آفتابنیوز : دبیر کل نهضت آزادی ایران در گفت و گو با خبرنگار سیاسی آفتاب اظهار داشت: تجربه تاریخی نشان می دهد که برای رفع تردید و ابهام توسل به زور کارساز نیست بلکه تنها راه ادامه روش های دیپلماتیک است. اگر چه در مواردی هم نشان داده شده که بعضی از کشورها جز با زبان زور تسلیم نمی شوند. به عنوان نمونه کشور لیبی پیرامون پرونده های مطروحه در سطح بین المللی هنگامی تسلیم شد که با خطرهای جدی روبرو شد.
به گفته وی، مشکل نهادهای بین المللی در حاضر آن است که از معیارهای دو گانه آسیب فراوان دیده و می بینند. به عنوان نمونه برخی از کشورهای عضو سازمان ملل متحد به هیچ وجه حاضر به تمکین از قطعنامه های سازمان ملل نیستند و در عین حال جامعه جهانی نسبت به این سرکشی کاملا بی تفاوت است و کمترین واکنشی نشان نمی دهد.
وی افزود: به عنوان نمونه بی اعتنایی دولت اسراییل به قطعنامه هایی است که سازمان ملل متحد در مورد رفتار این دولت در مناطق اشغالی انجام می دهد نظیر قطعنامه علیه احداث دیوار حائل در مناطق فلسطینی نشین و یا تمهیدات برای منضم کردن دائم بیت المقدس شرقی به اسراییل که خلاف تعهدات بین المللی است که به موجب این معاهدات منضم کردن سرزمین هایی که از طریق نظامی اشغال شده باشند به کلی ممنوع است اما سازمان ملل نسبت به این سرکشی بی تفاوت است.
یزدی تاکید کرد: در چنین جوی از روابط بین المللی طبیعی است که نهادهای بین المللی نمی توانند و نمی بایستی انتظار داشته باشند که کشورها به قطعنامه های آنان تن در دهند. اما داستان یک سوی دیگر هم دارد و آن این است که فارغ از آنچه که در روابط بین المللی می گذرد، تصمیم گیرندگان ایران باید بررسی کنند که چه گزینه هایی پیش روی ایران قرار دارد و در چارچوب امنیت، منافع و مصالح ملی تصمیم بگیرند. بنابراین لج بازی در برابر تصمیمات یا فشارهای بین المللی لزوما معادل حفظ منافع ملی نیست.
دبیر کل نهضت آزادی ایران خاطر نشان کرد: امثال و حکم فارسی مملو است از فرزانگی. یک مثل عامیانه می گوید:« با دوستان مروت با دشمنان مدارا». اگر سیاستی خلاف این باشد به عبارتی با دشمنان مدارا نکنیم و با دوستان بی مروتی داشته باشیم قطعا منافع ملی حفظ نخواهد شد.
یزدی در ادامه درباره موضوع مساله تحریم هایی که غرب خواهان اعمال آن علیه ایران است و عواقبی که این تحریم برای ایران خواهد داشت، تصریح کرد: این مساله بستگی به این دارد که دامنه تحریم ها تا کجا باشد. آنچه قابل پیش بینی است این که به نظر می رسد این بار تصمیمات شورای امنیت به احتمال زیاد به اتفاق آرا خواهد بود یا حداقل هیچ یک از 5 کشور عضو دائم شورای امنیت آن را وتو نخواهند کرد. به خصوص بعد از رد پیشنهادات اخیر روسیه توسط ایران.
به گفته وی، در واقع با مانور اخیری که به رهبری روسیه و حمایت اروپا و امریکا علیه ایران صورت گرفت و ایران طرح روسیه را نپذیرفت، اجماع علیه ایران به وجود آمده است و در صورت ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت، مفاد قطعنامه در مرحله اول دستور به ایران برای تعطیل کردن فعالیت های هسته ای خواهد بود.
یزدی درباره ابعاد و دامنه تحریم ها تصریح کرد: دامنه تحریم ها می تواند تا صادرات نفت هم توسعه یابد. ممکن است بعضی تصور کنند که تحریم نفت ایران موجب بالا رفتن قیمت نفت گردد اما ما می دانیم با توجه به اینکه کشورهای نفت خیز خاورمیانه مانند کویت و عربستان هماهنگی با سیاست های ایران در این مورد ندارند، می توانند با بالا بردن تولید خود، کمبود نفت ایران در بازارهای بین المللی را جبران کنند.
وی درباره پیامدهای قطع صادرات نفت و درآمد نفت برای اقتصاد کشور گفت: دولت خاتمی با درایت صندوق ذخیره ارزی را تاسیس کرد که بتواند درآمد نفت را که درآمد نیست بلکه سرمایه است، بخشی از آن را برای سرمایه گذاری دراز مدت در صنعت استفاده کند، اما با روشی که دولت احمدی نژاد در پیش گرفته چیزی به نام صندوق ذخیره ارزی وجود ندارد و با توجه به اینکه بودجه سال 85 را با نفت بشکه ای 2/39 دلار می بندند معنای آن این است که وابستگی بودجه به نفت بیش از هر زمانی خواهد بود.
وی افزود: در چنین شرایطی اگر جریان نفت قطع شود تصور تاثیرات آن بر اقتصاد کشور مشکل نیست. علاوه بر این بنا به دلایلی آنها اهرم های فشار دیگری را هم دارند که می توانند با اعمال آن به مقاصد خود برسند. کافی است تصور شود فروشندگان بنزین که کمپانی های بزرگ دنیا هستند به ایران بنزین نفروشند.
همان طور که هواپیما نمی فروشند. هر چه بعضی بر این باورند فروش بنزین برای آنها درآمد سرشار دارد اما فروش هواپیما هم برای آنها پر سود است.
اما آنها عدم فروش هواپیما به ایران را از جای دیگری جبران کردند. بنابراین قطع فروش بنزین به ایران تاثیر غیر قابل جبرانی بر نظم اجتماعی و اقتصاد ایران خواهد داشت.
یزدی در پایان خاطر نشان کرد: منظور من از بیان این مطالب ایجاد ترس و وحشت در میان مردم نیست بلکه توجه دادن به مقامات تصمیم گیرنده ایران است که تصمیمات باید در چارچوب منافع ملی باشد.
جدي بگيريد.