ناخشنودي واشنگتن از اتحاد استراتژيك ايران و هند
در اوایل ماه ژانویه سال جاری، یعنی حدود 4 ماه پیش بود که ایران و هند یک قرارداد مهم سوختی امضا کردند که در جریان آن ایران از سال 2009 یعنی چهار سال دیگر، سالیانه 7 میلیون و 500 هزار تن گاز طبیعی به هند صادر خواهد کرد و علیرغم مخالفتهای آمریکا دو کشور در مراحل نهایی مذاکرات بر سر احداث تاسیسات مایع سازی گاز در ایران و یک خط لوله گاز رسانی عظیم میان ایران و هند هستند. اين خط لوله كه در طول مسير خود از پاكستان نيز مي گذرد از چنان اهميتي از لحاظ سياسي و اقتصادي برخوردار است كه از هم اكنون به آن لقب "خط لوله صلح " داده اند.
اما همکاریهای بازرگانی از این نوع، تنها جزئی از این همگامی استراتژیک است. دو سال پیش ایران و هند در زمینه همکاریهای استراتژیک یک موافقتنامه به امضا رساندند که یک قرارداد 25 میلیارد دلاری نظامی نیز جزئی از آن بود.برای هند امری بی سابقه بود که ایران را یکی از مشتریان مهم صنایع دفاعیش بیابد.
از سوي ديگر مدتي پيش هفته نامه دفاعی جین چاپ لندن هم نوشت که در سال 2003 ایران و هند همچنین یک موافقتنامه محرمانه به امضا رساندند که بر اساس آن هند در صورت بروز جنگ با رقیبش پاکستان بتواند به پایگاههای نظامی ایران دسترسی داشته باشد که بنا به این مقاله موجب شگفتی نیست، زیرا هم هند و هم ایران نگران خطرات احتمالی از جانب پاکستان هستند. بویژه اگر افراطگرایان اسلامی بتوانند دولت پرزیدنت پرویز مشرف را سرنگون سازند.
در این میان کاندولیزا رایس وزیر خارجه آمریکا در صدد برآمد در جریان دیدار اخیرش از هند، برنامه های هند در مورد ایران را محدود کند. وی مراتب اعتراضهای رسمی واشنگتن علیه احداث خط لوله گاز میان دو کشور را به اطلاع مقامات هند رساند و در صدد برآمد در مقابل انصراف هند از همکاری با ایران، هند را به مذاکره در مورد وارد کردن تکنولوژی هسته ای از آمریکا و مذاکرات سوختی گسترده با ایالات متحده ترغیب کند. امري كه به نظر مي رسد وي چندان در آن موفق نشده است.
