در خواست نمایندگان مجلس از کوفی عنان برای تایید مواضع تهران

آفتاب‌‌نیوز :  بر اساس منشور سازمان ملل متحد یکی از وظایف مهم جنابعالی حل بحران های جهانی و تلاش برای حفظ صلح و امنیت بین المللی است. استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای طبق منشور ملل متحد، اساسنامه آژانس بین المللی انرژی اتمی و معاهده منع گسترش سلاح های هسته( ای ان پی تی) حتی غیر قابل انکار کلیه کشورها از جمله جمهوری اسلامی است. متاسفانه علیرغم چنین صراحتی در اسناد بین المللی برخی از دولت های دارای سلاح اتمی، سایر کشورها را که می خواهند به پیشرفته ای علمی جهت توسعه و رفاه ملت ها دست یابند را مانع می شوند و این موضوع را به بحرانی خطرناک که می تواند صلح و امنیت بین المللی را به خطر اندازد تبدیل می کنند. در اینجاست که وظیفه جنابعالی بسیار خطیر و حساس می باشد تا از ایجاد یک بحران مصنوعی جلوگیری کرده و کلیه تلاش های خود را به کار گیرید تا صلح و امنیت بین المللی به دلیل زیاده خواهی برخی قدرت ها به خطر نیفتد و ملت ها از حقوق حقه خود محروم نگردند.
در ادامه این نامه آمده است: بدیهی است آنچه صلح و امنیت بین المللی را به خطر می اندازد انجام تحقیقات و استفاده از انرژی هسته ای نیست بلکه تهدیدات علیه کشورهایی که طبق اساسنامه آژانس و معاهدات در وظایف خود عمل می کند. این کشورها نه تنها نبایستی مانع فن آوری هسته ای صلح آمیز یک کشور شوند بلکه طبق ماده 4 بایستی تشریک مساعی نیز نمایند.
آقای دبیر کل توجه جنابعالی را به برخی از مقررات بین المللی در این خصوص معطوف می داریم: طبق بند 2 ماده 1 منشور ملل متحد توسعه روابط دوستانه بین الملل باید بر مبنای احترام به اصل حقوق و خود مختاری ملل باشد و هیچ کشوری به هیچ وجه حق برخورداری از امتیاز را بیشتر از دیگران را ندارد.
در بخش دیگری از این نامه آمده است:
ـ طبق بند 4 ماده 3 منشور کلیه اعضا در روابط بین المللی باید از تهدیدات یا استفاده از زور علیه تمامیت ارضی و استقلال سیاسی کشورها خودداری نمایند.
ـ طبق بند 1 ماده ( ان پی تی)« هیچ یک از مقررات این معاهده نباید به نحوی تفسیر شود که به حقوق غیر قابل تفویض هر یک از دول معاهده در راه توسعه تحقیقات، تولید و بهره برداری از انرژی هسته ای به منظورهای صلح جویانه بدون تبعیض و طبق مقررات مواد 1 و 6 لطمه وارد آورد.
ـ طبق بند 2 معاهده (ان پی تی)« کلیه دول طرف معاهده متعهد می شوند مبادله هر چه سریعتر تجهیزات و مواد اطلاعات علمی و تکنولوژیک را به منظور مصارف صلح جویانه انرژی هسته ای تسهیل نمایند و حق مشارکت در این مبادلات را دارا باشند. همچنین طرف های معاهده که قادر باشند باید به صورت فردی یا جمعی سایر دول یا سازمان های بین المللی، در توسعه بیشتر استفاده از انرژی هسته ای برای مقاصد صلح جویانه خصوصا در سرزمین های دول معاهده که فاقد سلاح های هسته ای هستند با توجه لازم به احتیاجات مناطق در حال رشد جهان تشریک مساعی کنند.»
در ادامه این بیانیه آمده است: طبق بند 1 ماده 3 معاهده (ان پی تی)« هر دولت فاقد سلاح هسته ای که طرف معاهده باشد متعهد می گردد تا اقدامات حفاظتی را طبق موافقتنامه ای که با آژانس انرژی اتمی بر مبنای اساسنامه آژانس و سیستم حفاظتی آن مورد مذاکره قرار داده و متعهد خواهند نمود و صرفا به منظور تحقق انجام تعهدات خود تحت معاهده مذکور برای جلوگیری از انحراف استفاده از انرژی اتمی در راه مقاصد صلح آمیز و سوق آن به سوی سلاح های هسته ای و سایر وسایل انفجار هسته ای اجرا نماید.»
لذا با توجه به ذکر بخشی از مقررات بین المللی سوال های زیر مطرح است:
‌ـ آیا در روابط بین المللی، سازمان های بین المللی و تعدادی از کشورها می توانند اصل احترام به تساوی حقوق کشورها را زیر پا بگذارند و اجازه ندهند که ملت ایران همچون سایر ملل از حقوق حقه و منطبق بر مقررات بین المللی محروم باشد؟
ـ آیا تساوی حاکمیت کشورها حکم نمی کند که جمهوری اسلامی بتواند در محدوده قلمرو خویش و برای حفظ منافع ملی و بهره برداری از منابع طبیعی خود با رعایت حقوق سایر کشورها، از حاکمیت خود بهره مند شود؟
ـ آیا وجدان جامعه بین المللی و سازمان ملل متحد اجازه می دهد که برخی از کشورها برای محروم ماندن برخی دیگر از کشورها از اجرای حقوق قانونی خویش از ابراز ارجاع پرونده به شورای امنیت استفاده نمایند؟
در بخش دیگری از این نامه تاکید شده است:
ـ آیا معاهده (ان پی تی) به اعضای خود اجازه نمی دهد که آنها در راه توسع تحقیقات و تولید انرژی هسته ای برای مصارف صلح آمیز از حق بدون تبعیض خود بهره مند شوند؟
ـ آیا معاهده (ان پی تی) مقرر نمی دارد که کلیه کشورهای طرف معاهده باید مبادله هر چه سریعتر تجهیزات، مواد، دانش و تکنولوژی به منظور توسعه و مصارف صلح جویانه از انرژی هسته ای را انجام دهند؟
ـ آیا ملت ایران که جزیی از جامعه بین الملل است حق بر توسعه که یکی از انواع حقوق بشر است را دارا نمی باشد؟
در ادامه این نامه آمده است: آیا ملت ایران حق ندارد از انرژی هسته ای برای مصارف صلح آمیز که خود به توانمندی تولید آن رسیده است استفاده کند؟
ـ دولت ایران که بارها ذکر کرده است که از انرژی هسته ای در راستای نظامی گری استفاده نمی کند و آموزه های دینی اش اصولا چنین اجازه ای را نمی دهد و بر اساس قرار دادی که با آژانس بین المللی انرژی اتمی دارد فعالیتهایش کاملا تحت نظارت آژانس مذکور است و کارشناسان آن بارها و بارها از کلیه مناطق مورد نظر بازدید کرده اند و گزارشی مبنی بر انحراف فعالیت ها به مصارف نظامی نداده اند آیا حق استفاده از این فن آوری را ندارد؟