زندگي روي آسمان ها
آفتاب‌‌نیوز : 
روني مصمم است راه خود را همچنان با پيروزي و موفقيت دنبال كند. در كاتالونيا و البته در آلمان، در جام‌جهاني 2006.
اواخر ژانويه 2005، نظرخواهي روزنامه ماركا، مسؤولان رئال مادريد را در بهت و حيرت فرو مي‌برد، بازيكن رؤ‌يايي هواداران باشگاه كسي نيست جز رونالدينيو!
سانتياگو برنابئو به فوق ستاره برزيلي رقيب بزرگ خود نگاه مي‌كند، مثل هواداران المپيك مارسي كه در حسرت پائولتا بسرمي‌برند. جادوگر برزيلي از زمان حضور خود در بارسلونا سخت قلب هواداران فوتبال را نه تنها در كاتالونيا بلكه در تمام نقاط اسپانيا تسخير كرده است.
اوايل سال 2005 روني به شكلي باور نكردني در بازي‌هاي بارسلونا قدرتنمايي مي‌كند.
نيوكمپ سخت به دنبال قهرماني لاليگاست. عنواني كه در شش فصل گذشته همواره از دسترسي به آن دور بوده است. آبي و اناري‌پوشان خيلي خوب بازي مي‌كنند. اوايل فوريه، يك مشكل كوچك. رونالدينيو تحت تأثير يك درد عصبي از نظر فيزيكي آمادگي چنداني براي بازي ندارد؛ مقابل اتلتيكو مادريد كه در نيوكمپ با نتيجه دو بر صفر به برتري مي‌رسند، يك پنالتي حساس را از دست مي‌دهد كه مي‌توانست به سي‌امين گل او براي بارسلونا تبديل شود.
مثل هميشه روني براي رسيدن به آمادگي‌هاي لازم سخت تمرين مي‌كند و طولي نمي‌كشد كه در بازي‌ها باز هم با حركات تكنيكي و زيباي خود همه را به وجد مي‌آورد و بسيار فراتر از توانايي‌هايش ظاهر مي‌شود. او كنار مهاجمان بسيار سريع و انفجاري تيم اتوئو، ژولي، لارسن يا ماكسي لوپز بسيار روان بازي مي‌كند و گل مي‌زند. در بازي گروهي بارسلونا نيز نقش مؤثر و خاصي دارد كه پيوسته در حال گسترش است. حذف زودهنگام بارسلونا توسط چلسي در مرحله يك هشتم ليگ قهرمانان اروپا اگرچه جادوگر برزيلي را دلخور مي‌كند اما هيچ تغييري در بازي هنرمندانه او نمي‌دهد. پس از هضم اين شكست تيم فقط يك هدف دارد؛ فتح لاليگا. رونالدينيو در ويلاي مرفه خود دركنار خانواده و دوستان صميمي‌اش زندگي راحتي دارد.
دونا ماگلنيا، مادر او، مرتب بين پورتو آلگره و بارسلونا در رفت و آمد است. ديزي و روبرتو، خواهر و برادر رونالدينيو هستند. يكي برنامه‌هاي مطبوعاتي او را تنظيم مي‌كند و ديگري رسيدگي به برنامه‌ها و كارها و امور مالي او را بر عهده دارد. حضور آنها به او اطمينان خاطر مي‌دهد.
در زمين بازي با تمرين، روني كنار هم‌تيمي‌هايش خود را آزاد و رها مي‌كند. همه از لبخندها، عشق و محبت و خوش‌خلقي او سهم مي‌برند. در رختكن او بهتر از همه سامبا مي‌رقصد و به دوستانش روحيه مي‌دهد. سرانجام در اواسط ماه مي بارسلونا هفدهمين عنوان قهرماني خود را در لاليگا كسب مي‌كند. روز جشن و كارناوال فرا مي‌رسد؛ «خيلي باشكوه است. ما وارد تاريخ بارسلونا مي‌شويم. حتي ديه‌گو مارادونا در عصر خود موفق نشده بود اين عنوان را كسب كند...» شاگرد از استادي كه براي او بسيار قابل احترام است سبقت مي‌گيرد.
اما روني همچنان تشنه پيروزي و موفقيت است. مربي تيم‌ملي برزيل، كارلوس آلبرتو پريه‌را به او نيز مانند رونالدو پيشنهاد مي‌كند در جام كنفدراسيون شركت نكند اما روني نمي‌پذيرد؛ «چرا نبايد شركت كنم؟! من كاملاً آماده‌ام...» و يك افتخار بزرگ ديگر در 25 سالگي انتظار او را مي‌كشد. او در كلن در بازي با ژاپن (2002) بازوبند كاپيتاني تيم‌ملي برزيل را به بازو دارد. در بازي نيمه نهايي مقابل آلمان در پيروزي سه بر دو تيم نقش اساسي ايفا مي‌كند و در بازي فينال برابر آرژانتين با درخشش فوق تصور، هم‌تيمي‌هايش را به يك پيروزي بزرگ (4-1) و قهرماني مي‌رساند.
در پايان تعطيلات رونالدينيو به بارسلونا برمي‌گردد. پس از چند هفته در اول سپتامبر قرارداد خود را تا سال 2010 با بارسلونا تمديد مي‌كند؛ هر تيمي كه او را بخواهد بايد براي آزادي‌اش 120 ميليون يورو به اين باشگاه بپردازد. به اين‌‌ترتيب خيال بارسلونا تاحدي در مورد تلاش‌هاي چلسي، اينتر، ميلان يا حتي رئال براي جذب او راحت مي‌شود. حداقل براي امروز. اما در نيوكمپ همه مي‌دانند رونالدينيو بازيكني است كه هرگونه سرمايه‌گذاري روي او ارزش دارد. او طلايي است كه هر روز ارزش بيشتري پيدا مي‌كند.
پس از شش فصل طولاني بارسلونا سرانجام در مي‌گذشته هفدهمين عنوان قهرماني خود را در ليگ اسپانيا كسب كرد. اين پيروزي براي رونالدينيو كه سخت همه را تحت تأثير استعداد و نبوغ خود قرار داده خيلي ارزش دارد. كارناوال‌هاي شادي به راه مي‌افتد. همه هستند؛ تمام بازيكنان و مسؤولان تيم. حتي لاپورتا، نيوكمپ قهرماني را جشن مي‌گيرد. پرنس كوچك پورتو آلگره محبوبيت زيادي دارد و از اينكه همه او را دوست دارند لذت مي‌برد...
رونالدينيو نيز مانند رونالدو مي‌تواند پاسپورت اسپانيايي دريافت كند. هيچ مشكلي وجود ندارد او دو سال در اسپانيا اقامت داشته و از شرايط لازم برخوردار است، اما دوستداران فوتبال در برزيل نگران نباشند؛ روني هميشه يك برزيلي مي‌ماند و فقط براي تيم‌ملي برزيل بازي مي‌كند.
خوانندگان مجله اونز مونديال قبل از انتخاب رونالدينيو به عنوان بهترين بازيكن اروپا و جهان در يك نظرخواهي اونز طلايي سال را به او مي‌دهند و او را به عنوان بهترين بازيكن سال 2005 انتخاب مي‌كنند.
روني مصمم است راه خود را همچنان با پيروزي و موفقيت دنبال كند. در كاتالونيا و البته در آلمان، در جام‌جهاني 2006. اواخر ژانويه 2005، نظرخواهي روزنامه ماركا، مسؤولان رئال مادريد را در بهت و حيرت فرو مي‌برد، بازيكن رؤ‌يايي هواداران باشگاه كسي نيست جز رونالدينيو!
سانتياگو برنابئو به فوق ستاره برزيلي رقيب بزرگ خود نگاه مي‌كند، مثل هواداران المپيك مارسي كه در حسرت پائولتا بسرمي‌برند. جادوگر برزيلي از زمان حضور خود در بارسلونا سخت قلب هواداران فوتبال را نه تنها در كاتالونيا بلكه در تمام نقاط اسپانيا تسخير كرده است.
اوايل سال 2005 روني به شكلي باور نكردني در بازي‌هاي بارسلونا قدرتنمايي مي‌كند.
نيوكمپ سخت به دنبال قهرماني لاليگاست. عنواني كه در شش فصل گذشته همواره از دسترسي به آن دور بوده است. آبي و اناري‌پوشان خيلي خوب بازي مي‌كنند. اوايل فوريه، يك مشكل كوچك. رونالدينيو تحت تأثير يك درد عصبي از نظر فيزيكي آمادگي چنداني براي بازي ندارد؛ مقابل اتلتيكو مادريد كه در نيوكمپ با نتيجه دو بر صفر به برتري مي‌رسند، يك پنالتي حساس را از دست مي‌دهد كه مي‌توانست به سي‌امين گل او براي بارسلونا تبديل شود.
مثل هميشه روني براي رسيدن به آمادگي‌هاي لازم سخت تمرين مي‌كند و طولي نمي‌كشد كه در بازي‌ها باز هم با حركات تكنيكي و زيباي خود همه را به وجد مي‌آورد و بسيار فراتر از توانايي‌هايش ظاهر مي‌شود. او كنار مهاجمان بسيار سريع و انفجاري تيم اتوئو، ژولي، لارسن يا ماكسي لوپز بسيار روان بازي مي‌كند و گل مي‌زند. در بازي گروهي بارسلونا نيز نقش مؤثر و خاصي دارد كه پيوسته در حال گسترش است. حذف زودهنگام بارسلونا توسط چلسي در مرحله يك هشتم ليگ قهرمانان اروپا اگرچه جادوگر برزيلي را دلخور مي‌كند اما هيچ تغييري در بازي هنرمندانه او نمي‌دهد. پس از هضم اين شكست تيم فقط يك هدف دارد؛ فتح لاليگا. رونالدينيو در ويلاي مرفه خود دركنار خانواده و دوستان صميمي‌اش زندگي راحتي دارد.
دونا ماگلنيا، مادر او، مرتب بين پورتو آلگره و بارسلونا در رفت و آمد است. ديزي و روبرتو، خواهر و برادر رونالدينيو هستند. يكي برنامه‌هاي مطبوعاتي او را تنظيم مي‌كند و ديگري رسيدگي به برنامه‌ها و كارها و امور مالي او را بر عهده دارد. حضور آنها به او اطمينان خاطر مي‌دهد.
در زمين بازي با تمرين، روني كنار هم‌تيمي‌هايش خود را آزاد و رها مي‌كند. همه از لبخندها، عشق و محبت و خوش‌خلقي او سهم مي‌برند. در رختكن او بهتر از همه سامبا مي‌رقصد و به دوستانش روحيه مي‌دهد. سرانجام در اواسط ماه مي بارسلونا هفدهمين عنوان قهرماني خود را در لاليگا كسب مي‌كند. روز جشن و كارناوال فرا مي‌رسد؛ «خيلي باشكوه است. ما وارد تاريخ بارسلونا مي‌شويم. حتي ديه‌گو مارادونا در عصر خود موفق نشده بود اين عنوان را كسب كند...» شاگرد از استادي كه براي او بسيار قابل احترام است سبقت مي‌گيرد.
اما روني همچنان تشنه پيروزي و موفقيت است. مربي تيم‌ملي برزيل، كارلوس آلبرتو پريه‌را به او نيز مانند رونالدو پيشنهاد مي‌كند در جام كنفدراسيون شركت نكند اما روني نمي‌پذيرد؛ «چرا نبايد شركت كنم؟! من كاملاً آماده‌ام...» و يك افتخار بزرگ ديگر در 25 سالگي انتظار او را مي‌كشد. او در كلن در بازي با ژاپن (2002) بازوبند كاپيتاني تيم‌ملي برزيل را به بازو دارد. در بازي نيمه نهايي مقابل آلمان در پيروزي سه بر دو تيم نقش اساسي ايفا مي‌كند و در بازي فينال برابر آرژانتين با درخشش فوق تصور، هم‌تيمي‌هايش را به يك پيروزي بزرگ (4-1) و قهرماني مي‌رساند.
در پايان تعطيلات رونالدينيو به بارسلونا برمي‌گردد. پس از چند هفته در اول سپتامبر قرارداد خود را تا سال 2010 با بارسلونا تمديد مي‌كند؛ هر تيمي كه او را بخواهد بايد براي آزادي‌اش 120 ميليون يورو به اين باشگاه بپردازد. به اين‌‌ترتيب خيال بارسلونا تاحدي در مورد تلاش‌هاي چلسي، اينتر، ميلان يا حتي رئال براي جذب او راحت مي‌شود. حداقل براي امروز. اما در نيوكمپ همه مي‌دانند رونالدينيو بازيكني است كه هرگونه سرمايه‌گذاري روي او ارزش دارد. او طلايي است كه هر روز ارزش بيشتري پيدا مي‌كند.
پس از شش فصل طولاني بارسلونا سرانجام در مي‌گذشته هفدهمين عنوان قهرماني خود را در ليگ اسپانيا كسب كرد. اين پيروزي براي رونالدينيو كه سخت همه را تحت تأثير استعداد و نبوغ خود قرار داده خيلي ارزش دارد. كارناوال‌هاي شادي به راه مي‌افتد. همه هستند؛ تمام بازيكنان و مسؤولان تيم. حتي لاپورتا، نيوكمپ قهرماني را جشن مي‌گيرد. پرنس كوچك پورتو آلگره محبوبيت زيادي دارد و از اينكه همه او را دوست دارند لذت مي‌برد...
رونالدينيو نيز مانند رونالدو مي‌تواند پاسپورت اسپانيايي دريافت كند. هيچ مشكلي وجود ندارد او دو سال در اسپانيا اقامت داشته و از شرايط لازم برخوردار است، اما دوستداران فوتبال در برزيل نگران نباشند؛ روني هميشه يك برزيلي مي‌ماند و فقط براي تيم‌ملي برزيل بازي مي‌كند.
خوانندگان مجله اونز مونديال قبل از انتخاب رونالدينيو به عنوان بهترين بازيكن اروپا و جهان در يك نظرخواهي اونز طلايي سال را به او مي‌دهند و او را به عنوان بهترين بازيكن سال 2005 انتخاب مي‌كنند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید