سیاست تحریم اقتصادی امریکا علیه ایران
آفتاب‌‌نیوز : هنوز یک سال از روی کار آمدن دولت کلینتون نگذشته بود که مقامات امریکا تصمیم به تحریم تجاری ایران گرفتند. روزنامه وال استریت ژورنال در یکی از شماره های اکتبر سال 1993 نوشت: امریکا از متحدان خود خواسته است از منافع بازرگانی چشم پوشی کرده و برای فشار به ایران همکاری کنند.
در ماه ژوئن همان سال در پی جلسه ای با متحدین در لوکزامبورگ، وزیر امور خارجه امریکا گفته بود اقتصاد ایران با مشکل مواجه است و در مقابل فشار هماهنگ از طرف غرب، ایران ضربه پذیر خواهد بود. امریکا امید داشت در صورت کامیابی سیاست تحریم، نارضایتی عمومی در ایران به واسطه فشارهای بین المللی و اقتصادی افزایش یابد و از این طریق فشار بر دولت ایران بیشتر شود. پاتریک کلاوسون نیز گفته بود: دولت امریکا در رابطه با رفتار غیر قابل قبول ایران، شدت عمل به خرج داده و اقدامات جدی از جمله تحریم تقریبا کل تجارت با ایران، مخالفت با اعطای وام و سرمایه گذاری در این کشور، و فشار به روسیه در جهت متوقف ساختن پروژه راکتورهای هسته ای ایران را در پیش گرفته است. البته هنگامی که در سال 1193 سیاست « مهار دو گانه» علیه ایران اعلام گردید، معاون وزیر خارجه امریکا در امور خاورمیانه گفته بود امریکا قصد ندارد یک تحریم همه جانبه را علیه ایران به راه اندازد.
اما این سیاست به طور رسمی در بهار سال 1995 تغییر کرد و دولت کلینتون خط مشی« تحریم کالاهای ایرانی» را تبدیل به سیاست « تحریم همه جانبه تجاری ایران» کرد. در این راستا گری سیک اظهار داشت: هنگامی که کلینتون به هالیفاکس سفر کرد تا در اجلاس سران هفت کشور صنعتی شرکت کند، قصد داشت آن کشورها را نیز در تحریم تجاری امریکا علیه ایران شریک کند. در تاریخ 19/7/74 سناتور« داماتو» نیز که از هواداران سرسخت اسرائیل است در جلسه کمیته بانکداری سنای امریکا( که به منظور بررسی اثرات و پیشرفت تحریم ایران برگزار شد) گفت: اکنون نیاز به همکاری متحدین می باشد.
نفت رگ حیات ایران است و چنانچه می خواهیم رژیم ایران بپذیرد که رفتارش غیر قابل پذیرش است، باید رگ حیاتش قطع شود. افرادی چون « کنت تیمرمن نیز اظهار داشته بودند که اگر ایران تحریم نشود، آن وقت به مسیر اصلی صادرات نفت و گاز دریای خزر به بازاهای جهانی تبدیل خواهد شد و ظرف مدت ده سال، درآمد ناشی از تولید انرژی خود را دو برابر خواهد کرد. همچنین در جهان، مشروعیت و اقتدار بیشتری پیدا خواهد کرد.
وی در ادامه سخنانش گفته بود با لغو تحریم ها، ما عملا ابر قدرتمند شدن ایران در منطقه را تضمین خواهیم کرد. به همین دلیل است که کلینتون در تاریخ سیزدهم مارس 2000( 23 اسفند 1378) در نامه ای به رئیس مجلس، نمایندگان امریکا، تحریم های نفتی سال 1995 علیه ایران را تمدید کرد. کلینتون در نامه ای به خبرگزاری رویترز اظهار داشته بود که سیاست ها و رفتارهای ایران همچنان تهدید کننده منافع ملی، سیاست خارجی و اقتصاد امریکاست. لذا تحریم نفتی ایران باید تمدید شود.
اما اکنون به نظر می رسد که با گذشت بیش از یک دهه از تحریم های اقتصادی امریکا علیه ایران امریکا نتوانسته به یک اجماع جهانی برای تحریم اقتصادی ایران دست یابد امریکا هر بار با بهانه های مختلف به این سیاست روی می آورد؛ سیاست هایی که با تشکیل پرونده هسته ای کشورمان بارها مطرح شده و امروزها به واسطه موضع گیری اخیر هسته ای ایران به اوج خود رسیده است.
در ماه ژوئن همان سال در پی جلسه ای با متحدین در لوکزامبورگ، وزیر امور خارجه امریکا گفته بود اقتصاد ایران با مشکل مواجه است و در مقابل فشار هماهنگ از طرف غرب، ایران ضربه پذیر خواهد بود. امریکا امید داشت در صورت کامیابی سیاست تحریم، نارضایتی عمومی در ایران به واسطه فشارهای بین المللی و اقتصادی افزایش یابد و از این طریق فشار بر دولت ایران بیشتر شود. پاتریک کلاوسون نیز گفته بود: دولت امریکا در رابطه با رفتار غیر قابل قبول ایران، شدت عمل به خرج داده و اقدامات جدی از جمله تحریم تقریبا کل تجارت با ایران، مخالفت با اعطای وام و سرمایه گذاری در این کشور، و فشار به روسیه در جهت متوقف ساختن پروژه راکتورهای هسته ای ایران را در پیش گرفته است. البته هنگامی که در سال 1193 سیاست « مهار دو گانه» علیه ایران اعلام گردید، معاون وزیر خارجه امریکا در امور خاورمیانه گفته بود امریکا قصد ندارد یک تحریم همه جانبه را علیه ایران به راه اندازد.
اما این سیاست به طور رسمی در بهار سال 1995 تغییر کرد و دولت کلینتون خط مشی« تحریم کالاهای ایرانی» را تبدیل به سیاست « تحریم همه جانبه تجاری ایران» کرد. در این راستا گری سیک اظهار داشت: هنگامی که کلینتون به هالیفاکس سفر کرد تا در اجلاس سران هفت کشور صنعتی شرکت کند، قصد داشت آن کشورها را نیز در تحریم تجاری امریکا علیه ایران شریک کند. در تاریخ 19/7/74 سناتور« داماتو» نیز که از هواداران سرسخت اسرائیل است در جلسه کمیته بانکداری سنای امریکا( که به منظور بررسی اثرات و پیشرفت تحریم ایران برگزار شد) گفت: اکنون نیاز به همکاری متحدین می باشد.
نفت رگ حیات ایران است و چنانچه می خواهیم رژیم ایران بپذیرد که رفتارش غیر قابل پذیرش است، باید رگ حیاتش قطع شود. افرادی چون « کنت تیمرمن نیز اظهار داشته بودند که اگر ایران تحریم نشود، آن وقت به مسیر اصلی صادرات نفت و گاز دریای خزر به بازاهای جهانی تبدیل خواهد شد و ظرف مدت ده سال، درآمد ناشی از تولید انرژی خود را دو برابر خواهد کرد. همچنین در جهان، مشروعیت و اقتدار بیشتری پیدا خواهد کرد.
وی در ادامه سخنانش گفته بود با لغو تحریم ها، ما عملا ابر قدرتمند شدن ایران در منطقه را تضمین خواهیم کرد. به همین دلیل است که کلینتون در تاریخ سیزدهم مارس 2000( 23 اسفند 1378) در نامه ای به رئیس مجلس، نمایندگان امریکا، تحریم های نفتی سال 1995 علیه ایران را تمدید کرد. کلینتون در نامه ای به خبرگزاری رویترز اظهار داشته بود که سیاست ها و رفتارهای ایران همچنان تهدید کننده منافع ملی، سیاست خارجی و اقتصاد امریکاست. لذا تحریم نفتی ایران باید تمدید شود.
اما اکنون به نظر می رسد که با گذشت بیش از یک دهه از تحریم های اقتصادی امریکا علیه ایران امریکا نتوانسته به یک اجماع جهانی برای تحریم اقتصادی ایران دست یابد امریکا هر بار با بهانه های مختلف به این سیاست روی می آورد؛ سیاست هایی که با تشکیل پرونده هسته ای کشورمان بارها مطرح شده و امروزها به واسطه موضع گیری اخیر هسته ای ایران به اوج خود رسیده است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید