اصلاحات و داستان «كمباين و گاراژ»
آفتاب‌‌نیوز : 
هرچه بود انتخابات شوراي شهر و روستا به اصول گرايان كه لباس آبادگر پوشيده بودند، واگذار شد و پس از آن نيز نوبت به انتخابات مجلس رسيده كه بازي بر همين منوال ادامه يافت. بخشي از اصلاح طلبان پشت فيلتر شوراي نگهبان رسوب كردند و آنان كه از فيلتر گذشتند نيز، درگذر از صافي رأي مردم، ناكام ماندند. دسته اول نيز كه تحصني بي رمق و سياسي را در اعتراض به رد صلاحيت خود، سامان داده بودند، خود را با بي توجهي و بي ميلي مردم، رو به رو ديدند. هنوز چيزي از پاييز سرد اصلاحات نگذشته بود كه فصل انتخابات رياست جمهوري رسيد و مهر پايان بر حضور اصلاح طلبان در قدرت نواخت و پايان اصلاحات دوم خردادي را اعلام كرد.
اكنون ما دو انتخابات را پيش روي داريم: يكي انتخابات شوراهاي شهر و روستا و ديگري انتخابات ريش سفيدان خبرگان. حال، اصلاح طلبان چه سخني را با ما در ميان خواهند گذاشت و چه برنامه اي را در دستور كار دارند؟ در چند ماهه اي كه از انتخابات رياست جمهوري و شكست اصلاح طلبان گذشته است، به واقع آنها هيچ برنامه اجتماعي و فعاليت سياسي اي را از خود به نمايش نگذاشته بلكه تنها بر طبل انفعال، كوبيده اند. همانها كه در اين سالها رقباي درون جناحي و بخش عمده ي دانشجويان و روشنفكران اصلاح طلب را منفعل مي خواندند، اينك خود در تور انفعال گرفتار آمده اند. جالب اما آنجاست كه آنان بيانيه هم صادر مي كنند و در مذمت سكوت و انفعال نيز سخن مي گويند!
ماهها پيش تر از انتخابات رياست جمهوري، بسياري از تحليل گران به اصلاح طلبان هشدار مي دادند كه در انديشه فرداي انتخابات نيز باشند و آن مقدار كه در انديشه ورود به قدرت هستند، به حضور در ميان مردم و با مردم بودن نيز بينديشند. مخاطب اين سخنان اما گويي چشم و گوش بسته بود و در آن فرصت اندك انتخاباتي، تنها به يك مي انديشيد وقصد داشت تمام سرمايه اجتماعي (اندك) خود را به پاي آن بريزد. اين تلاش اگرچه بي نتيجه بود اما حاوي يك آموزه نيز بود و آن اينكه: «بايد فرصتي را به كاشتن اختصاص داد، تا فرصتي ديگر برداشت كرد.»
با اين حال به نظر مي رسد كه در اردوگاه اصلاح طلبان، «درب» همچنان بر پاشنه قديم مي چرخد و آنها ترجيح مي دهند كه براي ورود به قدرت، تنها به يك بازي زماني محدود و منتهي به انتخابات، بينديشند و در همان مقطع، وارد كارزار شوند. اما آنكه در زمان «كاشت» به فراغت مشغول است و به استراحت مي پردازد، نبايد انتظار محصولي نيز داشته باشد.
اصلاح طلبان بايد بدانند كه براي موفقيت در انتخابات و غيره، از هم اكنون بايد صداقت اصلاحي خود را نشان بدهند. زمان انتخابات، زمان مناسبي براي اعتماد سازي نيست. زماني سعيد حجاريان گفته بود كه «جبهه مشاركت همچون يك حزب ليبرال نيست كه زمان انتخابات، كمباين رأي جمع كني خود را روشن كند و پس از انتخابات، كمباين را به گاراژ بفرستد.» فارغ از اينكه اين تشبيه چقدر درست است و تشكلهاي ليبرال تا چه اندازه به ماشين رأي جمع كني شباهت دارند، از اصلاح طلبان مشاركتي مي خواهيم كه خود، نمونه اي از اين حديث مذموم نباشند و كمباين خود را از حالا روشن كنند، نه در زمان انتخابات. زماني عباس عبدي در پاسخ به كانديداي اصلاح طلبي كه با ورود به عرصه انتخابات رياست جمهوري مي خواست «موشي در ديگ اصلاحات بيندازد»، نصيحت كرده بود كه سياست سه فصل دارد: كاشت، داشت و برداشت». و اكنون بايد اصلاح طلبان را به مطالعه همين درس فراخواند. بلي، سياست فقط در فصل برداشت خلاصه نمي شود و انتخابات، همه چيز نيست.
هرچه بود انتخابات شوراي شهر و روستا به اصول گرايان كه لباس آبادگر پوشيده بودند، واگذار شد و پس از آن نيز نوبت به انتخابات مجلس رسيده كه بازي بر همين منوال ادامه يافت. بخشي از اصلاح طلبان پشت فيلتر شوراي نگهبان رسوب كردند و آنان كه از فيلتر گذشتند نيز، درگذر از صافي رأي مردم، ناكام ماندند. دسته اول نيز كه تحصني بي رمق و سياسي را در اعتراض به رد صلاحيت خود، سامان داده بودند، خود را با بي توجهي و بي ميلي مردم، رو به رو ديدند. هنوز چيزي از پاييز سرد اصلاحات نگذشته بود كه فصل انتخابات رياست جمهوري رسيد و مهر پايان بر حضور اصلاح طلبان در قدرت نواخت و پايان اصلاحات دوم خردادي را اعلام كرد. اكنون ما دو انتخابات را پيش روي داريم: يكي انتخابات شوراهاي شهر و روستا و ديگري انتخابات ريش سفيدان خبرگان. حال، اصلاح طلبان چه سخني را با ما در ميان خواهند گذاشت و چه برنامه اي را در دستور كار دارند؟ در چند ماهه اي كه از انتخابات رياست جمهوري و شكست اصلاح طلبان گذشته است، به واقع آنها هيچ برنامه اجتماعي و فعاليت سياسي اي را از خود به نمايش نگذاشته بلكه تنها بر طبل انفعال، كوبيده اند. همانها كه در اين سالها رقباي درون جناحي و بخش عمده ي دانشجويان و روشنفكران اصلاح طلب را منفعل مي خواندند، اينك خود در تور انفعال گرفتار آمده اند. جالب اما آنجاست كه آنان بيانيه هم صادر مي كنند و در مذمت سكوت و انفعال نيز سخن مي گويند!
ماهها پيش تر از انتخابات رياست جمهوري، بسياري از تحليل گران به اصلاح طلبان هشدار مي دادند كه در انديشه فرداي انتخابات نيز باشند و آن مقدار كه در انديشه ورود به قدرت هستند، به حضور در ميان مردم و با مردم بودن نيز بينديشند. مخاطب اين سخنان اما گويي چشم و گوش بسته بود و در آن فرصت اندك انتخاباتي، تنها به يك مي انديشيد وقصد داشت تمام سرمايه اجتماعي (اندك) خود را به پاي آن بريزد. اين تلاش اگرچه بي نتيجه بود اما حاوي يك آموزه نيز بود و آن اينكه: «بايد فرصتي را به كاشتن اختصاص داد، تا فرصتي ديگر برداشت كرد.»
با اين حال به نظر مي رسد كه در اردوگاه اصلاح طلبان، «درب» همچنان بر پاشنه قديم مي چرخد و آنها ترجيح مي دهند كه براي ورود به قدرت، تنها به يك بازي زماني محدود و منتهي به انتخابات، بينديشند و در همان مقطع، وارد كارزار شوند. اما آنكه در زمان «كاشت» به فراغت مشغول است و به استراحت مي پردازد، نبايد انتظار محصولي نيز داشته باشد.
اصلاح طلبان بايد بدانند كه براي موفقيت در انتخابات و غيره، از هم اكنون بايد صداقت اصلاحي خود را نشان بدهند. زمان انتخابات، زمان مناسبي براي اعتماد سازي نيست. زماني سعيد حجاريان گفته بود كه «جبهه مشاركت همچون يك حزب ليبرال نيست كه زمان انتخابات، كمباين رأي جمع كني خود را روشن كند و پس از انتخابات، كمباين را به گاراژ بفرستد.» فارغ از اينكه اين تشبيه چقدر درست است و تشكلهاي ليبرال تا چه اندازه به ماشين رأي جمع كني شباهت دارند، از اصلاح طلبان مشاركتي مي خواهيم كه خود، نمونه اي از اين حديث مذموم نباشند و كمباين خود را از حالا روشن كنند، نه در زمان انتخابات. زماني عباس عبدي در پاسخ به كانديداي اصلاح طلبي كه با ورود به عرصه انتخابات رياست جمهوري مي خواست «موشي در ديگ اصلاحات بيندازد»، نصيحت كرده بود كه سياست سه فصل دارد: كاشت، داشت و برداشت». و اكنون بايد اصلاح طلبان را به مطالعه همين درس فراخواند. بلي، سياست فقط در فصل برداشت خلاصه نمي شود و انتخابات، همه چيز نيست.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید