صفحه نخست » عمومی
کد خبر: ۳۸۸۸۹۹
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار : ۲۵ مرداد ۱۳۹۵ - ۰۱:۳۲
شماره 10 تیم ملی برای سوریان دست به قلم شد
انصاری فرد می گوید 10 سال دیگر همه به خاطر این بدرقه تلخ سوریان تو سرمان می کوبیم.
آفتاب‌‌نیوز : 
به گزارش خبرآنلاین؛ پس از شکست تلخ حمید سوریان، کریم انصاری فرد مهاجم تیم ملی نوشته جالبی را روی اینستاگرام خود منتشر کرد. او برای سوریان نوشت: «وقتی بازنده ای حال و حوصله هیچکس و هیچ چیز را نداری. حتی حال نداری به رختکن بروی. دوست داری همانجایی که هستی، بمانی و دنیا با تو کاری نداشته باشند. حوصله خودت را هم نداری. خدا می داند که چه فکرهایی به سرت می زند. اینکه خانواده ات نشسته اند و دارند شکست تو را می بینند. اینکه یک ملت را نا امید کرده ای. مدام خودت را شماتت می کنی. فقط دلت می خواهد گریه کنی. جلوی مردم شرمنده هستی و با خودت فکر می کنی این پایان زندگی است؟ در آن لحظه فکر می کنی بهتر است ساکت را جمع کنی و برای همیشه بروی ولی قشنگی زندگی به همین زمین خوردن ها و بلند شدن هاست.
امشب وقتی تصویر حمید سوریان را روی پله های کنار تشک دیدم در حالی که بغض کرده بود، فهمیدم که دارد همین فکرها را می کند. خیلی بد است که قهرمان ملی ات را این شکلی ببینی. اینقدر مستاصل و خسته. قسمت تلخ ماجرا این است که می دانی می توانست ببرد و در کمال ناباوری باخت.
حالا قصه تمام شده و حمید باخته. از لحظه شکست او، خیلی حرف ها زدند و خیلی نقدها کردند. در این لابلا برای من شنیدن خبر خداحافظی او به مراتب دردناکتر بود. دارم فکر 10 سال بعد را می کنم. روزی که همه دور هم جمع شده ایم و می گوئیم مثل حمید سوریان هیچوقت متولد نشد و تو سرمان می کوبیم که کاش آن شکلی بدرقه اش نمی کردیم. این قهرمانی که الان داریم برای حمله به صفحه اش نقشه می کشیم و می گوئیم او کشتی گیر نبود و به درد نمی خورد، همان کسی است که با مدال هایش، خاطرات شیرین زیادی را در ذهن مان کاشت. به خدا تلخی امشب، یک دهم خاطرات شیرینی نیست که حمید به زندگی مان بخشید....
قهرمان جهان 2005
قهرمان جهان 2006
قهرمان جهان 2007
قهرمان جهان 2009
قهرمان جهان 2010
قهرمان المپیک 2012
قهرمان جهان 2014
مرسی آقای سوریان
به گزارش خبرآنلاین؛ پس از شکست تلخ حمید سوریان، کریم انصاری فرد مهاجم تیم ملی نوشته جالبی را روی اینستاگرام خود منتشر کرد. او برای سوریان نوشت: «وقتی بازنده ای حال و حوصله هیچکس و هیچ چیز را نداری. حتی حال نداری به رختکن بروی. دوست داری همانجایی که هستی، بمانی و دنیا با تو کاری نداشته باشند. حوصله خودت را هم نداری. خدا می داند که چه فکرهایی به سرت می زند. اینکه خانواده ات نشسته اند و دارند شکست تو را می بینند. اینکه یک ملت را نا امید کرده ای. مدام خودت را شماتت می کنی. فقط دلت می خواهد گریه کنی. جلوی مردم شرمنده هستی و با خودت فکر می کنی این پایان زندگی است؟ در آن لحظه فکر می کنی بهتر است ساکت را جمع کنی و برای همیشه بروی ولی قشنگی زندگی به همین زمین خوردن ها و بلند شدن هاست. امشب وقتی تصویر حمید سوریان را روی پله های کنار تشک دیدم در حالی که بغض کرده بود، فهمیدم که دارد همین فکرها را می کند. خیلی بد است که قهرمان ملی ات را این شکلی ببینی. اینقدر مستاصل و خسته. قسمت تلخ ماجرا این است که می دانی می توانست ببرد و در کمال ناباوری باخت.
حالا قصه تمام شده و حمید باخته. از لحظه شکست او، خیلی حرف ها زدند و خیلی نقدها کردند. در این لابلا برای من شنیدن خبر خداحافظی او به مراتب دردناکتر بود. دارم فکر 10 سال بعد را می کنم. روزی که همه دور هم جمع شده ایم و می گوئیم مثل حمید سوریان هیچوقت متولد نشد و تو سرمان می کوبیم که کاش آن شکلی بدرقه اش نمی کردیم. این قهرمانی که الان داریم برای حمله به صفحه اش نقشه می کشیم و می گوئیم او کشتی گیر نبود و به درد نمی خورد، همان کسی است که با مدال هایش، خاطرات شیرین زیادی را در ذهن مان کاشت. به خدا تلخی امشب، یک دهم خاطرات شیرینی نیست که حمید به زندگی مان بخشید....
قهرمان جهان 2005
قهرمان جهان 2006
قهرمان جهان 2007
قهرمان جهان 2009
قهرمان جهان 2010
قهرمان المپیک 2012
قهرمان جهان 2014
مرسی آقای سوریان
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۱
ناشناس
| 
۱۰:۰۰ - ۱۳۹۵/۰۵/۲۵
پاسخ
لازم نیست.بذار احمدی نژاد تو سرش بکوبه که مجوز واردات 5تا پورشه به این رفیقش داد. 
لینک های مفید