سازمان حفاظت محیط زیست مسوول کنترل و کاهش آلودگی هوا شد
نمایندگان مجلس شورای اسلامی سازمان حفاظت محیط زیست را مسئول کنترل و کاهش آلودگی هوا کردند.
آفتاب‌‌نیوز : به گزارش خبرنگار پارلمانی ایرنا، نمایندگان در جلسه علنی روز یکشنبه مجلس شورای اسلامی به بررسی لایحه اصلاح قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا پرداختند و مواد 1و 2این لایحه را تصویب کردند.
براساس ماده1این لایحه اصلاحات به‌کار رفته در این قانون دارای معانی مشروح زیر است:
آلودگی‌هوا: عبارت است از انتشار یک یا چند آلاینده اعم از آلاینده‌های جامد، مایع، گاز، پرتوهای یون‌ساز و غیریون‌ساز، بو و صدا در هوای آزاد، به‌صورت طبیعی یا انسان ساخت، به‌مقدار و مدتی که کیفیت هوا را به گونه‌ای تغییر دهد که برای سلامت انسان و موجودات زنده، فرآیندهای بومشناختی(اکولوژیکی) یا آثار و ابنیه زیان‌آور بوده و یا سبب از بین رفتن یا کاهش سطح رفاه عمومی شود.
حدود مجاز انتشار آلاینده‌ها: میزان مجاز خروجی آلاینده‌ها از منابع آلوده‌کننده هوا
همچنین نمایندگان مجلس منابع آلوده‌کننده هوا به شرح زیر مشخص کردند.
منابع‌طبیعی: شامل طوفان‌های گرد و غبار، طوفان‌های شن، آتش‌سوزی جنگل‌ها، مراتع، آتشفشان‌ها و هواویزهای دریایی می‌باشد.
منابع انسان ساخت نیز شامل؛
الف) منابع‌متحرک: هرگونه منبعی که در اثر حرکت ایجاد آلودگی می‌کند. از قبیل وسایل نقلیه موتوری و غیرموتوری
ب) منابع‌ثابت: هرگونه منبعی که در محلی ثابت سبب انتشار آلاینده‌ها می‌گردد. از قبیل صنایع، عملیات معدنی، کشاورزی، بخش‌های خدماتی، تجاری، اداری و خانگی
مواقع اضطراری: مواقعی است که با استمرار پایداری جوی(براساس اعلام سازمان هواشناسی) و یا افزایش میزان غلظت آلاینده‌ها (براساس اعلام سازمان) شرایط به‌گونه‌ای در کوتاه‌مدت، سلامت انسان و محیط‌زیست را دچار مخاطره جدی بنماید.
سازمان: برای رعایت اختصار، در این قانون واژه«سازمان» به‌جای «سازمان حفاظت محیط‌زیست» آورده می‌شود.
براساس ماده2 تمامی اشخاص، دستگاه ها و مؤسسات اعم از دولتی و غیردولتی و دستگاه هایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر و یا تصریح نام است و تمامی اشخاص مستقر در مناطق آزاد تجاری- صنعتی، مناطق ویژه اقتصادی، شهرک‌ها و نواحی صنعتی موظفند مقررات و سیاست‌های مندرج در این قانون را رعایت نمایند. سازمان مسؤول نظارت بر‌حسن اجرای این قانون است.
طبق این ماده تعیین ضوابط فنی در زمینه کنترل و کاهش آلودگی‌های موضوع این قانون برعهده سازمان است.
براساس ماده1این لایحه اصلاحات به‌کار رفته در این قانون دارای معانی مشروح زیر است:
آلودگی‌هوا: عبارت است از انتشار یک یا چند آلاینده اعم از آلاینده‌های جامد، مایع، گاز، پرتوهای یون‌ساز و غیریون‌ساز، بو و صدا در هوای آزاد، به‌صورت طبیعی یا انسان ساخت، به‌مقدار و مدتی که کیفیت هوا را به گونه‌ای تغییر دهد که برای سلامت انسان و موجودات زنده، فرآیندهای بومشناختی(اکولوژیکی) یا آثار و ابنیه زیان‌آور بوده و یا سبب از بین رفتن یا کاهش سطح رفاه عمومی شود.
حدود مجاز انتشار آلاینده‌ها: میزان مجاز خروجی آلاینده‌ها از منابع آلوده‌کننده هوا
همچنین نمایندگان مجلس منابع آلوده‌کننده هوا به شرح زیر مشخص کردند.
منابع‌طبیعی: شامل طوفان‌های گرد و غبار، طوفان‌های شن، آتش‌سوزی جنگل‌ها، مراتع، آتشفشان‌ها و هواویزهای دریایی می‌باشد.
منابع انسان ساخت نیز شامل؛
الف) منابع‌متحرک: هرگونه منبعی که در اثر حرکت ایجاد آلودگی می‌کند. از قبیل وسایل نقلیه موتوری و غیرموتوری
ب) منابع‌ثابت: هرگونه منبعی که در محلی ثابت سبب انتشار آلاینده‌ها می‌گردد. از قبیل صنایع، عملیات معدنی، کشاورزی، بخش‌های خدماتی، تجاری، اداری و خانگی
مواقع اضطراری: مواقعی است که با استمرار پایداری جوی(براساس اعلام سازمان هواشناسی) و یا افزایش میزان غلظت آلاینده‌ها (براساس اعلام سازمان) شرایط به‌گونه‌ای در کوتاه‌مدت، سلامت انسان و محیط‌زیست را دچار مخاطره جدی بنماید.
سازمان: برای رعایت اختصار، در این قانون واژه«سازمان» به‌جای «سازمان حفاظت محیط‌زیست» آورده می‌شود.
براساس ماده2 تمامی اشخاص، دستگاه ها و مؤسسات اعم از دولتی و غیردولتی و دستگاه هایی که شمول قانون بر آنها مستلزم ذکر و یا تصریح نام است و تمامی اشخاص مستقر در مناطق آزاد تجاری- صنعتی، مناطق ویژه اقتصادی، شهرک‌ها و نواحی صنعتی موظفند مقررات و سیاست‌های مندرج در این قانون را رعایت نمایند. سازمان مسؤول نظارت بر‌حسن اجرای این قانون است.
طبق این ماده تعیین ضوابط فنی در زمینه کنترل و کاهش آلودگی‌های موضوع این قانون برعهده سازمان است.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید