آفتابنیوز : یک سنت قدیمی در انتخابات ایران وجود دارد و آن اینکه معمولا در نیمه دوم سال پیش از انتخابات ریاستجمهوری، خبرهای انتخاباتی به اوج خود رسیده و اصطلاحا فضا انتخاباتی میشود. به این ترتیب چندان عجیب نیست اگر میبینیم هنوز مهر به نیمه نرسیده، اخبار انتخابات فراتر از حد انتظار داغ شده است.
پاییز انتخاباتی احمدینژاد
وقایع پاییزی معطوف به انتخابات در حالی خبرساز میشد که تابستان امسال با انتشار بیانیه انتخاباتی سردار سلیمانی به پایان رسید. بیانیهای که خبر از نیامدن سردار در انتخابات اردیبهشت 96 میداد. با انتشار این بیانیه، نگاهها معطوف به نامزدی محمود احمدینژاد شد، کسی که سفرهایش به این سو و آنسوی ایران حاشیهساز شده بود و گفته میشد اصولگرایان او را برای نامزدی در انتخابات 96 ارزیابی میکنند. هرچند کم نبودند آنها که نامزدی احمدینژاد را چالشی برای اصولگراها میخواندند. با این وجود در نخستین تحرک انتخاباتی اصولگرایان در اولین روز ماه مهر، روشن شد که این جریان همچنان میخواهد پشت سر پدران روحانی خود حرکت کند و جریان سنتی اصولگرا همچنان در عرصه انتخابات فعال است.
با این همه اطرافیان احمدینژاد اصرار داشتند که او علاقهای به حضور در انتخابات ندارد. این موضعگیریها پس از آن صورت میگرفت که خبرهای درگوشی حکایت از منع کاندیداتوری احمدینژاد داشت. موضوعی که حسن روحانی را در عرصه انتخابات بیرقیب میکرد. حتی برخی با تاکید بر این نهی سرنوشتساز، از چرخش اصولگراها به سوی قالیباف خبر میدادند. با این وجود بودند چهرههایی که این منع انتخاباتی را تکذیب میکردند. این حرف و حدیثها ادامه داشت تا اینکه پنج روز پس از شروع پاییز، انتشار فایل صوتی رهبر معظم انقلاب در درس خارج فقه، سرنوشت انتخاباتی احمدینژاد را برای همگان روشن کرد. پس از این موضعگیری صریح، نگاهها به احمدینژاد جلب شد که آیا در برابر توصیه عدم کاندیداتوری تبعیت خواهد کرد یا نه. حتی برخی به رئیسجمهور سابق هشدار دادند که مردم به او اجازه عدم تمکین نخواهند داد. با این وجود دیگرانی میگفتند که نهی رهبری، به معنی عدم کاندیداتوری رئیسجمهور سابق نیست. این دست موضعگیریها ادامه داشت تا اینکه یک روز بعد، احمدینژاد رسما از عدم کاندیداتوری در انتخابات ریاستجمهوری دوازدهم خبر داد تا پس از سردار سلیمانی، دومین چهرهای باشد که رسما انصراف از انتخابات 96 را اعلام کند. البته حتی با وجود انتشار این نامه، برخی اصولگرایان از احمدینژاد خرده گرفتند که چرا نامهاش به رهبر انقلاب لحنی طلبکارانه دارد. احمدی نژاد پس از کنارهگیری از گردونه رقابتها به سفرهای خود ادامه داد اما کمتر مورد توجه رسانهها و افکارعمومی قرار گرفت.
اصلاحطلبان خیلی زود از این انصراف استقبال کردند و به تحلیل فضای پسااحمدینژادی انتخابات نشستند.
هشدار به اصولگرایان درباره نامزدهای بادکنکی
کمی پس از آنکه احمدینژاد قید حضور در انتخابات 96 را زد، محسن رضایی، یکی از کاندیداهای معمول اصولگرایان در انتخابات نیز گفت که او نیز نمیخواهد در این انتخابات حضور داشته باشد. این اعلام انصراف پس از ان صورت گرفت که مشاور لاریجانی به اصولگرایان توصیه کرد: با ظرفیتهای بادکنکی به میدان نیایید.
پس از کنارهگیری احمدینژاد از عرصه انتخابات، بهنظر میرسید که اصولگرایان نامزدی در قامت رقابت با روحانی ندارند. شاید برای همین بود که برخی چهرهها از سیاست تعدد نامزدها در انتخابات 96 سخن به میان میآورند. چنین بود که نامهای مختلفی از سوی اصولگرایان مطرح شد؛ هرچند محمدرضا باهنر توصیه کرده بود آنها که رأی ندارند، نیایند. در زمره این نامها، عزتالله ضرغامی بود که برخی معتقد بودند شانسی برای رأیآوری ندارد. با این حال ضرغامی تلاش میکرد با حفظ موضع وحدت اصولگرایی، از کنار این دست انتقادات بگذرد. وحدتی که البته در عمل در میان اصولگرایان وجود نداشت. درباره ضرغامی اظهارنظرها کم نبود، اما او در ادامه سریال انصراف اصولگرایان از چرخه انتخابات، گفت که نمیخواهد کاندیدای ریاستجمهوری دوازدهم شود.
