برادركشي سياسي در فرانسه
آفتاب‌‌نیوز : 
كاهش دوره‌ي رياست جمهوري از هفت سال به چهار سال جو سياسي را متشنج كرده است. مبارزات انتخاباتي براي به دست گيري زمام امور در دوران پس از رياست جهوري شيراك يكسال پيش از برگزاري انتخابات هفتم مه 2007 به طور جدي آغاز خواهد شد.
هفته نامه‌ي اكونوميست در گزارشي در خصوص تحولات سياسي فرانسه در سال 2006 مي‌نويسد: «در حالي كه گليست‌هاي فرانسه (مجمع جمهوري‌خواهان) به رهبري ژاك شيراك و سوسياليست‌هاي اپوزيسيون در درون و برون حزب به رقابت با يكديگر مي‌پردازند، برادركشي سياسي، مبارزات انتخاباتي را تحت الشعاع خود درخواهد آورد.
مردم فرانسه خواهان تغيير و تحول هستند، آن‌ها از نخبگان و برگزيدگاني كه پيوند محكمي ميان خود و مردم كشورشان برقرار نساخته‌اند ،بيزارند و بيم آن دارند كه مشاغل خود را از دست بدهند .مردم همچنين بابت افول وجهه ملي خود ابراز نگراني مي‌كنند. فرانسوي‌ها در جستجوي رهبري هستند كه روح اميد را در كالبد نااميدي‌هايشان بدمد، ژاك شيراك كه به گذشته‌ي فرانسه روح تجسد داد، در سال جاري به استقبال سي‌امين سالگرد استعفايش از سمت نخست وزيري خواهد رفت. كانديداتوري شيراك در انتخابات رياست جمهوري با توجه به اين كه ديگر خطري سلامتي وي را تهديد نمي‌كند امري غير ممكن تلقي نمي‌شود اما بعيد به نظر مي‌رسد.
براستي مردم فرانسه آماده‌ي چه نوع تغيير و تحولاتي هستند؟
دومينيك دوويلپن، نخست وزير فرانسه و وارث سياسي شيراك به طور فزاينده‌اي از حقوق گليست‌ها دفاع خواهد كرد. چنين نگرشي وي را در رويارويي مستقيم با فرزند عصيانگر خانواده‌ي سياسي فرانسه يعني نيكولا ساركوزي، وزير كشور و رييس حزب محافظه كار (UMP) قرار خواهد داد.
به موازات اينكه اعتبار دوويلپن افزايش مي‌يابد، توانايي قابل توجه ساركوزي در حفظ جايگاه خود در بوته‌ي آزمايش گذاشته خواهد شد. ساركوزي، اين وكيل كار كشته كه پله‌هاي موفقيت را نيز سريع پيموده است به تبليغ برنامه خود با نام "گسست سياسي" خواهد پرداخت. به موجب اين برنامه فرانسه به طور كامل از مدل‌هاي اجتماعي خود شامل كاهش ماليات و خدمات رفاهي براي نيروي كاري كه برخي فرصت‌هاي شغلي را رد مي‌كنند، گسسته خواهد شد. او پيام خود را در لفافه‌ي زبان عقل سليم اين گونه بيان خواهد كرد كه براي كمك به قشر متوسط جامعه تلاش مي‌كند اما وي به سختي قادر خواهد بود خود را به عنوان جانشين تندروي دولت فعلي فرانسه معرفي كند در حالي كه اساسا در اين دولت شكل و قوام يافته است.»
اكونوميست در ادامه آورده است: «ساركوزي در اواخر سال از سمت خود كناره‌گيري خواهد كرد تا توجه خود را بيشتر روي مبارزات انتخاباتي‌اش معطوف كند.
از سوي ديگر دوويلپن اين ديپلمات اشراف زاده و چرب زبان، معتقد است كه تغييرات بسيار موجبات نگراني بيشتر فرانسوي‌ها را فراهم خواهد آورد، بنابراين در حالي كه تلاش مي‌كند با قدرت بخشيدن به سياست‌گذاري‌هايش مانع آن شود كه ساركوزي جريان فكري مردم را در انحصار خود درآورد به مردم اطمينان خاطر خواهد داد كه تداوم وضعيت كنوني بهترين گزينه خواهد بود. در صورتي كه نرخ بيكاري به كمتر از 10 درصد برسد و اشتغال‌زايي صورت پذيرد، هم گام با بالا رفتن محبوبيت دوويلپن، اعتبار و صلاحيت وي به عنوان كانديداي رياست جمهوري افزايش خواهد يافت. بزرگترين مشكل نخست وزير، يافتن جايگاهي محكم در مقام يك كانديداي رياست جمهوري است. وي در مقطع فعلي فاقد پايگاه قدرتي است كه بتواند روي آن حساب باز كند.
ساركوزي نيز حزب محافظه كار (UMP) را كاملا تحت كنترل خو دارد با وجود اين حاشيه نشيني دوويلپن نيز مي‌تواند پيامدهاي خطرناكي داشته باشد. جناح راست حزب محافظه‌كار با توجه به رقابت جناح‌هاي راست افراطي، ميانه و راست ملي‌گرا به اندازه‌ي كافي دچار تفرقه و اختلاف نظر هستند، خلاصه كلام اين كه بين دوويلپن و ساركوزي جنجال‌ها و كشمكش‌هاي بسياري به پا خواهد بود.
حال اين سوال پيش مي‌آيد كه اگر فرانسوي‌ها به طور مخفيانه قصد داشته باشند به رغم ايجاد تغييرات به گذشته‌هاي ظاهرا درخشان بازگردند، آن گاه چه؟ با نگاهي نافذتر در خواهيم يافت كه احزاب كمونيست و چپ‌هاي افراطي تروتسكيست‌ها كه تركيبي از شعارهاي ضد جهاني سازي و حمايت از صنايع داخلي و مبارزه براي نهادينه ساختن عدالت اجتماعي را سر لوحه‌ي برنامه‌هاي خود قرار داده‌اند، وعده‌ي بازگشت به دوران گذشته را داده‌اند بر همين اساس لورن فابيو، نخست وزير اسبق فرانسه كه به جرگه‌ي شورشيان سوسياليست پيوست به منظور ترسيم كردن خود به عنوان قهرمان چپ گرا از متمردان سوسياليست حمايت و خود را به آن‌ها نزديك‌تر خواهد كرد؛ حال اين كه حزب سوسياليست سرانجام به سوي چپ گرايي خيز برخواهد داشت يا خير، منوط به زماني است كه ( ماه نوامبر) اين حزب كانديداي خود را معرفي كند. سوسياليست‌ها در انتخابات كانديداي مورد نظر خود به سياستمداران بسياري از جمله آقاي فابيو، دومينيك استراس كاهن و جك لنگ و حتي سگولن رويال از جناح مدرنيزه توجه خواهند كرد. اگر فابيو به عنوان كانديدا برگزيده شود رهبري حزب سوسياليست غرق آشوب و بحران خواهد شد البته ناگفته نماند كه رقابت‌هاي درون حزبي از لحاظ سياستگذاري منفعت‌هايي را در پي خواهد داشت. دوويلپن سعي خواهد كرد تا يكسري موفقيت‌هاي خود را هر چه سريع‌تر به دست آورده و در معرض نمايش گذارد. وي در صورت موفقيت نرخ ماليات بردرآمد را كاهش خواهد داد و با خصوصي‌سازي برنامه‌هاي خود را سريع به پيش خواهد برد. همچنين تمهيداتي را در خصوص ايجاد فرصت شغلي در نظر خواهد گرفت اما نبايد از او انتظار مبارزه‌ي فراگير با بوروكراسي يا برخي قوانين كار را داشت.»
اكونوميست افزوده است: «شايد يك مسافر عادي كه به فرانسه قدم مي‌گذارد از ديدن ياس و نااميدي رايج در ميان مردم اين كشور مات و مبهوت بماند. فرانسه كشوري است كه خوب محافظت شده و براي آينده‌ي خود سرمايه‌گذاري مي‌كند، كمپاني ايرباس نخستين هواپيماي غول پيكر A380 را به خط هوايي سنگاپور تحويل خواهد داد. پروژه‌ي احداث خط راه‌آهن قطار سريع‌السير كه شهر استراسبورگ را به پاريس متصل خواهد كرد، در حال تكميل است. سود شركت‌هاي فرانسوي روند صعودي را طي خواهد كرد.
به رغم همه‌ي اين پيشرفت‌ها فرانسه از حيث اجتماعي و نژادي دستخوش تفرقه و اختلاف است. شهرهاي مختلف اين كشور اقشار گوناگون مردم از هر مذهب، زبان يا آئين و حتي رنگ پوست را در خود جاي داده است، ميزان بيكاري در سطح غير قابل تحملي قرار دارد علي‌الخصوص در ميان مسلمانان.
به آتش كشيدن خودروها ديگر امري عادي تلقي مي‌شود در اين ميان خطر بروز انفجار اجتماعي را نيز نمي‌توان ناديده گرفت. وجود نارضايتي و بيم افزايش آن زمينه‌ساز گسترش توده‌گرايي به خصوص در ميان جناح راست افراطي خواهد شد. بي‌ترديد مهار ناآرامي‌ها و بخشيدن اميد به مردم بابت آينده‌ي كشورشان ،چالش جدي آن دسته از سياستمداراني است كه نيازمند اعاده‌ي حيثيت و اعتبار خود بوده و قصد جلوگيري از فروپاشي وجهه‌ي سياسي خود پيش از برگزاري انتخابات رياست جمهوري را دارند.»
كاهش دوره‌ي رياست جمهوري از هفت سال به چهار سال جو سياسي را متشنج كرده است. مبارزات انتخاباتي براي به دست گيري زمام امور در دوران پس از رياست جهوري شيراك يكسال پيش از برگزاري انتخابات هفتم مه 2007 به طور جدي آغاز خواهد شد.
هفته نامه‌ي اكونوميست در گزارشي در خصوص تحولات سياسي فرانسه در سال 2006 مي‌نويسد: «در حالي كه گليست‌هاي فرانسه (مجمع جمهوري‌خواهان) به رهبري ژاك شيراك و سوسياليست‌هاي اپوزيسيون در درون و برون حزب به رقابت با يكديگر مي‌پردازند، برادركشي سياسي، مبارزات انتخاباتي را تحت الشعاع خود درخواهد آورد.
مردم فرانسه خواهان تغيير و تحول هستند، آن‌ها از نخبگان و برگزيدگاني كه پيوند محكمي ميان خود و مردم كشورشان برقرار نساخته‌اند ،بيزارند و بيم آن دارند كه مشاغل خود را از دست بدهند .مردم همچنين بابت افول وجهه ملي خود ابراز نگراني مي‌كنند. فرانسوي‌ها در جستجوي رهبري هستند كه روح اميد را در كالبد نااميدي‌هايشان بدمد، ژاك شيراك كه به گذشته‌ي فرانسه روح تجسد داد، در سال جاري به استقبال سي‌امين سالگرد استعفايش از سمت نخست وزيري خواهد رفت. كانديداتوري شيراك در انتخابات رياست جمهوري با توجه به اين كه ديگر خطري سلامتي وي را تهديد نمي‌كند امري غير ممكن تلقي نمي‌شود اما بعيد به نظر مي‌رسد.
براستي مردم فرانسه آماده‌ي چه نوع تغيير و تحولاتي هستند؟
دومينيك دوويلپن، نخست وزير فرانسه و وارث سياسي شيراك به طور فزاينده‌اي از حقوق گليست‌ها دفاع خواهد كرد. چنين نگرشي وي را در رويارويي مستقيم با فرزند عصيانگر خانواده‌ي سياسي فرانسه يعني نيكولا ساركوزي، وزير كشور و رييس حزب محافظه كار (UMP) قرار خواهد داد.
به موازات اينكه اعتبار دوويلپن افزايش مي‌يابد، توانايي قابل توجه ساركوزي در حفظ جايگاه خود در بوته‌ي آزمايش گذاشته خواهد شد. ساركوزي، اين وكيل كار كشته كه پله‌هاي موفقيت را نيز سريع پيموده است به تبليغ برنامه خود با نام "گسست سياسي" خواهد پرداخت. به موجب اين برنامه فرانسه به طور كامل از مدل‌هاي اجتماعي خود شامل كاهش ماليات و خدمات رفاهي براي نيروي كاري كه برخي فرصت‌هاي شغلي را رد مي‌كنند، گسسته خواهد شد. او پيام خود را در لفافه‌ي زبان عقل سليم اين گونه بيان خواهد كرد كه براي كمك به قشر متوسط جامعه تلاش مي‌كند اما وي به سختي قادر خواهد بود خود را به عنوان جانشين تندروي دولت فعلي فرانسه معرفي كند در حالي كه اساسا در اين دولت شكل و قوام يافته است.»
اكونوميست در ادامه آورده است: «ساركوزي در اواخر سال از سمت خود كناره‌گيري خواهد كرد تا توجه خود را بيشتر روي مبارزات انتخاباتي‌اش معطوف كند.
از سوي ديگر دوويلپن اين ديپلمات اشراف زاده و چرب زبان، معتقد است كه تغييرات بسيار موجبات نگراني بيشتر فرانسوي‌ها را فراهم خواهد آورد، بنابراين در حالي كه تلاش مي‌كند با قدرت بخشيدن به سياست‌گذاري‌هايش مانع آن شود كه ساركوزي جريان فكري مردم را در انحصار خود درآورد به مردم اطمينان خاطر خواهد داد كه تداوم وضعيت كنوني بهترين گزينه خواهد بود. در صورتي كه نرخ بيكاري به كمتر از 10 درصد برسد و اشتغال‌زايي صورت پذيرد، هم گام با بالا رفتن محبوبيت دوويلپن، اعتبار و صلاحيت وي به عنوان كانديداي رياست جمهوري افزايش خواهد يافت. بزرگترين مشكل نخست وزير، يافتن جايگاهي محكم در مقام يك كانديداي رياست جمهوري است. وي در مقطع فعلي فاقد پايگاه قدرتي است كه بتواند روي آن حساب باز كند.
ساركوزي نيز حزب محافظه كار (UMP) را كاملا تحت كنترل خو دارد با وجود اين حاشيه نشيني دوويلپن نيز مي‌تواند پيامدهاي خطرناكي داشته باشد. جناح راست حزب محافظه‌كار با توجه به رقابت جناح‌هاي راست افراطي، ميانه و راست ملي‌گرا به اندازه‌ي كافي دچار تفرقه و اختلاف نظر هستند، خلاصه كلام اين كه بين دوويلپن و ساركوزي جنجال‌ها و كشمكش‌هاي بسياري به پا خواهد بود.
حال اين سوال پيش مي‌آيد كه اگر فرانسوي‌ها به طور مخفيانه قصد داشته باشند به رغم ايجاد تغييرات به گذشته‌هاي ظاهرا درخشان بازگردند، آن گاه چه؟ با نگاهي نافذتر در خواهيم يافت كه احزاب كمونيست و چپ‌هاي افراطي تروتسكيست‌ها كه تركيبي از شعارهاي ضد جهاني سازي و حمايت از صنايع داخلي و مبارزه براي نهادينه ساختن عدالت اجتماعي را سر لوحه‌ي برنامه‌هاي خود قرار داده‌اند، وعده‌ي بازگشت به دوران گذشته را داده‌اند بر همين اساس لورن فابيو، نخست وزير اسبق فرانسه كه به جرگه‌ي شورشيان سوسياليست پيوست به منظور ترسيم كردن خود به عنوان قهرمان چپ گرا از متمردان سوسياليست حمايت و خود را به آن‌ها نزديك‌تر خواهد كرد؛ حال اين كه حزب سوسياليست سرانجام به سوي چپ گرايي خيز برخواهد داشت يا خير، منوط به زماني است كه ( ماه نوامبر) اين حزب كانديداي خود را معرفي كند. سوسياليست‌ها در انتخابات كانديداي مورد نظر خود به سياستمداران بسياري از جمله آقاي فابيو، دومينيك استراس كاهن و جك لنگ و حتي سگولن رويال از جناح مدرنيزه توجه خواهند كرد. اگر فابيو به عنوان كانديدا برگزيده شود رهبري حزب سوسياليست غرق آشوب و بحران خواهد شد البته ناگفته نماند كه رقابت‌هاي درون حزبي از لحاظ سياستگذاري منفعت‌هايي را در پي خواهد داشت. دوويلپن سعي خواهد كرد تا يكسري موفقيت‌هاي خود را هر چه سريع‌تر به دست آورده و در معرض نمايش گذارد. وي در صورت موفقيت نرخ ماليات بردرآمد را كاهش خواهد داد و با خصوصي‌سازي برنامه‌هاي خود را سريع به پيش خواهد برد. همچنين تمهيداتي را در خصوص ايجاد فرصت شغلي در نظر خواهد گرفت اما نبايد از او انتظار مبارزه‌ي فراگير با بوروكراسي يا برخي قوانين كار را داشت.»
اكونوميست افزوده است: «شايد يك مسافر عادي كه به فرانسه قدم مي‌گذارد از ديدن ياس و نااميدي رايج در ميان مردم اين كشور مات و مبهوت بماند. فرانسه كشوري است كه خوب محافظت شده و براي آينده‌ي خود سرمايه‌گذاري مي‌كند، كمپاني ايرباس نخستين هواپيماي غول پيكر A380 را به خط هوايي سنگاپور تحويل خواهد داد. پروژه‌ي احداث خط راه‌آهن قطار سريع‌السير كه شهر استراسبورگ را به پاريس متصل خواهد كرد، در حال تكميل است. سود شركت‌هاي فرانسوي روند صعودي را طي خواهد كرد.
به رغم همه‌ي اين پيشرفت‌ها فرانسه از حيث اجتماعي و نژادي دستخوش تفرقه و اختلاف است. شهرهاي مختلف اين كشور اقشار گوناگون مردم از هر مذهب، زبان يا آئين و حتي رنگ پوست را در خود جاي داده است، ميزان بيكاري در سطح غير قابل تحملي قرار دارد علي‌الخصوص در ميان مسلمانان.
به آتش كشيدن خودروها ديگر امري عادي تلقي مي‌شود در اين ميان خطر بروز انفجار اجتماعي را نيز نمي‌توان ناديده گرفت. وجود نارضايتي و بيم افزايش آن زمينه‌ساز گسترش توده‌گرايي به خصوص در ميان جناح راست افراطي خواهد شد. بي‌ترديد مهار ناآرامي‌ها و بخشيدن اميد به مردم بابت آينده‌ي كشورشان ،چالش جدي آن دسته از سياستمداراني است كه نيازمند اعاده‌ي حيثيت و اعتبار خود بوده و قصد جلوگيري از فروپاشي وجهه‌ي سياسي خود پيش از برگزاري انتخابات رياست جمهوري را دارند.»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید