فوتبالیست‌هایی که سیاستمدار شدند +تصاویر

آفتاب‌‌نیوز : همیشه ترکیب رنگ نه چندان واضح سیاست در رنگ سبز فوتبال جزو دغدغه های اصلی عاشقان مستطیل سبز بوده است.

به گزارش خبرآنلاین، کسانی که به جز ۲۲ نفری که دنبال یک توپ می دوند خیلی با چیز دیگری کار ندارند. مگر آن چیز حاشیه های مربوط به همین کار باشد. برای عاشقان فوتبال اصلا مهم نیست که کدام شخصیت سیاسی چه نقشی در کدام تیم دارد. برای آنها فقط موفقیت تیم محبوبشان مهم است و بدون شک همه ترجیح می دهند دنیای فوتبال خالی از هرگونه سیاسی کاری باشد. چرا که همه به این باور رسیده اند که فوتبال و سیاست دو بحث کاملا جدا از هم هستند. در ایران هم بار ها شاهد ورود سیاست به فوتبال بوده ایم. برای مثال همین چند سال پیش که بحث انتقال تیم های تهرانی به شهرستان ها مطرح شد. طرحی که برای تیم هایی مثل پاس تهران اجرایی شد و نتیجه آن وضعیت بدی است که این تیم قدیمی فوتبال کشور در حال حاضر دارد. نزدیک به ۲ ماه قبل هم اینفانتینو، رئیس جدید فرانسوی فیفا قبل از انتخابات فیفا روبروی عادل فردوسی پور نشست و از این گفت که اصلا موافق ورود سیاست به فوتبال نیست و این دو را کاملا جدا از هم می بیند.

با این حال در طول سال های گذشته، چهره های سرشناسی از دنیای فوتبال بوده اند که بعد از پایان دوران بازی شان وارد سیاست شدند. کسانی که گاهی موفق بوده اند و گاهی هم فهمیده اند به در این کار نمی خورند. در این گزارش به مرور چند چهره شاخص فوتبالی می پردازیم که با ورود خود به سیاست خیلی ها را شگفت زده کردند.


مهاجم تیم افسانه ای تیم ملی برزیل که حتی اگر بعد از پایان فوتبالش وارد سیاست هم نمی شد هیچکس او را از یاد نمی برد. قهرمانی سال ۱۹۹۴ با برزیل در جام جهانی و انتخاب به عنوان بهترین بازیکن جام، یکی از بزرگترین افتخارات روماریو است. مهاجم دوست داشتنی فوتبال برزیل سال ۲۰۱۰ وارد سیاست شد و به عنوان یکی از اعضای حزب سوسیالیست برزیل در مجلس این کشور حضور پیدا کرد. اتفاقا روماریو یکی از مهم ترین مخالفان برگزاری جام جهانی ۲۰۱۴ در برزیل بود. اما در نهایت این اتفاق نیفتاد و تلاش های بی نتیجه ماند و جام جهانی ۲۰۱۴ با تمام فراز و نشیب ها در برزیل برگزار شد.


مدافع گرجستانی و هم تیمی چندین ساله شوچنکو در آث میلان که دوران فوتبالش خیلی بی سر و صدا تمام شد و بازیکنی بود که نسبتا از حاشیه دور بود. مدافع چپ سابق میلان و جنوا سال ۲۰۱۲ از دنیای فوتبال خداحافظی کرد و به سمت سیاست رفت. کالادزه در اکتبر سال ۲۰۱۲ به نمایندگی از حزب دموکرات کشورش گرجستان وارد پارلمان شد و به عنوان وزیر توسعه منطقه ای دولت منصوب شد. مدافع سابق تیم ملی گرجستان و باشگاه میلان که به تازگی به عنوان وزیر نفت و انرژی کشور گرجستان انتخاب شده، چندی پیش با زنگنه وزیر نفت ایران هم در گرجستان ملاقات داشته است.


مهاجم ۱ متر و ۸۸ سانتی متر تیم ملی روسیه که شاید تاتنهام مطرح ترین تیمی باشد که او در آن بازی کرده است. رومان بیشتر فوتبال خود را به بازی در تیم های باشگاهی کشورش اختصاص داد و بعد از ۳ سال بازی در لوکوموتیو مسکو در حال حاضر برای تیم کوبان کرانسودار بازی می کند. پاولیوچنکو در ۵۱ بازی که برای تیم ملی کشورش به میدان رفته است، ۲۱ بار گلزنی کرده و یکی از مهم ترین گل های او بر می گردد به بازی روسیه و هلند در یک چهارم نهایی یورو ۲۰۰۸ که گل دقیقه ۵۱ او نقش زیادی در پیروزی ۳-۱ روس ها داشت. بعد از این درخشش هری ردنپ سرمربی تاتنهام پاولیوچنکو را به وایت هارت لین برد ولی مهاجم روس تاتنهام خیلی آن طور که همه انتظار داشتند در لیگ جزیره موفق نبود. اما از همان سال ۲۰۰۸ مهاجم روسیه ای تاتنهام کمی ذهن خود را مشغول حواشی سیاسی خارج از زمین کرد. پاولیوچنکو از جایی وارد سیاست شد که در انتخابات شورای شهر خودش یعنی استاوروپول ۶۳ درصد آرا را کسب کرد. البته که آن زمان گفته می شد این جنب و جوش زیاد پاولیوچنکو در سیاست تصمیمی مشترک بین او و حزب پوتین رئیس جمهور روسیه بوده است. در آن زمان تعدادی از کارشناسان روس اعتقاد داشتند که شاید بحران مالی به وجود آمده در روسیه روی دستمزد بالای او تاثیر داشته باشد و همین نکته کمی او را نگران کرده بود. در عین حال ترکیب کردن وظایف سیاسی با زندگی فوتبالی او کاری بود که به نظر سخت می رسید و همین شد که دیگر خیلی اثری از او در سیاست دیده نشد.


سرمربی حال حاضر تیم ملی بلژیک که بدون شک یکی از بهترین های تاریخ فوتبال کشورش هم بوده است. ویلموتس چند سالی است که بلژیک را حسابی سر زبان ها انداخته است. او از سال ۲۰۱۲ کار خود را به عنوان سرمربی در تیم ملی کشورش آغاز کرده و در این مدت به دستاورد های خوبی رسیده است. اگر از صعود به جمع ۱۶ تیم نهایی جام جهانی و یک باخت سربلند در مقابل آرژانتین بگذریم به ۲ بار قرار گرفتن او و تیمش در رتبه نخست رنکینگ فیفا می رسیم. ویلموتس تیمی ساخته که حتی در یورو ۲۰۱۶ یکی از شانس های قهرمانی به حساب می آید و خیلی ها را منتظر خود نگه داشته است. سرمربی تیم ملی بلژیک سال ۲۰۰۳ که از فوتبال کنار رفت در یک اقدامی عجیب روی به سیاست آورد. او با هدف توسعه پروژه های ورزشی وارد مجلس کشورش شد اما ۲ سال بیشتر دوام نیاورد و به دلایل مختلف که خیلی هم مشخض نشد از کار خود استعفا داد. کاری که خیلی عرف نبود و حتی اعتراض منتقدان را هم در پی داشت.


مهاجم به یاد ماندنی تیم ملی اوکراین و البته بازیکنی که با میلان آن زمان در اوج کلی خاطره در ذهن علاقه مندان به فوتبال ساخته است. مهاجم تیم های میلان، چلسی و دیناموکیف که در سال ۲۰۱۲ از فوتبال خداحافظی کرد، همیشه به عنوان یکی از بهترین مهاجمان دنیای فوتبال شناخته شده است. هیچکس زوج خط حمله میلان رویایی سال های قبل که توسط او و اینزاگی تشکیل شده بود را فراموش نخواهد کرد. در ژوئن ۲۰۱۲ و بعد از خداخافظی از فوتبال، شوچنکو به حذب سوسیال دموکرات کشورش اوکراین پیوست. در حالی که خیلی ها فکر می کردند او با توجه به علاقه ای که خیلی از آن صحبت کرده بود به سمت مربیگری روی بیاورد اما مهاجم سابق میلان به شدت در سیاست غرق شده است. البته بسیاری از سیاست مداران و کارشناسان اوکراینی اعتقاد دارند که او می تواند در کار خود موفق باشد.


خیلی ها از وآ  به عنوان سرشناس ترین مهاجمان فوتبال آفریقا و یکی از افتخارات این قاره یاد می کنند. مهاجم سابق تیم میلان شاید تنها بازیکنی باشد که به عنوان بهترین فوتبالیست جهان انتخاب شده است اما با تیم ملی کشورش تا به حال نتوانسته در جام جهانی حاضر شود. ژورژ وآ  سال ۲۰۰۵ وارد سیاست شد و در انتخابات ریاست جمهوری کشورش لیبریا شرکت کرد اما به دلیل تحصیلات کم و فقدان تجربه سیاسی کافی و البته شهروند فرانسه بودن در انتخابات شکست خورد.