یک کارشناس مسائل هسته ای:
هراس امنیتی میان بازیگران پرونده هسته ای ایران
آفتاب‌‌نیوز : 
در ارتباط با تاثیر این نشست بر پرونده هسته ای ایران و تبعات آن یک پژوهشگر مسائل هسته ای به خبرنگار سیاسی آفتاب گفت: واقعیت این است که یک اجماع نامرئی میان بازیگران فرامنطقه ای در مورد ایران وجود دارد و این اجماع نامرئی مبتنی بر چند اصل است:
1- لزوم قرنطینه کردن توان هسته ای ایران در شرایط موجود 2- پیشگیری از حرکت اتمی در ایران 3- بازدارندگی سیاسی و روانی و پرهیز از افزایش بحران تا حد امکان و 4- صبر و انتظار محدود اما مؤثر.
به گفته وی، برآیند این اصولی که بازیگران فرامنطقه ای براساس آن عمل می کنند نوعی مماشات دیپلماتیک دست کم تاکنون در اولویت سیاست خارجی آمریکا به ویژه اروپا بوده است. اما سؤال اینجاست که افزایش تحرکات هسته ای ایران تا چه میزان در سیاست مماشات اروپا یا چانه زنی نرم آن تاثیر منفی خواهد داشت و به عبارت دقیق تر آیا روند حرکت به سوی سخت گیری فزاینده علیه ایران تسریع خواهد شد؟
این کارشناس مسائل هسته ای تأکید کرد: برای پاسخ به این پرسش چند گمانه را می توان مطرح کرد. اولا، حرکت جدید ایران در حوزه سیاست های هسته ای بدون تردید حاکی از این است که ایران نه تنها از وضعیت موجود که وضعیت رکود هسته ای است راضی نیست بلکه افزایش تحرکات هسته ای خود را به عنوان یک عامل کسب امتیاز تلقی می کند. ثانیا، چنانچه اروپا و آمریکا از الگوی عراق و تهدید ایران بیش از پیش سود جویند، آنگاه احتمال عدم خویشتنداری ایران و حرکت آن به سوی تغییر وضع موجود در مذاکرات هسته ای افزایش خواهد یافت، ثالثا، عدم اطمینان متقابل میان ایران و محور آمریکا – اروپا به تدریج باعث نوعی تصلب دیدگاه های طرفین خواهد شد مگر آنکه هر دو طرف یعنی هم ایران و هم محور آمریکا – اروپا به جای تصلب سیاست ها به سوی نوعی انعطاف مؤثر یا جلب رضایت متقابل حرکت کنند.
وی در ادامه تصریح کرد: اما نکته اساسی این است که در پی شروع تحقیقات هسته ای ایران، نوعی هراس امنیتی در میان بازیگران مقابل افزایش پیدا کرده و این هراس امنیتی چند ویژگی دارد.
وی این ویژگی ها را این گونه برشمرد: اولا، اروپا، آمریکا و برخی از بازیگران منطقه ای مانند اسرائیل به دلیل آنکه درک روشن و دقیقی از توانمندی ایران ندارند لذا تحقیقات هسته ای ممکن است به عنوان یک گام دیگر دراتمی شدن ایران تلقی شود. ثانیا این هراس امنیتی، هراس از شکل گیری برخوردهای فیزیکی خواه به صورت محدود و خواه گسترش یابنده میان ایران و آمریکا و اروپا و به ویژه افزایش تنش های امنیتی در حوزه منطقه ای است که در این زمینه بحث امنیت اسرائیل و هراس از آسیب پذیری این بازیگر در صورت افزایش بحران همواره مورد توجه محور آمریکا – اروپاست.
وی ویژگی سوم را هراس از نتایج هرگونه سخت گیری شکننده علیه ایران دانست و گفت: علی رغم نشست میان کشورهای اروپایی در مورد تنظیم نوع برخورد با سیاست تحقیقات هسته ای ایران، خود کشورهای اروپایی و تا حدودی آمریکا از وارد کردن فشارهای شکننده یا مؤثر علیه ایران همچون بحث ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت یا در نظر گرفتن تحریم های تدریجی و در شدیدترین حالت بحث مداخله نظامی دچار هراس هستند.
وی در ادامه اظهار داشت: این هراس امنیتی بر این مبنا استوار است اگر نوعی بازی خطرناک در قبال ایران آغاز شود، آنگاه ایران نیز از ابزارهای در اختیار خود برای اقدامات تلافی جویانه و افزایش آسیب پذیری بازیگران مقابل یعنی آمریکا، اروپا و متحدان منطقه ای آنها نهایت استفاده را خواهد کرد.
وی در خاتمه خاطرنشان کرد: منطق این هراس آن است که ایران دارای نوعی صبر محدود در قبال فشارهای خارجی است و اگر این فشارها در حوزه ای همچون شورای امنیت طراحی و اجرا شود و باعث تشدید بحران در فضای درونی جامعه ایران شود آنگاه اراده گسترش بحران و شروع بازی خطرناک مورد توجه ایران نیز خواهد بود.
در ارتباط با تاثیر این نشست بر پرونده هسته ای ایران و تبعات آن یک پژوهشگر مسائل هسته ای به خبرنگار سیاسی آفتاب گفت: واقعیت این است که یک اجماع نامرئی میان بازیگران فرامنطقه ای در مورد ایران وجود دارد و این اجماع نامرئی مبتنی بر چند اصل است: 1- لزوم قرنطینه کردن توان هسته ای ایران در شرایط موجود 2- پیشگیری از حرکت اتمی در ایران 3- بازدارندگی سیاسی و روانی و پرهیز از افزایش بحران تا حد امکان و 4- صبر و انتظار محدود اما مؤثر.
به گفته وی، برآیند این اصولی که بازیگران فرامنطقه ای براساس آن عمل می کنند نوعی مماشات دیپلماتیک دست کم تاکنون در اولویت سیاست خارجی آمریکا به ویژه اروپا بوده است. اما سؤال اینجاست که افزایش تحرکات هسته ای ایران تا چه میزان در سیاست مماشات اروپا یا چانه زنی نرم آن تاثیر منفی خواهد داشت و به عبارت دقیق تر آیا روند حرکت به سوی سخت گیری فزاینده علیه ایران تسریع خواهد شد؟
این کارشناس مسائل هسته ای تأکید کرد: برای پاسخ به این پرسش چند گمانه را می توان مطرح کرد. اولا، حرکت جدید ایران در حوزه سیاست های هسته ای بدون تردید حاکی از این است که ایران نه تنها از وضعیت موجود که وضعیت رکود هسته ای است راضی نیست بلکه افزایش تحرکات هسته ای خود را به عنوان یک عامل کسب امتیاز تلقی می کند. ثانیا، چنانچه اروپا و آمریکا از الگوی عراق و تهدید ایران بیش از پیش سود جویند، آنگاه احتمال عدم خویشتنداری ایران و حرکت آن به سوی تغییر وضع موجود در مذاکرات هسته ای افزایش خواهد یافت، ثالثا، عدم اطمینان متقابل میان ایران و محور آمریکا – اروپا به تدریج باعث نوعی تصلب دیدگاه های طرفین خواهد شد مگر آنکه هر دو طرف یعنی هم ایران و هم محور آمریکا – اروپا به جای تصلب سیاست ها به سوی نوعی انعطاف مؤثر یا جلب رضایت متقابل حرکت کنند.
وی در ادامه تصریح کرد: اما نکته اساسی این است که در پی شروع تحقیقات هسته ای ایران، نوعی هراس امنیتی در میان بازیگران مقابل افزایش پیدا کرده و این هراس امنیتی چند ویژگی دارد.
وی این ویژگی ها را این گونه برشمرد: اولا، اروپا، آمریکا و برخی از بازیگران منطقه ای مانند اسرائیل به دلیل آنکه درک روشن و دقیقی از توانمندی ایران ندارند لذا تحقیقات هسته ای ممکن است به عنوان یک گام دیگر دراتمی شدن ایران تلقی شود. ثانیا این هراس امنیتی، هراس از شکل گیری برخوردهای فیزیکی خواه به صورت محدود و خواه گسترش یابنده میان ایران و آمریکا و اروپا و به ویژه افزایش تنش های امنیتی در حوزه منطقه ای است که در این زمینه بحث امنیت اسرائیل و هراس از آسیب پذیری این بازیگر در صورت افزایش بحران همواره مورد توجه محور آمریکا – اروپاست.
وی ویژگی سوم را هراس از نتایج هرگونه سخت گیری شکننده علیه ایران دانست و گفت: علی رغم نشست میان کشورهای اروپایی در مورد تنظیم نوع برخورد با سیاست تحقیقات هسته ای ایران، خود کشورهای اروپایی و تا حدودی آمریکا از وارد کردن فشارهای شکننده یا مؤثر علیه ایران همچون بحث ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت یا در نظر گرفتن تحریم های تدریجی و در شدیدترین حالت بحث مداخله نظامی دچار هراس هستند.
وی در ادامه اظهار داشت: این هراس امنیتی بر این مبنا استوار است اگر نوعی بازی خطرناک در قبال ایران آغاز شود، آنگاه ایران نیز از ابزارهای در اختیار خود برای اقدامات تلافی جویانه و افزایش آسیب پذیری بازیگران مقابل یعنی آمریکا، اروپا و متحدان منطقه ای آنها نهایت استفاده را خواهد کرد.
وی در خاتمه خاطرنشان کرد: منطق این هراس آن است که ایران دارای نوعی صبر محدود در قبال فشارهای خارجی است و اگر این فشارها در حوزه ای همچون شورای امنیت طراحی و اجرا شود و باعث تشدید بحران در فضای درونی جامعه ایران شود آنگاه اراده گسترش بحران و شروع بازی خطرناک مورد توجه ایران نیز خواهد بود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید