آنچه باید درباره کولین بدانید
کولین یکی از مواد مغذی است که شاید نامش را به اندازه ویتامین D یا آهن نشنیده باشید اما نقش ویژه اش در عملکرد بدن متقاعدتان خواهد کرد که بیشتر به آن توجه کنید.
آفتاب‌‌نیوز :
کولین یکی از مواد مغذی است که شاید نامش را به اندازه ویتامین D یا آهن نشنیده باشید اما نقش ویژه اش در عملکرد بدن متقاعدتان خواهد کرد که بیشتر به آن توجه کنید.
کولین چیست؟
کولین یک ماده مغذی محلول در آب است که به تازگی مورد توجه قرار گرفته. کولین در واقع مانند پسر عموی ویتامین های B از جمله فولیک اسید و ریبوفلاوین است چون به ساخت غشای سلولی کمک می کند و مواد مغذی را به طرف داخل و خارج منتقل می کند. کولین یک متیل دنور است، یعنی برای انجام فرآیندهای مختلف فیزیولوژیکی از جمله سوخت و ساز بدن، انتقال چربی ها، متیلاسیون و سنتز انتقال دهنده عصبی به آن نیاز داریم.
کولین چه کاری برای ما می کند؟
هرچند این ماده مغذی تا مدت زمان زیادی ناشناخته باقی مانده بود، اما نقش حمایتی فوق العاده ای در بدن ایفا می کند. به رشد مغزی، رشد عضلانی و حرکتی، عملکرد سیستم عصبی و سوخت و ساز مناسب چربی های خوراکی و کلسترول کمک می کند. کولین با توانا ساختن مسیر کبد و سیستم سم زدایی بدن عملکرد کبد را بهبود می بخشد. بدن به مقدار زیادی مولکول های محلول نیاز دارد که به سموم بچسبند و ایجاد یک ماده محلول کنند تا این سموم به راحتی از طریق ادرار، صفرا یا به شکل مدفوع از بدن خارج شوند.
کولین و ایجاد ارتباط بین سلول ها
کولین دوست دارد با کمک به تثبیت تمامیت سلول ها، دیگر غشاهای سلولی بدنتان را زیر نظر بگیرد تا مطمئن شود آنها به درستی کار می کنند. کولین با چندین روش به ارتباط بین سلول ها کمک می کند. به همین دلیل تحقیقات اخیر درباره کولین روی بیماری های شناختی و عصبی خاص مانند زوال عقل متمرکز شده است. برای مثال یافته های اخیر نشان داده وقتی محققان به مردی که دچار سکته مغزی شده است برای درمان، دوز مناسبی سیتیکولین ( مشتق کولین ) داده اند پس از مدتی بهبود قابل توجهی در عملکرد شناختی، احساسی و رفتاری او مشاهده کرده اند. پس از شش ماه دریافت سیتیکولین، عملکرد توجه اجرایی و گرایش زمانی افرادی که دچار سکته مغزی شده اند بهبود می یابد. این بهبودها با ادامه 12 ماه مصرف سیتیکولین بیشتر هم می شود.
به چه مقدار کولین نیاز داریم؟
بدن مقدار کمی کولین در کبد می سازد ولی ما باید کولین را بیشتر را از غذاها دریافت کنیم. حقیقت این است که دقیقا نمی دانیم چقدر بیشتر. با این حال توصیه می شود آقایان در سنین 14 سال به بالا روزانه 550 میلی گرم، خانم های غیر باردار در سنین 19 به بالا 425 میلی گرم و خانم های باردار 450 گرم در روز کولین دریافت کنند.
چکونه کولین دریافت کنیم؟
خوشبختانه کولین را می توانیم با خوردن غذاهایی که دوستشان داریم دریافت کنیم. منابع کلیدی کولین عبارتند از زرده تخم مرغ، میگو، گوشت گاو، بادام زمینی، کلم، گل کلم و غلات. منابع حیوانی معمولا غلظت کولین بیشتری دارند. بنابراین اگر گیاه خوار هستید سعی کنید مقدار زیادی سبزیجات چلیپایی نظیر بروکلی، کلم و کلم بروکسل میل کنید. با مصرف این غذاها تنها کولین دریافت نمی کنید بلکه احتمال ابتلای خود به سرطان را نیز کاهش می دهید.
برای دریافت هرچه بیشتر کولین در برنامه غذایی خود به سراغ این غذاها بروید: 85 گرم جگر گاو 356 میلی گرم کولین دارد. یک فنجان جوانه گندم 202 میلی گرم کولین دارد. یک فنجان نخود 198 میلی گرم کولین دارد. یک تخم مرغ بزرگ 147 میلی گرم کولین دارد، 85 گرم گوشت گاو 97 میلی گرم کولین دارد. 85 گرم گوشت سینه مرغ 73 میلی گرم کولین دارد. 85 گرم سالمون 75 میلی گرم کولین دارد. یک فنجان کلم بروکسل 63 میلی گرم کولین دارد. یک فنجان بروکلی 63 میلی گرم کولین دارد. 2 قاشق غذاخوری کره بادام زمینی 20 میلی گرم کولین دارد.
کولین برای بارداری
فولیک اسید، کلسیم و آهن مواد مغذی ای هستند که خانم های باردار زیاد درباره شان شنیده اند. این مواد مغذی برای رشد، تکامل کودک و جلوگیری از نقص لوله عصبی که شامل آنانسفالی و اسپینا بیفیدا است بسیار قابل توجه هستند. تحقیقات جدید به ما نشان داده که شاید کولین نیاز به توجه بیشتری داشته باشد.
با این حال از قدیم به خانم های باردار توصیه می شده که مکمل های ویتامین قبل از زایمان را که حاوی کولین است مصرف کنند تا از نقص لوله عصبی پیشگیری شود. کولین به فرمول بعضی از شیر خشک ها برای نوزادان نیز اضافه می شود. تحقیقات نشان داده مقدار مناسبی از کولین نیاز است تا مغز بتواند به رشد و تکامل برسد. کولین همچنین به هوش، حافظه و حتی خلق و خو نیز کمک می کند.
اگر به اندازه کافی کولین دریافت نکنیم چه اتفاقی می افتد؟
کمبود کولین می تواند باعث بروز بیماری کبدی غیر الکلی شود. این تجمع چربی در کلیه می تواند به مرور تبدیل به وضعیتی بدتر به نام استئاتوهپاتیت غیرالکلی شود که می تواند باعث التهاب و آسیب های فراوان به سلول های کبد شود. این وضعیت حتی می تواند باعث افزایش خطر سیروز یا سرطان کبد هم بشود.
منبع: سایت دکتر کرمانی
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید