جایگاه روسیه وچین در بازی سیاسی آمریکا
آفتاب‌‌نیوز : 
به اعتقاد ولید نوهیض در شماره سه شنبه روزنامه الوسط بحرین سناریوهای مختلفی برای منطقه خاور میانه توسط کشورهای بزرگ تدوین شده است که یکی از آنها مشکل پرونده اتمی ایران است.
تا به امروز تمامی حرف وحدیث های اعلام شده حول محور دور ساختن راهبرد نظامی وبرتری مذاکرات وراه حل های صلح آمیز بر تمامی احتمالات مطرح شده در صحنه بین المللی ومنطقه ای است.
اما میزان بحران موجود در این پرونده ما را بر آن می دارد که توجه بیشتری را به آن داشته باشیم وتمامی احتمال های را در زمان بالا گرفتن تنش در مواضع وبغرنج شدن آن تا مرز انفجار بزرگ در نظر بگیریم.
در این چارچوب هرگز نباید سخنان افشا شده به مطبوعات با استناد به اطلاعات طبقه بندی شده در مورد عدم توجه چندان آمریکا به این مشکل وتمایل کامل واشینگتن به مذاکره واعطای فرصت زمانی بیشتر از سوی کاخ سفید به ابتکار عمل های صلح آمیز اروپا ، را جدی گرفت.
البته مسئولین آمریکایی بارها اعلام کردند ه انجام حمله نظامی را دور از ذهن می دانند وبهانه آوردند که این حمله ممکن است مشکلاتی را برای نیروهایشان در عراق وافغانستان به وجود آورد. همچنین مدعی شدند که خواهان ثبات واستقرار در منطقه وحفظ امنیت خلیج فارس وجلوگیری از فروپاشی این امنیت هستند تا بازتاب منفی بر عبور ومرور نفت وبه تبع آن قیمت های جهانی آن به وجود نیاورد.
همسو با دولت آمریکا بسیاری از پایتخت های اروپایی نیز چنین ادعاهایی کردند ، این در حالی است که منابع نظامی واطلاعاتی از وجود طرح وسناریوی برای انجام حمله نظامی به مراکز هسته ای ایران که متعدد ودر مناطق مختلف گسترده است خبر می دهند واز آن بعنوان پوششی تبلیغاتی برای طرح های حل وفصل صلح آمیز وگفتگو از طریق واسطه با تهران از طریق هم پیمانانش استفاده می کنند.
تا به امروز این رویکردی سیاسی بود که آمریکا سعی دارد با همکاری ترویکای اروپایی آنرا بشکل بین المللی به اجرا بگذارد واز این طریق سعی دارد ارجاع پرونده به شورای امنیت وصدور قطعنامه در مورد انرا تضمین کند.
پس هدف اصلی آمریکا واروپا اکنون برانگیختن ترس نزد روسها وایجاد نگرانی در میان چینی از پرونده اتمی ایران نیست بلکه تلاش دارند به نحوی این دو کشور را زیر سقف آژانس بین المللی انرژی اتمی آرام کرده ومسکو وپکن را از طریق طی نمودن تمامی راه ها وتجربه تمامی راهبردهای مسالمت آمیز وناکامی در آنها مطمئن سازند وآنگاه بتوانند از موافقت ورای موافق آنها برای انتقال این مشکل به شورای امنیت سود ببرند.
از آنجا به بعد است که سیاست های امریکا تغییر خواهد کرد وبا استفاده از چتر بین المللی وقطعنامه احتمالی شورای امنیت مانورهای خود را آغاز کند.
پس در چارچوب این بازی دیپلماتیک می توان نرمش آمریکا را در همراهی وهمسویی با کشورهای ترویکای اروپایی در واقع به نوعی کشاندن تدریجی روسیه وچین به مکان وجایگاه دیگری است که در آن دیگر نتوانند نسبت به ارجاع پرونده به شورای امنیت اعتراض کنند.
تا به امروز چین حل وفصل این مسئله را در نیویورک نمی پذیرد ، مسکو هم خواهان مهار این مشکل بدون بین المللی کردن آن از طریق شورای امنیت است.
اما پیگیری عقب نشینی های تدریجی چین وروسیه احتمال موافقت آنها را با ارجاع پرونده به شورای امنیت ، در آینده را دور از ذهن نمی کند.
آمریکا وترویکای اروپایی سیاست دو گانه ای را بازی می کند ، از یک سو روسیه وچین را به دام شورای امنیت می کشانند واز سوی دیگر از آنها می خواهند تا مواضع شدیدتری را اتخاذ کنند مواضعی که دست آخر می تواند در خدمت سناریوهای آمریکا واروپا در این رابطه باشد.
اکنون سناریوهای نظامی کامل منجمد بوده وبه دلایل تاکتیکی خبری از آنها نیست زیرا به هر شکل آمریکا وترویکای اروپایی در تلاش هستند تا هم پیمانان ایران را قانع سازند که ارجاع پرونده اتمی به شورای امنیت تنها با هدف منع افزایش نگرانی ها از بروز رویاروی های پیش بینی نشده است.
پس می توان گفت که مسئله بسیار حساس ودر لایه های خود بمب های سیاسی ونظامی بسیاری پنهان کرده است اما به هر شکل منتظر مسکو وپکن است تا آنها موافقت خود را برای انتقال پرونده اتمی ایران به شورای امنیت اعلام کنند آنگاه است که سناریوهای دیگر که اکثرا هم بو باروت می دهند روی میز قرار خواهد گرفت.
به اعتقاد ولید نوهیض در شماره سه شنبه روزنامه الوسط بحرین سناریوهای مختلفی برای منطقه خاور میانه توسط کشورهای بزرگ تدوین شده است که یکی از آنها مشکل پرونده اتمی ایران است.تا به امروز تمامی حرف وحدیث های اعلام شده حول محور دور ساختن راهبرد نظامی وبرتری مذاکرات وراه حل های صلح آمیز بر تمامی احتمالات مطرح شده در صحنه بین المللی ومنطقه ای است.
اما میزان بحران موجود در این پرونده ما را بر آن می دارد که توجه بیشتری را به آن داشته باشیم وتمامی احتمال های را در زمان بالا گرفتن تنش در مواضع وبغرنج شدن آن تا مرز انفجار بزرگ در نظر بگیریم.
در این چارچوب هرگز نباید سخنان افشا شده به مطبوعات با استناد به اطلاعات طبقه بندی شده در مورد عدم توجه چندان آمریکا به این مشکل وتمایل کامل واشینگتن به مذاکره واعطای فرصت زمانی بیشتر از سوی کاخ سفید به ابتکار عمل های صلح آمیز اروپا ، را جدی گرفت.
البته مسئولین آمریکایی بارها اعلام کردند ه انجام حمله نظامی را دور از ذهن می دانند وبهانه آوردند که این حمله ممکن است مشکلاتی را برای نیروهایشان در عراق وافغانستان به وجود آورد. همچنین مدعی شدند که خواهان ثبات واستقرار در منطقه وحفظ امنیت خلیج فارس وجلوگیری از فروپاشی این امنیت هستند تا بازتاب منفی بر عبور ومرور نفت وبه تبع آن قیمت های جهانی آن به وجود نیاورد.
همسو با دولت آمریکا بسیاری از پایتخت های اروپایی نیز چنین ادعاهایی کردند ، این در حالی است که منابع نظامی واطلاعاتی از وجود طرح وسناریوی برای انجام حمله نظامی به مراکز هسته ای ایران که متعدد ودر مناطق مختلف گسترده است خبر می دهند واز آن بعنوان پوششی تبلیغاتی برای طرح های حل وفصل صلح آمیز وگفتگو از طریق واسطه با تهران از طریق هم پیمانانش استفاده می کنند.
تا به امروز این رویکردی سیاسی بود که آمریکا سعی دارد با همکاری ترویکای اروپایی آنرا بشکل بین المللی به اجرا بگذارد واز این طریق سعی دارد ارجاع پرونده به شورای امنیت وصدور قطعنامه در مورد انرا تضمین کند.
پس هدف اصلی آمریکا واروپا اکنون برانگیختن ترس نزد روسها وایجاد نگرانی در میان چینی از پرونده اتمی ایران نیست بلکه تلاش دارند به نحوی این دو کشور را زیر سقف آژانس بین المللی انرژی اتمی آرام کرده ومسکو وپکن را از طریق طی نمودن تمامی راه ها وتجربه تمامی راهبردهای مسالمت آمیز وناکامی در آنها مطمئن سازند وآنگاه بتوانند از موافقت ورای موافق آنها برای انتقال این مشکل به شورای امنیت سود ببرند.
از آنجا به بعد است که سیاست های امریکا تغییر خواهد کرد وبا استفاده از چتر بین المللی وقطعنامه احتمالی شورای امنیت مانورهای خود را آغاز کند.
پس در چارچوب این بازی دیپلماتیک می توان نرمش آمریکا را در همراهی وهمسویی با کشورهای ترویکای اروپایی در واقع به نوعی کشاندن تدریجی روسیه وچین به مکان وجایگاه دیگری است که در آن دیگر نتوانند نسبت به ارجاع پرونده به شورای امنیت اعتراض کنند.
تا به امروز چین حل وفصل این مسئله را در نیویورک نمی پذیرد ، مسکو هم خواهان مهار این مشکل بدون بین المللی کردن آن از طریق شورای امنیت است.
اما پیگیری عقب نشینی های تدریجی چین وروسیه احتمال موافقت آنها را با ارجاع پرونده به شورای امنیت ، در آینده را دور از ذهن نمی کند.
آمریکا وترویکای اروپایی سیاست دو گانه ای را بازی می کند ، از یک سو روسیه وچین را به دام شورای امنیت می کشانند واز سوی دیگر از آنها می خواهند تا مواضع شدیدتری را اتخاذ کنند مواضعی که دست آخر می تواند در خدمت سناریوهای آمریکا واروپا در این رابطه باشد.
اکنون سناریوهای نظامی کامل منجمد بوده وبه دلایل تاکتیکی خبری از آنها نیست زیرا به هر شکل آمریکا وترویکای اروپایی در تلاش هستند تا هم پیمانان ایران را قانع سازند که ارجاع پرونده اتمی به شورای امنیت تنها با هدف منع افزایش نگرانی ها از بروز رویاروی های پیش بینی نشده است.
پس می توان گفت که مسئله بسیار حساس ودر لایه های خود بمب های سیاسی ونظامی بسیاری پنهان کرده است اما به هر شکل منتظر مسکو وپکن است تا آنها موافقت خود را برای انتقال پرونده اتمی ایران به شورای امنیت اعلام کنند آنگاه است که سناریوهای دیگر که اکثرا هم بو باروت می دهند روی میز قرار خواهد گرفت.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید