آفتابنیوز : دهدشتی با بیان اینکه فساد اقتصادی در ایران مختص دوره یا دولت خاصی نبوده، گفت: «یکی از مهمترین انگیزههای مبارزه مردم با نظام ستمشاهی، فساد اقتصادی آن، در کنار فساد سیاسی بود؛ پروندههای عدیدهای مانند اختلاس سههزارمیلیاردی، دکلهای گمشده و ... ، بابک زنجانی و تخلفات فراوان سعید مرتضوی در تأمین اجتماعی. متهمانی که بهراحتی در دادگاه نقش شاکی را بازی کرده و از جمهوری اسلامی طلبکار هم میشوند».
این نماینده مردم آبادان در ادامه نطق خود گفت: «آقای زنجانی با صحبتهای خود سیستم قضائی و امنیتی را به سخره میگیرد و آقای مرتضوی در دادگاه همچنان تصور میکند قاضی است، با محافظِ مسلح وارد دادگاه میشود و بهجای اینکه دادگاه وقت دادرسی تعیین کند ایشان برای دادگاه تعیین وقت میکند. او چه فرقی با سایر متهمان دارد؟ مگر نه این است که در پیشگاه قانون همه با هم برابرند؟ نکند خدای نکرده سابقه قاضی و دادستانبودنش در برخورد قوهقضائیه با او تأثیر گذاشته؟ داستان اختلاف مرد مسیحی و حضرت امیرالمومنین(ع) بر سر زره، در زمان خلافت ایشان و حضورشان در محکمه را به خاطر آورید و با این رفتار مقایسه کنید؟ سخنگوی قوهقضائیه ممنوعالخروجی او را رسما اعلام میکند، اما در مورد لغو بیسروصدای آن کمترین اطلاعرسانی انجام نمیشود. با ارسال پیام نایبالزیارهای ایشان متوجه میشویم که خارج کشور بوده و دعاگوی ملت ایران بهویژه بیمهشدگان است! آیا ممنوعالخروجی ایشان لغو شده! یا مسائل دیگری در بین است؟ آقایان مسئول! آقای خاوری هم قبل از خروج از کشور، محاسن داشت، چفیه برگردن میانداخت و در راهپیماییها شرکت میکرد و ارزشی مینمود. همین ظاهرپسندیها موجب هدررفتن هزارانمیلیارد از سرمایههای کشور شد. بنده بهعنوان مسئول پرونده شستا در تحقیقوتفحص تأمین اجتماعی، بهشدت به این رویه اعتراض دارم. حجم فساد در این پرونده به قدری گسترده است که پس از دوسال هیچ تناسبی در برخورد قوهقضائیه با ایشان نمیبینم. همینجا از مسئولین ردهبالای قوهقضائیه میخواهم با توجه به فساد گسترده و قانونگریزیهای این شخص، عملکرد ایشان در مناصب قبلی را بازبینی نمایند. ایشان رئیس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز بوده. ایشان در این مملکت متأسفانه قاضی بوده! شایسته است قوهقضائیه احکامی را که ایشان در زمان قضاوت خود صادر کردهاند، مانند توقیف فلهای بیش از ١٢٠ نشریه و بیکارشدن عده زیادی از روزنامهنگاران را، مورد بررسی مجدد قرار دهد تا خدای ناکرده حقی زایل نشده باشد».
دهدشتی در بخش دیگری از نطق خود هم با بیان اینکه «متأسفانه امروزه، عدهای فرصتطلب در هر دو جناح کشور در پس نقاب اصولگرایی و اصلاحطلبی مخفی شده، اقدامات ما علیه فساد سیاسی و اقتصادی را، اقدامی علیه جناح منسوب به خود القا میکنند تا از حمایت سیاسیون برخوردار شوند» تصریح کرد: «رئیسجمهور سابق، شخصی را که متهم به فساد است به سمت ریاست «ستاد مبارزه با مفاسد اقتصادی» و مجلس هم او را به ریاست دیوان محاسبات میگمارد، کمی بعد هم فساد ایشان اثبات و محکوم میشود. چه کسی پاسخگوی این پارادوکس تلخ است؟ این هزینه برای نظام نیست؟! چرا نباید دادگاهی تشکیل شود و آقای احمدینژاد پاسخگوی اینگونه انتصابات و قانونگریزیهای عدیدهاش باشد؟».
دهدشتی همچنین با اشاره به اینکه وقتی در جامعهای کجرویهایی مانند فساد متولد شود، با نبود نظارت و کنترل، این بیماری مانند سرطان توسعه مییابد، قبح آن برای مردم ریخته میشود و پس از مدتی این کجرویها در جامعه به هنجار تبدیل میشود، گفت: «اینگونه میشود که روابط عمومی زیر مجموعه آقای ترکان، سکههایی بهعنوان زیرمیزی برای تهیهکننده صداوسیما میفرستد و در پاسخ اعتراض من میگوید: اشتباه من این بود که سکهها کم بود. اگر بیشتر میفرستادم این مشکل پیش نمیآمد. به دنبال این آبروریزی، مردم منتظر برخورد با این فساد هستند، اما نامبرده صوری برکنار و بلافاصله بهعنوان «مسئول دفتر دوبی سازمان منطقه آزاد اروند»
حکم جدید میگیرد و به منطقه محروم دوبی تبعید میشود!... متأسفانه آقای ترکان در برابر ورود دیوان محاسبات به مناطق آزاد بیش از دوسال مقاومت کرد و اجازه ورود نداد، متأسفانه خود نظارتی هم ندارند. جناب آقای ترکان سربسته میگویم، اعطای وامهای کلان با بهره دو درصد و ماشینهای گرانقیمت به بعضی مسئولان ذینفوذ در آبادان، خرمشهر و اهواز، توسط سازمان منطقه آزاد اروند چه توجیهی دارد؟ شما نهادهای نظارتی دیگر را هم - که فعلا از آنها نام نمیبرم- آلوده کردهاید. شما که بهجای برخورد با «سکههای کثیفِ» زیرمجموعهتان، متخلف را ارتقای شغلی میدهید! چرا دم از مبارزه با «پولهای کثیف» میزنید؟».
به گزارش شرق، او در پایان نطق خود هم با بیان اینکه «به اعتقاد من، یکی از مهمترین دلایل عقبماندگی مناطق محرومی مانند آبادان و خرمشهر و چابهار، همین فساد سیاسی و اقتصادی است» تصریح کرد: «بنده بهرغم تمام انتقاداتی که در حوزه انتخابیهام به جهت مبارزه با فسادهای کلان مواجهم، یگانه راه خروج از محرومیت را مبارزه با فساد از همان سرچشمههای اصلی میدانم و اعتقاد دارم سیستمهای فاسد با مشغولکردن نمایندگان مردم به امور خردِ منطقهای، بر فساد و محرومیت بیشتر این مناطق میافزایند».