برخی این جبهه را تنها برای ورود به قدرت می خواهند

آفتاب‌‌نیوز :
 


دکتر حبیب الله پیمان در خصوص این که این جبهه در جهت رسیدن به یک نقطه مشترک در بین احزاب و گروه ها چه سرعتی را طی می کند گفت: برای کندی این حرکت دلایل متعددی وجود دارد از این میان می توان به شرایط سیاسی جامعه که امکانات و انگیزه های فعالیت موثر را به طور کلی ضعیف کرده و به دلیل وجود موانعی که بر سر جنبش اجتماعی و جنبش اصلاحات پدیدار شده، همچنین عدم وضوح شرایط داخلی و بین المللی و انزوایی که با به نیروهای فعال سیاسی تحمیل شده و آنها را عملا از پایگاه اجتماعی شان جدا کرده و امکان ارتباط و گفت و گو در عرصه امروزی را به حداقل رسانده، خود این ها نشاط و انگیزه را از نیروها می گیرد. چون رسیدن به یک برنامه یک مساله است و تحقق نیرو وجود شرایط مناسب یا منابع لازم برای پیشبرد پروژه مساله جدی تری است.
در حال حاضر مشکل اساسی پیشبرد این جبهه این است تا زمانی که جبهه نتواند از دل هدف هایش برنامه عملی در بیاورد نمی تواند وارد یک عرصه سیاسی جدی شود. خود حقوق بشر و عدالت اجتماعی آرمانهایی است که باید در طول زمان و برای پیشبرد آن زمان و مقطعی باشد که هدف ها را تعیین کند.
جبهه دموکراسی خواهی باید در تحلیل و فهم شرایط موجود در درجه اول به یک فهم مشترک برسد و شرایط بین المللی را درک کند و دیگر این که از منابع استفاده لازم را ببرد که می توان در این مو رد به منابع انسانی اشاره کرد. اول منابع انسانی که همان نیروهای اجتماعی هستند که در حال حاضر برقراری ارتباط سازماندهی آنها با موانع جدی روبروست و بدون این منابع هم کاری از دست فعالان بر نمی آید. دوم بسیج منابع صورت گیرد تا جبهه عملا بتواند وارد مسیر اجتماعی خود شود.
وی در مورد اینکه آیا تکثر گروه ها و نوع تفکر آنها در این مسیر مشکل آفرین خواهد بود باز یا نه گفت: این تکثر طبیعی است اما زمانی می تواند مشکل ساز نباشد که در گفت و گو صریح و آزاد از دیدگاه هم مطلع شوند و در راه توسعه و تعامل، روی وجوه مشترک و اهداف مشترک به توافق برسند چون بدون گفت و گو و تبادل نظر برداشت گروه ها و شرایط آنها مختلف و دیدگاه ها متفاوت است. تنها در یک گفت و گوی راحت و شرایط امن و آزاد گروه ها می توانند به توافق برسند و روی شرایط درون جامعه و هدف هایی که بین همه است صرف نظر از تفاوت های اساسی و ایدئولوژیک به هدف ها و نظرهای مشترک دست یابند.
وی در خصوص این که آیا جبهه در انتخابات آینده مجلس و ریاست جمهوری نقشی را ایفا خواهد کرد یا نه گفت: این که جبهه بخواهد در انتخابات شرکت کند یا نه بر می گردد به خط سیاسی که جبهه برای خود تعیین خواهد کرد. مطمئنا برخی فکر می کنند تنها راه برای ایجاد تغییر در حکومت، به دست گرفتن ابزار لازم که همان قدرت است می باشد. آنها همچنان دنبال همین فرصت هستند که دگر بار بتواند در کانون حکومت حضور پیدا کنند و علت حضور آنان در جبهه دموکراسی خواهی این است که بتوانند در انتخابات آینده نقش فعال ایفا کنند.
دوستان ما در جنبش مسلمانان مبارز در انتخابات پیشین هم اعلام نظر کردند که تاثیر در حکومت باید در فرع باشد و ما معتقدیم که حضور در قدرت با توجه به توازن نیروهایی که تاکنون شاهد بودیم اثر چندانی ندارد چنان که در طول 8 سال دوران آقای خاتمی و جنبش اصلاحات، نتوانستیم به اهداف مورد نظر نزدیک تر شویم. باید اول در عرصه عمومی فعالیت ها متمرکز شود و نیروهای درون جامعه از هر گرایش سنتی و غیر سنتی، مذهبی و غیر مذهبی و همچنین میان نیروهای اجتماعی و نیروهای داخل حکومت تبادل صورت گیرد و حاکمیت شفاف به دست آید چون عدم ایفا نقش آزاد روشنفکران جامعه باعث می شود که جامعه به صورت توده وار و منفرد در آمده و به رغم مشکلات و محدودیت ها قادر نباشد در سرنوشت خود تاثیر گذارده، بلکه به صورت ابزار قرار می گیرد. این تشکل سازمان یافته و خود آگاهی هر اندازه ای پیشرفت کند نقش موثرتر و نظارت موثرتری خواهد داشت همچنین این باعث می شود آرایش موثرتری درجهت مصالح عمومی انجام گیرد. وقتی کار از اینجا آغاز شود نیروی اجتماعی مردم عینیت پیدا کرده یعنی تبلور مادی پیدا می کند و با پایداری می تواند ضامن تحقق تدریجی عدالت اجتماعی و حراست از حقوق انسانی افراد هم در حوزه حکومت باشد و هم در مناسبات میان گروه ها و طبقات و اقشار اجتماعی در سراسر جامعه تاثیر مثبت خود را بگذارد چرا که مناسبات غیر دموکراتیک در جامعه محصول درون حکومت نیست.
در جامعه ای مثل ما روابط غیر دموکراتیک مناسبات غیر عادلانه و نقض حقوق بشر در مناسبات میان افراد و گروه ها از خانواده شروع شده و تا اجتماع ادامه پیدا می کند.
ضرری که از بابت نقض حقوق انسان ها دارد انجام می پذیرد زیاد است اما اگر مناسبات درون جامعه، انسانی نشود طبیعتا بهترین افراد هم وارد حکومت شوند نمی توانند یک دموکراسی و عدالت اجتماعی حقیقی به وجود بیاورند و از حقوق انسانی افراد به طور نهادینه شده استفاده کنند به همین دلیل ضمن این که نباید نهاد انتخابات را ندیده گرفت اما در وهله اول چنین جبهه ای باید کارش را در عرصه عمومی در جهت پیشبرد راهبرد گفت و گوی انتقادی و تعامل اجتماعی پیش برد و محور این استراتژی و هدف های سه گانه را که بدون آنها برنامه پیش نمی رود می توان چنین مشخص کرد:
1- امنیت یعنی دستگاه قضایی قدرت این را داشته باشد که از امنیت افراد دفاع کند.
2- تضمین آزادی بیان یعنی اگر آزادی بیان نباشد گفت و گو و تعامل شکل نمی گیرد.
3- تامین حداقلی از رفاه و عدالت اجتماعی که اگر نباشد فقر و بیکاری موجب آسیب اجتماعی می شود و این باعث می شود توان و فرصتی برای اکثریت مردم باقی نماند تا وارد عرصه گفت و گو و تبادل نظر شوند و به مسئولیتهایشان پاسخ دهند.