گزینه دیگر، سعید جلیلی بود. اصولگرایی که به تعبیری، حتی اصولگرایان نیز دنبال او نبودند و در زمره مهرههای سوخته اصولگرایی بهشمار میرفت. درست در این اوضاع و احوال بود که از درون جریان اصولگرایی صدایی به گوش رسید مبنی بر اینکه اصولگرایان برای انتخابات 96 به سمت روحانی چرخش خواهند کرد. خبری که البته اما و اگرها دربارهاش زیاد است. با این وجود دغدغه بخشی از نخبگان سیاسی اصولگرا این است که حامیان احمدینژاد به کدام گزینه انتخابات روی خوش نشان خواهند داد؟ در پاسخ به این سوال عباس سلیمی نمین گفت که احمدینژادیها به روحانی رأی میدهند.
یکی از احتمالاتی که در شرایط انتخاباتی پسااحمدی نژاد مطرح شد، احتمال کاندیداتوری قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری و تلاش احمدینژاد برای روی آوردن به موضوع انتخابات شوراها بود با این وجود برخی رسانهها چنین احتمالی را رد میکردند. الیاس نادران، علی نیکزاد، پرویز فتاح و غلامعلی حدادعادل نیز از دیگر گزینههای اصولگرایی بودند که به جز فتاح که نامزدی خود را در گفتگویی تلویحا رد کرده، هنوز روشن نیست سرنوشت سایرین در اردیبهشت 96 چه خواهد شد، ولی یک فعال اصولگرا گفت که دنبال هر که باشیم، دنبال یک رئیسجمهور معصوم نیستیم.
در برابر همه این نامها، بعضی هم پیشبینی میکردند که ممکن است رقیب اصولگرای روحانی یک چهره ناشناخته باشد در برابر چنین احتمالی اما یک تئورسین جریان اصولگرا هشدار داده که نباید با چهرههایی گمنام به رویارویی با روحانی رفت و سخنگوی جبهه پیروان هم بر رأیآوری نامزد اصولگرایان تاکید کرد . یک عضو موتلفه هم تاکید کرد که در جریان اصولگرایی قحطالرجال نیست و باید رأیآورهایمان را انتخاب کنیم. برخی هم میگفتند که ممکن است محمدرضا باهنر با وجود تکذیبهای قبلی، نامزد اصولگرایان برای رقابت با روحانی باشد.
برگریزان وحدت در کمپین اصلاحات
اما در همان حال که اصولگرایان نهضت «نیامدن» به راه انداختهاند، اصلاحطلبان بیشتر درگیر سازوکار تشکیلاتی برای رسیدن به اجماعنظر هستند. حریف و حدیثها درباره این اختلافات چنان بالا گرفته که برخی میگویند ممکن است اتفاقات سال 84 در سال 96 تکرار شود. با این وجود پاسخ برخی اصلاحطلبان این است که نگران شکسته شدن وحدت نیستیم.
ماجرای اختلافات در کمپین انتخاباتی اصلاحطلبان نه درباره مصداق انتخاباتی که گفته شده روحانی است، بلکه به سازوکار اجماع مربوط است. برخی اصلاحطلبان نگران کمرنگ شدن نقش احزاب بهدلیل احیای جایگاه شورای عالی سیاستگذاری انتخاباتی اصلاحطلبان هستند. با این وجود حامیان شورای عالی سیاستگذاری این نگرانی را بیمورد میدانند. موافقان شورای عالی سیاستگذاری همچنین به احزاب مخالف که نامهای علیه احیای این شورا نوشته بودند، توصیه کردند که از سهمخواهی بپرهیزند و یادآوری کردهاند که در شرایط موجود کشور، وحدت، موضوعی مهم برای اصلاحطلبان است. حتی آیتالله هاشمی نیز به اصلاحطلبان هشدار داده که از فعالیتهای مجزا از یکدیگر بپرهیزند.
به این ترتیب در جریان اصلاحطلب، حالا تشکیلاتی کامل در حمایت از رئیسجمهور شکل گرفته و بزرگانی از جریان اصولگرا نیز حتی در آن نقش دارند. محمدعلی نجفی گویا ساماندهی کمپین انتخاباتی روحانی را در دست گرفته هرچند سخنگوی دولت راهاندازی ستادهای رئیسجمهور را رد کرده است. با این وجود، گروههای مختلفی خود را آماده حمایت از روحانی در انتخاباتی میکنند که بهنظر میرسد فعلا رقیبی جدی در برابر رئیسجمهور نیست. در این میان، نامی از معاون روحانی به عنوان رقیب احتمالی او مطرح شده که با تکذیب سریع صالحی روبرو شد. یک فعال اصلاحطلب گفته با مطرح کردن کاندیداتوری صالحی میخواهند از روحانی باج بگیرند.
با انصراف صالحی از حضور در عرصه انتخابات، باید به این موضوع اشاره کرد که در نیمه اول اولین ماه پاییز 95، پنج چهره مطرح برای انتخابات ریاست جمهوری (احمدینژاد، رضایی، فتاح، ضرغامی و صالحی) حضورشان را رد کردند. بنابراین دو هفته پاییزی انتخابات را باید 15روز نیامدهها دانست و منتظر ماند تا شاید در نیمه دوم این ماه، پای نامزدهایی جدید به عرصه انتخابات 96 باز شود.
منبع: خبرآنلاین
اسامی مثل جلیلی و حداد عادل و ... هم صرفا سیاهی لشگر و در باب تبلیغات برای شلوغ نشان دادن بحث انتخابات است و ارزش دیگری ندارند. حضور احمدی نژاد هم مهر بی شرمی و وقاحت بر پیکره نظام است.
اصلاح طلبان و ... هم جز روحانی بهتر است دنبال اسم دیگری نباشند.