بوش به ائتلاف اروپایی نیازمند است
آفتاب‌‌نیوز : 
اگر چه برخی از اعضای کابینه دولت اول بوش از کمک های متحدان غربی در طول جنگ عراق بسیار خشنود بودند اما خود رئیس جمهور از کاهش حمایت ها در طول این جنگ نگران بود. در آن زمان انگلیس تنها کشوری بود که همچنان در ائتلاف امریکایی خود باقی ماند.
پس از افزایش تنش در خصوص برنامه های هسته ای ایران و تبدیل شدن ایران به بزرگ ترین معضل واشنگتن در طی دومین دوره ریاست جمهوری بوش، کاخ سفید تصمیم گرفت به جای مخالفت با اروپایی ها در کنار آنان باقی بماند و دقیقا به خاطر همین موضوع بوش در سخنرانی هایش بارها اعلام کرد که ایران مشکل امریکا نیست بلکه مشکل همه جوامع جهان است.
برای دستیابی به یک جبهه واحد بین المللی، بوش سعی کرد از تمامی ایدئولوژی های نئومحافظه کاران امریکا که در دولت اول بوش خدمت می کردند مانند پل و لفووتیز، معاون سابق وزارت دفاع این کشور استفاده کند و بر اساس تقسیم بندی های بوش، کاندولیزا رایس که بسیار در مقابل سخنان مخالف از خود انعطاف نشان می دهد، مامور رسیدگی به این امور شد.
اینکه چرا هم اکنون کاخ سفید در مقابل سران سه کشور اروپایی انگلیس، آلمان و فرانسه صبر به خرج می دهد و به دنبال به کارگیری یک راه حل دیپلماتیک برای حل این بحران است در حالی که هیچ کدام از سران واشنگتن این روند را نمی پذیرند، خود سوال بسیار بزرگی است.
البته نا گفته نماند که این تحمل هفته گذشته پس از توافق 27 عضو شورای حکام سازمان ملل مبنی بر ارجاع پرونده ایران به شورای امین به سر آمده و اکنون کاخ سفید امیدوار است با حفظ این یکپارچگی و دادن پاسخ بین المللی به سران تهران بتواند، محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران را متقاعد کند تا از سیاست هایش عقب نشینی کند.
از سوی دیگر می توان برای این سیاست های مثبت بوش، دو دلیل دیگر یافت؛ نخست اینکه در این مرحله دولت بوش بیش از آنکه نگران برنامه های هسته ای ایران باشد، نگران انتخابات میان دوره ای ماه نوامبر کنگره امریکا است. دوم آنکه سران کاخ سفید معتقدند که جنگ در عراق و افغانستان تمام تجیهزات ارتش ایالات متحده را از بین برده است و امریکا توان حمله نظامی دیگری را ندارد.
هنوز نیز نمی توان گفت که بوش و همکارانش به خوبی می دانند که چه تاوانی را در مقابل مخالفت با ایران خواهند پرداخت یا خیر ؟ ولی این نکته را نباید فراموش کرد که تسخیر امریکا در سال 1979 میلادی برای سران امریکا بسیار دشوارتر از اقدامات صدام حسین در جهان بود.
پس از پیروزی احمدی نژاد در انتخابات تابستان گذشته و سخنان وی در خصوص حذف اسرائیل از نقشه جهان، شکی نماند که تهران سعی دارد بمب اتم برای مقابله با دشمنانش تولید کند.
بسیاری از متخصصان جهانی بر این باورند که ایران نیمه راه را برای رسیدن به اهداف خود پیموده است و موشک های پیشرفته شهاب 3 این کشور قادر است به اسرائیل و کشورهای جنوبی اروپا آسیب برساند لذا اگر تهران به روند فعلی خود ادامه دهد، شکی باقی نمی ماند که این کشور تا دهه ای دیگر به تمامی اطلاعات هسته ای دست پیدا کند.
در پایان این گزارش آمده است،بوش در حال تمرین عدم مخالفت با سیاست مذاکره است. ولی اگر در طی چند ماه آینده تغییر بنیادی در قلب تهران صورت بگیرد وی چاره ای جز حمله نظامی نخواهد داشت.
اگر چه برخی از اعضای کابینه دولت اول بوش از کمک های متحدان غربی در طول جنگ عراق بسیار خشنود بودند اما خود رئیس جمهور از کاهش حمایت ها در طول این جنگ نگران بود. در آن زمان انگلیس تنها کشوری بود که همچنان در ائتلاف امریکایی خود باقی ماند. پس از افزایش تنش در خصوص برنامه های هسته ای ایران و تبدیل شدن ایران به بزرگ ترین معضل واشنگتن در طی دومین دوره ریاست جمهوری بوش، کاخ سفید تصمیم گرفت به جای مخالفت با اروپایی ها در کنار آنان باقی بماند و دقیقا به خاطر همین موضوع بوش در سخنرانی هایش بارها اعلام کرد که ایران مشکل امریکا نیست بلکه مشکل همه جوامع جهان است.
برای دستیابی به یک جبهه واحد بین المللی، بوش سعی کرد از تمامی ایدئولوژی های نئومحافظه کاران امریکا که در دولت اول بوش خدمت می کردند مانند پل و لفووتیز، معاون سابق وزارت دفاع این کشور استفاده کند و بر اساس تقسیم بندی های بوش، کاندولیزا رایس که بسیار در مقابل سخنان مخالف از خود انعطاف نشان می دهد، مامور رسیدگی به این امور شد.
اینکه چرا هم اکنون کاخ سفید در مقابل سران سه کشور اروپایی انگلیس، آلمان و فرانسه صبر به خرج می دهد و به دنبال به کارگیری یک راه حل دیپلماتیک برای حل این بحران است در حالی که هیچ کدام از سران واشنگتن این روند را نمی پذیرند، خود سوال بسیار بزرگی است.
البته نا گفته نماند که این تحمل هفته گذشته پس از توافق 27 عضو شورای حکام سازمان ملل مبنی بر ارجاع پرونده ایران به شورای امین به سر آمده و اکنون کاخ سفید امیدوار است با حفظ این یکپارچگی و دادن پاسخ بین المللی به سران تهران بتواند، محمود احمدی نژاد، رئیس جمهوری ایران را متقاعد کند تا از سیاست هایش عقب نشینی کند.
از سوی دیگر می توان برای این سیاست های مثبت بوش، دو دلیل دیگر یافت؛ نخست اینکه در این مرحله دولت بوش بیش از آنکه نگران برنامه های هسته ای ایران باشد، نگران انتخابات میان دوره ای ماه نوامبر کنگره امریکا است. دوم آنکه سران کاخ سفید معتقدند که جنگ در عراق و افغانستان تمام تجیهزات ارتش ایالات متحده را از بین برده است و امریکا توان حمله نظامی دیگری را ندارد.
هنوز نیز نمی توان گفت که بوش و همکارانش به خوبی می دانند که چه تاوانی را در مقابل مخالفت با ایران خواهند پرداخت یا خیر ؟ ولی این نکته را نباید فراموش کرد که تسخیر امریکا در سال 1979 میلادی برای سران امریکا بسیار دشوارتر از اقدامات صدام حسین در جهان بود.
پس از پیروزی احمدی نژاد در انتخابات تابستان گذشته و سخنان وی در خصوص حذف اسرائیل از نقشه جهان، شکی نماند که تهران سعی دارد بمب اتم برای مقابله با دشمنانش تولید کند.
بسیاری از متخصصان جهانی بر این باورند که ایران نیمه راه را برای رسیدن به اهداف خود پیموده است و موشک های پیشرفته شهاب 3 این کشور قادر است به اسرائیل و کشورهای جنوبی اروپا آسیب برساند لذا اگر تهران به روند فعلی خود ادامه دهد، شکی باقی نمی ماند که این کشور تا دهه ای دیگر به تمامی اطلاعات هسته ای دست پیدا کند.
در پایان این گزارش آمده است،بوش در حال تمرین عدم مخالفت با سیاست مذاکره است. ولی اگر در طی چند ماه آینده تغییر بنیادی در قلب تهران صورت بگیرد وی چاره ای جز حمله نظامی نخواهد داشت.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید