بمب اتمی ایران، برای کیست؟!
آفتاب‌‌نیوز : 
ایالات متحده امریکا، عربستان سعودی، مصر، ترکیه، کویت، عمان، قطر، امارات متحده عربی، ترکمنستان اخیرا پاکستان و همچنین رقبای آسیایی ایران در منطقه اکنون خواهان دستیابی ایران به بمب اتم نیستند.
فرخ سالم، یکی از تحلیلگران آسیایی در مقاله ای چاپ شده در اینترنشنال نیوز می نویسد؛
چند سناریو را در نظر بگیرد: پرده اول: ایران در 22 سپتامبر سال 2003، در یک رژه نظامی برای اولین بار موشک بالستیک شهاب 3 این کشور را با برد یک هزار مایل و قدرت حمل کلاهک هسته ای به وزن یک هزار کیلو را به نمایش گذاشت.
پرده دوم: در 20 مارس سال 2006، تقریبا 3 سال بعد، همزمان با تحویل سال نو در این کشور، ایران سه آزمایش هسته ای انجام می دهد که به موجب آن یک زمین لرزه به قدرت 5 دهم در مقیاس و ریشتر به وقوع می پیوندد.
پرده سوم: ایران با سپری کردن نیمه ای از راه توانایی ساخت بمب را به دست می آورد و می تواند موشک های خود را به اهدافی در هزاران مایلی پرتاب کند.
پرده چهارم: تهران از پایگاه دوشان تپه، موشک های بالستیک خود را شلیک می کند.
پرده پنجم: تل آویو، دومین شهر بزرگ اسراییل نابود می شود.
پس از آن چه اتفاقی خواهد افتاد؟ یک جنگ هسته ای توسط اسرائیلی که به موشک های دور برد، زیر دریایی و موشک های کروز مسلح است، آغاز می شود. اسراییل هم اکنون مجهز به سر زیر دریایی با ده اژدر که به مجهزترین سلاح های جنگی که به یک سیاره شباهت دارند، است. ایالات متحده امریکا با استفاده از تسلیحات خود به کمک رژیم صهیونیستی می آید.
پرده ششم: تمام تجهیزات هسته ای ویژه ایران در آبادان، ابوموسی، بندرعباس، بناب، بوشهر، اصفهان، کرج، لویزان، مشهد، پارچین، سعد آباد، تهران و یزد نابود خواهد شد.
پرده هفتم: تمام فرودگاه های ایران نظیر مهرآباد و تبریز، همدان، دزفول، شیراز، بوشهر، اهواز، اصفهان، بندر بهشتی و . . . با موشک های اسراییل محو خواهند شد.
از این داستان چه نتیجه ای خواهیم گرفت؟ بمب ایران برای اسرائیل نیست. بمب اتمی ایران برای توسعه قدرت منطقه ای این کشور است. تهران هم اکنون ظرفیت تولید 700 میلیون بشکه نفت را دارد و تقریبا روزانه 2 میلیون بشکه نفت تولید می کند.
همچنین برای تسلط به تنها دریایی است که نفت کویت، عراق، عربستان سعودی، بحرین، قطر، امارات متحده عربی و در نتیجه بقیه کشورهای جهان از آن تامین می شود. تقریبا می توان گفت که تمام سرزمین های نفتی که اکنون زیر سلطه امریکا قرار دارند.
به همین دلیل می توان اعلام کرد که اگر ادعاها درباره برنامه هسته ای ایران صحت داشته باشد هدف تهران حالت بازدارندگی داشته و تهاجمی نخواهد بود.
ایالات متحده امریکا، عربستان سعودی، مصر، ترکیه، کویت، عمان، قطر، امارات متحده عربی، ترکمنستان اخیرا پاکستان و همچنین رقبای آسیایی ایران در منطقه اکنون خواهان دستیابی ایران به بمب اتم نیستند. فرخ سالم، یکی از تحلیلگران آسیایی در مقاله ای چاپ شده در اینترنشنال نیوز می نویسد؛
چند سناریو را در نظر بگیرد: پرده اول: ایران در 22 سپتامبر سال 2003، در یک رژه نظامی برای اولین بار موشک بالستیک شهاب 3 این کشور را با برد یک هزار مایل و قدرت حمل کلاهک هسته ای به وزن یک هزار کیلو را به نمایش گذاشت.
پرده دوم: در 20 مارس سال 2006، تقریبا 3 سال بعد، همزمان با تحویل سال نو در این کشور، ایران سه آزمایش هسته ای انجام می دهد که به موجب آن یک زمین لرزه به قدرت 5 دهم در مقیاس و ریشتر به وقوع می پیوندد.
پرده سوم: ایران با سپری کردن نیمه ای از راه توانایی ساخت بمب را به دست می آورد و می تواند موشک های خود را به اهدافی در هزاران مایلی پرتاب کند.
پرده چهارم: تهران از پایگاه دوشان تپه، موشک های بالستیک خود را شلیک می کند.
پرده پنجم: تل آویو، دومین شهر بزرگ اسراییل نابود می شود.
پس از آن چه اتفاقی خواهد افتاد؟ یک جنگ هسته ای توسط اسرائیلی که به موشک های دور برد، زیر دریایی و موشک های کروز مسلح است، آغاز می شود. اسراییل هم اکنون مجهز به سر زیر دریایی با ده اژدر که به مجهزترین سلاح های جنگی که به یک سیاره شباهت دارند، است. ایالات متحده امریکا با استفاده از تسلیحات خود به کمک رژیم صهیونیستی می آید.
پرده ششم: تمام تجهیزات هسته ای ویژه ایران در آبادان، ابوموسی، بندرعباس، بناب، بوشهر، اصفهان، کرج، لویزان، مشهد، پارچین، سعد آباد، تهران و یزد نابود خواهد شد.
پرده هفتم: تمام فرودگاه های ایران نظیر مهرآباد و تبریز، همدان، دزفول، شیراز، بوشهر، اهواز، اصفهان، بندر بهشتی و . . . با موشک های اسراییل محو خواهند شد.
از این داستان چه نتیجه ای خواهیم گرفت؟ بمب ایران برای اسرائیل نیست. بمب اتمی ایران برای توسعه قدرت منطقه ای این کشور است. تهران هم اکنون ظرفیت تولید 700 میلیون بشکه نفت را دارد و تقریبا روزانه 2 میلیون بشکه نفت تولید می کند.
همچنین برای تسلط به تنها دریایی است که نفت کویت، عراق، عربستان سعودی، بحرین، قطر، امارات متحده عربی و در نتیجه بقیه کشورهای جهان از آن تامین می شود. تقریبا می توان گفت که تمام سرزمین های نفتی که اکنون زیر سلطه امریکا قرار دارند.
به همین دلیل می توان اعلام کرد که اگر ادعاها درباره برنامه هسته ای ایران صحت داشته باشد هدف تهران حالت بازدارندگی داشته و تهاجمی نخواهد بود.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید