن از آلام آنها صرفا به شعار دادن پرداخته و حتی اجازه نداده‌ایم خود مردم بازسازی را شروع کرده و دست به احداث واحدهای مسکونی موردنظرشان بزنند.
در کنار تمامی آنچه گفته شد این سؤال در ذهن مردم این شهر به وجود آمده که کمک‌های نقدی و جنسی که از سرتاسر جهان به این شهر شد به کجا رفت و از کجا سر در آورد؟
در سرتاسر شهر بم از اولین روز وقوع زلزله تا حال حاضر که 2 سال از آن روز شوم می‌گذرد کوچکترین اثری از چادرهای اهدایی نبوده و مردم ناگزیر بودند در چادرهای فرسوده و پاره و مندرس هلال‌احمر به سر ببرند. وقتی که اثری از چادرها نباشد هیچ خبری از سایر کمک‌ها و تجهیزات هم نیست.
پیدایش این وضعیت علاوه بر این که دلسری مردم مصیبت دیده بم را در پی داشته آنها را نسبت به وعده‌ها و مسایلی که مسئولین بر زبان می‌رانند بی‌اعتماد کرده است.
به همین دلیل باید از دست‌اندرکاران سازندگی بم پرسیده شود که چه وقت این سریال پایان یافته و مردم اسکان خواهند یافت؟
مردم بم پس از صدها سال که در خانه‌های خشت و گلی زندگی می‌کردند به چادرنشینی روی آورده‌اند و اگر این وضعیت استمرار یابد ناگزیر به غارنشینی گرایش خواهند یافت پس چه بهتر که مسئولین اندکی از شعار دادن کاسته و توجهی هم به سازندگی و رفع مشکلات مردم کنند.
در این 2 سال هر چند گام‌هایی در راستای بازسازی بم و کاستن از دردها و آلام مردم این شهر برداشته شد اما شواهد امر نشان از این واقعیت دارد که سهم سخن‌پراکنی‌ها و شعارها به مراتب بیشتر از اقدامات اساسی و زیربنایی بوده است تا حدی که می‌توان با جرئت اعلام کرد که اگر از شعارها و وعده وعیدها کاسته و توجهی به رفع نیازهای اساسی مردم این شهر می‌شد امروزه پس از سپری شدن 2 سال حال و روز آنها به مراتب بهتر بوده و آنها در شرایط مطلوب‌تری قرار داشتند.
وضعیت بم با گذشت 2 سال هنوز هم بسیار نابسامان و آشفته است و بسیاری از مردم در چادرها و یا ساختمان‌هایی زندگی می‌کنند که با کوچکترین زلزله‌ای فرو ریخته و فاقد امنیت هستند. ولی در حای که تغییر چندانی در وضعیت مردم بم ایجاد نشده ثروت و پول ایران برای بازسازی افغانستان، لبنان، عراق و دیگر کشورها هزینه شده و یاد در اختیار کسانی قرار می‌گیرد که علاقه‌ای به ایران و ایرانیان ندارند.
عدم رسیدگی به حال و روز مردم بم در شرایطی که اکثر دانش‌آموزان این شهر در کانکس به تحصیل می‌پردازند وضعیت ناگواری را برای خانواده‌ها به وجود آورده بطوری که به جرئت باید اعلام کرد اعتیاد در این شهر بیداد می‌کند و مشکلات روانی و عاطفی گریبان مردم را گرفته است.
در این شرایط در عوض دلسوزی برای مردم بم و تلاش برای کاستن از آلام آنها صرفا به شعار دادن پرداخته و حتی اجازه نداده‌ایم خود مردم بازسازی را شروع کرده و دست به احداث واحدهای مسکونی موردنظرشان بزنند.
در کنار تمامی آنچه گفته شد این سؤال در ذهن مردم این شهر به وجود آمده که کمک‌های نقدی و جنسی که از سرتاسر جهان به این شهر شد به کجا رفت و از کجا سر در آورد؟
در سرتاسر شهر بم از اولین روز وقوع زلزله تا حال حاضر که 2 سال از آن روز شوم می‌گذرد کوچکترین اثری از چادرهای اهدایی نبوده و مردم ناگزیر بودند در چادرهای فرسوده و پاره و مندرس هلال‌احمر به سر ببرند. وقتی که اثری از چادرها نباشد هیچ خبری از سایر کمک‌ها و تجهیزات هم نیست.
پیدایش این وضعیت علاوه بر این که دلسری مردم مصیبت دیده بم را در پی داشته آنها را نسبت به وعده‌ها و مسایلی که مسئولین بر زبان می‌رانند بی‌اعتماد کرده است.
به همین دلیل باید از دست‌اندرکاران سازندگی بم پرسیده شود که چه وقت این سریال پایان یافته و مردم اسکان خواهند یافت؟
مردم بم پس از صدها سال که در خانه‌های خشت و گلی زندگی می‌کردند به چادرنشینی روی آورده‌اند و اگر این وضعیت استمرار یابد ناگزیر به غارنشینی گرایش خواهند یافت پس چه بهتر که مسئولین اندکی از شعار دادن کاسته و توجهی هم به سازندگی و رفع مشکلات مردم کنند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید