آفتابنیوز : در نقشه مذكور كه وزارت اطلاعات و فرهنگ امارات منتشر كرد خط مرزي اين كشور به طول ۲۰كيلومتر از سمت غربي مرزهاي كنوني بينالمللي به درون خاك عربستان گسترش يافته است.
اين تحولي در حالي رخ ميدهد كه شيخ "خليفه بن زايد آل نهيان" سال گذشته و پس از به قدرت رسيدن ، قرارداد سال ۱۹۷۴كشورش با عربستان را ناعادلانه خواند و خواستار اصلاح آن شد.
پس از اظهارات خليفه اخباري منتشر شد مبني بر اينكه امارات عربي متحده در تماسهاي خود با دولت عربستان خواستار تجديدنظر در قرارداد مرزي بااين كشور شده است.
در مقابل مسئولين سعودي با رد اين مسايل ، موضوع اختلافات مرزيبا امارات را پس از قرارداد سال ۱۹۷۴پايان يافته تلقي كردند.
در سال ۱۹۷۱ميلادي و همزمان با عقب نشيني نيروهاي انگليس از امارات ، عربستان حاضر به شناسايي دولت امارات نشد و شرط اين اقدام را حل مسئله مرزي دو كشور دانست و امارات نيز پذيرفت.
بر اساس قرارداد مرزي اگست سال ۱۹۷۴جده دولت ابوظبي شش روستاي منطقه "البوريمه" از جمله العين و" واحه البوريمه" بعلاوه بخش بزرگي از بيابان "الظفره" كه در اصل متعلق به خود امارات بود را صاحب شد.
در مقابل،عربستان منطقه "خور العيديد" را به دست آورد كه شامل ساحلي به طول ۲۵كيلومتر است كه تقريبا ابوظبي را از خاك قطر جدا ميكند.
علاوه ير اينكه عربستان برخي از مناطق "سبخه مطي" و نزديك به ۸۰درصد از چاههاي نفت "الشيبه" را به دست آورد.
منطقه نفت خيز الشيبه حدود ۱۵ميليارد بشكه ذخاير قطعي نفت دارد و برخي آمارهاي غير رسمي آنرا بيش از ۱۹ميليارد بشكه برآورد ميكند.
اختلافات دو كشور به همين جا ختم نميشود. برخي گزارشها حاكيست عربستان كه از روابط سياسي خوبي با قطر برخوردار نيست از طرح احداث پل ميان امارات و قطر ناراضي است.
نارضايتي عربستان بيشتر به مواضع تلويزيون ماهوارهاي"الجزيره"قطر نسبت به اين كشور باز ميگردد و برخي از ناظرين امور منطقه اعتقاد دارند ايجاد تلويزيون "العربيه" با هزينه سعوديها پاسخي به اين نارضايتي بود.
ابوظبي و دوحه قصد دارند با ايجاد يك پل (مشابه پل ملك فهد كه عربستان را به بحرين وصل كرده است) خاك دو كشور را به يكديگر متصل نمايند.
ظاهرا عربستان به اين دليل كه ايجاد اين پل قطر را از انزواي جغرافيايي خارج ميكند با آن مخالف كرده و ايجاد اين پل را تجاوز به خاك خود ارزيابي ميكند.
اگرچه امارات عربي متحده و عربستان به عنوان دو عضو شوراي همكاري خليج فارس طي سالهاي گذشته به همكاريهاي خود در چارچوب اين شورا ادامه دادهاند اما به نظر ميرسد وجود اين اختلافات از يك سو روابط دو جانبه و از سوي ديگر روابط ساير اعضاي شورا را تهديد ميكند.
كارشناسان با توجه به نارضايتيهاي بيشماري كه از عملكرد شوراي همكاري طي سالهاي اخير ايجاد شده است ، اعتقاد دارند چنانچه ادامه اين بدگمانيها به كاهش دلايل وجودي شوراي همكاري منجر شود ، اختلافات مرزي ميان اعضا كه به مانند آتشي زير خاكستر باقي مانده است ، شعلهورتر خواهد شد.