در این نشست رامبد جوان، نگار جواهریان و مانی حقیقی حضور داشتند و محمود گبرلو اجرای آن را بر عهده داشتند.
رامبد جوان در ابتدای این نشست گفت: قصه این فیلم چهار سال پیش در ذهن من شکل گرفت. من عاشق سینمای اکشن هستم و به این فکر می کردم که دختری در این زمانه حقش خورده شود و خودش حق خود را بگیرد. آنها صدای این دختر را نمی شوند و دختر آنقدر شنیده نمی شود که کاری می کند تا صدایش را بشنوند.
وی ادامه داد: نوشتن این قصه را به احسان سپردم. احسان ذهن فوق العاده سیالی دارد. بعد از این مرحله با نگار جواهریان و احسان گودرزی به صورت سه نفره این فیلمنامه را نوشتیم.
احسان گودرزی نویسنده فیلمنامه این اثر گفت: این فیلمنامه محصول تمامی عوامل گروه است و بعد از اتمام من فکر نمی کردم که من نویسنده آن بوده ام. خوشحالم که رامبد جوان به من اعتماد کرد.
یکی از خبرنگاران در این جلسه گفت: چون در این نشست مانی حقیقی حضور دارد سوال های زیادم را نمی کنم و ترجیح می دهم در جایگاهی این سوال را انجام کنم که مانی حقیقی نباشد.
حقیقی در جواب این خبرنگار گفت: من مایلم جواب این سوالات و حرف ها را بدهم اما ترجیح می دهم در جایی این صحبت ها را انجام دهم که مربوط به این فیلم نباشد تا تمامی سوء تفاهم ها برطرف شود.
رامبد جوان در این بخش از خبرنگاران خواست تا این موضوع را به روزی دیگر موکول کنند و به فیلم بپردازند.
وی درخصوص انتخاب فیلم خود در بخش هنر و تجربه افزود: نمی دانم. فیلم را دیدند و گفتند داخل آن بخش بگذاریم؟ گفتم بگذاریم. تحلیل خاصی نبود.
در این بخش از نشست باز هم جنجال شدیدی بر سر مشکل مانی حقیقی با خبرنگاران ایجاد شد که رامبد جوان باز هم درخواست کرد تا جمع به آرامش برسند.
رامبد جوان در خصوص تفاوت خود بین خندوانه و این فیلم گفت: من نمی توانم همیشه آن شخصیت خندوانه باشم و اگر نه اولین نفر نگار جواهریان است که من را خفه می کند.
وی ادامه داد: برای من برقراری ارتباط مخاطب با فیلم مهم است. مساله علاقه به فیلم نیست و همراهی با فیلم مهم است. تا حالا این اتفاق افتاده است و امیدوارم بازهم آن را تجربه کنم.
جوان درباره نظر داوران در مورد فیلم ادامه تصریح کرد: داوران اگر باحال باشند فیلم را می بینند و اگر نباشند فیلم را دوست نخواهند داشت ولی می دانم که داوران خیلی باحال هستند.
وی در پایان بر خستگی از فیلم های غم انگیز کنونی اشاره و خاطرنشان کرد: تا کی می خواهیم از بدبختی صحبت کنیم. تا کجا می خواهیم دوربین را به میان مردم ببریم؟ به نظرم کمی باید فیلم های جدید رو بیاوریم.
