سلمان رشدی هم به بلر رای نمی دهد
آفتاب‌‌نیوز : 
سلمان رشدی با انتشار مقاله ای در یکی از روزنامه های انگلیس به طور رسمی اعلام کرد که در انتخابات نمی خواهد به حزب کارگر و تونی بلر رای بدهد.
او در مقاله خود می نویسد: تعجب آور اين است که در نيم قرن اخير اين آرزوی «سلطنت برما» به صحنه سياسی هم توسعه يافته است. انگليسها تمايلی به استقرار دولتهای سياسی مستمر همچون حکومت سلطنتی بدست آورده‌اند. مک ميلان ۱۳ سال نخست وزير بود، دولت محافظه کار داگلاس هوم يک دهه و نيم و دولتهای ويلسون و کالاهان با انفصال کوتاهی پشت هم حکومت کردند. پس از آن ۱۸ سالهای مارگارت تاچر و جان ميجر با حزب محافظه‌کار حکومت کردند و اکنون نوبت «حزب کارگر جديد» و تونی بلر است که امکان دارد در سردرگمی مخالفانش برای سومين بار دولت انگليس را تشکيل دهد.
رشدی ادامه می دهد: چرا بلر از جنگ بوش دفاع کرد؟ چرا بر ادامه بازرسی نظامی ماموران سازمان ملل تاکيد نکرد، چرا نگذاشت يک ائتلاف واقعی عليه صدام حسين شکل بگيرد؟ چرا اين همه عجله؟ چرا از سياست تک سويه بوش و برنامه عمل ايدئولوژيک وولفويتس دفاع کرد؟ آيا دليلش اين است که او و بوش ديدگاه مذهبی مشترکی دارند و با هم توافق کردند دست به جنگ صليبی جديدی بزنند؟ نه. اينها پاسخهای بيش از حد ساده ای هستند. آيا علتش اين است که گزارشهای اطلاعاتی بی اعتبار را باور کرده بود؟ نه اين هم باورکردنی نيست چرا که ماموران او در اين گزارشها دست بردند تا در توجيه جنگ کارائی داشته باشند.
او تاکید می کند: ممکن است کسی بتواند مر اقانع کند برای جانور کنترل کننده ای که چهره اش لکه دار شده است رای دهم اما امکان ندارد برای چنين جانوری که علاوه بر مسائل ديگر ميخواهد همسوی مذهبيون مدافع تفتشی عقايد باشد رای دهم. حزب کارگر جديد ممکن است بزودی دريابد که مدافعان آزادی بيان تعدادشان از مسلمانان انگليس بيشتر است و سياست بازيهای مردم پسند و قربانی کردن آزاديهای فردی برای منافع کوتاه مدت انتخاباتی بازی است که ممکن است نتيجه معکوس بدهد. هنوز ممکن است تاج از سرشاه (تونی) برداشته شود
سلمان رشدی با انتشار مقاله ای در یکی از روزنامه های انگلیس به طور رسمی اعلام کرد که در انتخابات نمی خواهد به حزب کارگر و تونی بلر رای بدهد.او در مقاله خود می نویسد: تعجب آور اين است که در نيم قرن اخير اين آرزوی «سلطنت برما» به صحنه سياسی هم توسعه يافته است. انگليسها تمايلی به استقرار دولتهای سياسی مستمر همچون حکومت سلطنتی بدست آورده‌اند. مک ميلان ۱۳ سال نخست وزير بود، دولت محافظه کار داگلاس هوم يک دهه و نيم و دولتهای ويلسون و کالاهان با انفصال کوتاهی پشت هم حکومت کردند. پس از آن ۱۸ سالهای مارگارت تاچر و جان ميجر با حزب محافظه‌کار حکومت کردند و اکنون نوبت «حزب کارگر جديد» و تونی بلر است که امکان دارد در سردرگمی مخالفانش برای سومين بار دولت انگليس را تشکيل دهد.
رشدی ادامه می دهد: چرا بلر از جنگ بوش دفاع کرد؟ چرا بر ادامه بازرسی نظامی ماموران سازمان ملل تاکيد نکرد، چرا نگذاشت يک ائتلاف واقعی عليه صدام حسين شکل بگيرد؟ چرا اين همه عجله؟ چرا از سياست تک سويه بوش و برنامه عمل ايدئولوژيک وولفويتس دفاع کرد؟ آيا دليلش اين است که او و بوش ديدگاه مذهبی مشترکی دارند و با هم توافق کردند دست به جنگ صليبی جديدی بزنند؟ نه. اينها پاسخهای بيش از حد ساده ای هستند. آيا علتش اين است که گزارشهای اطلاعاتی بی اعتبار را باور کرده بود؟ نه اين هم باورکردنی نيست چرا که ماموران او در اين گزارشها دست بردند تا در توجيه جنگ کارائی داشته باشند.
او تاکید می کند: ممکن است کسی بتواند مر اقانع کند برای جانور کنترل کننده ای که چهره اش لکه دار شده است رای دهم اما امکان ندارد برای چنين جانوری که علاوه بر مسائل ديگر ميخواهد همسوی مذهبيون مدافع تفتشی عقايد باشد رای دهم. حزب کارگر جديد ممکن است بزودی دريابد که مدافعان آزادی بيان تعدادشان از مسلمانان انگليس بيشتر است و سياست بازيهای مردم پسند و قربانی کردن آزاديهای فردی برای منافع کوتاه مدت انتخاباتی بازی است که ممکن است نتيجه معکوس بدهد. هنوز ممکن است تاج از سرشاه (تونی) برداشته شود
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید