آفتابنیوز : احمدي با بيان اين نكته كه در هفت ماه اخير واژه دموكراسي از زبان رئيسجمهور شنيده نشده و دولتمردان فضيلتي براي آزادي نشمردهاند متذكر شد: «برابري اجتماعي در يك نظام سياسي جز در سايه تحقق آزادي و حقوق مردم محقق نخواهد شد.»
احمدي برخورد با اعضاي سنديكاي شركت واحد را به عنوان نمونهاي نام برد كه در غياب آزادي بيان فقيرترين لايههاي جامعه را به اتهام پيگيري حقوق خويش سركوب ميكنند.
احمدي با بيان اينكه اين قشر از جامعه بيش از هر قشر ديگري نيازمند عدالت و برابري است تاكيد كرد: «سالها قبل در كلاس مدرنيته گفتم كه هر جا آزادي محدود شود، اطمينان پيدا كنيد كه حقي پايمال ميشود و نابرابري اجتماعي تعميق ميشود.»
اين نويسنده و روشنفكر علوم سياسي با تذكر اين مطلب كه مقصودش از آزادي و عدالت صرفاً به معناي سياسي است، تحقق دولت دموكراتيك را نتيجه آزادي سياسي عنوان كرد و با تاكيد بر اين مساله كه علماي سياسي بر سر مفهوم عدالت اتخاذ نظر ندارند نتيجه گرفت: «من هر تعريف از عدالت را كه در نظر بگيرم باز هم ادعا ميكنم كه در قلمرو زندگي سياسي و اجتماعي نميتوان به صورت واقعي عدالت را تحقق كرد مگر اينكه دولت دموكراتيك باشد.»
احمدي سپس دولت دموكراتيك مدنظر خويش را اينچنين تعريف كرد: «دولت دموكراتيك دولتي است كه در آن حقوق شهروندي و آزادي بيان به رسميت شناخته ميشود.»
بابك احمدي در ادامه سخن خويش مثالي از زمان حكومت پهلوي در ايران زد و گفت كه: «محمدرضاشاه بهصراحت در مقابل اعطاي آزادي سياسي موضع گرفت اما اكنون بازهم اين سوال مطرح است كه چرا هنوز نميتوان يك روزنامه آزاد داشت.»
احمدي با طرح اين پرسش كه «چرا نميشود بدون آزادي هيچ شكل از عدالت اجتماعي را پيش برد؟» ادامه داد: «همچنانكه استوارت ميل در قرن 19 تاكيد كرد بدون آزادي، برابري اجتماعي محقق نخواهد شد و رفتن به سمت برابريهاي شهروندي در شرايطي كه حكومت دموكراتيك نيست ميتواند خطرآفرين باشد.»
به گفته احمدي دولت دموكراتيك بعد از جنگ جهاني دوم شكل گرفت و امكان برابري اجتماعي را بيشتر فراهم كرد: «اگر دولت دموكراتيك باشد مشكلات را ميتوان به بحث گذاشت و درنتيجه مشكلات مربوط به نابرابريهاي اجتماعي را كم كنيم.»
احمدي در ادامه فروپاشي حكومت كمونيستي شوروي را به عنوان نمونهاي ناموفق از شعار برابري اجتماعي مثال زد و با تاكيد بر اين مساله كه حكومت شوروي «برابري در فقر» را گسترش داد اين جمله را در صحت نظر خويش بيان كرد: «وقتي نظام شوروي از هم پاشيد بار ديگر طبقه نابرابر قبل از 1917 ظاهر شد و نشان داد كه تخيلات حاكمان شوروي وضعيت سخت 70 ساله كمونيستي را رقم زده بود.»
به اين ترتيب اين روشنفكر با دفاع از حكومت دموكراتيك اين شيوه حكومت را نيز داراي محدوديتهايي اعلام و مثال زد: «در غرب محدوديتهاي زيادي براي آزادي بيان وضع كردهاند. مثلاً زيرسوال بردن هولوكاست جرم است. اما عليرغم اعتقادي كه شخصاً به وقوع هولوكاست دارم و اعترافات هيتلر و اسناد تاريخنويسان را دليل صحت اين اتفاق ميدانم، اما اين پرسش را اساسي ميدانم كه چرا براساس وجود همين خطوط قرمز كاريكاتورهاي پيامبر اسلام در روزنامهها كشيده ميشود؟»
بابك احمدي سپس با بيان اين مساله كه در كشورهاي دموكراتيك پس از اهانت به پيامبر سمينارها و برنامههاي تلويزيوني مختلفي درباره حدود آزادي بيان برگزار و پخش شد بر اين نكته تاكيد كرد كه: «در كشورهايي كه دموكراسي وجود نداشت خشنترين اتفاقات در انتقاد از اين واقعه روي داد و جالب اينكه حكومت هم از اين اقدامات هم حمايت ميكرد.»
احمدي با عنوان كردن اين نتيجهگيري كه حكومت دموكراتيك در هر درجه از پيشرفت خود مبارزه با نابرابري اجتماعي را تعيمق ميكند سخنان خود را همچون آغاز سخن با انتقاد از اصلاحطلبان به پايان رساند و گفت: «دولت اصلاحطلب به اندازه كافي مشكلات اقتصادي و نابرابري ايجاد كرد اما اين غلط است كه تصور شود كه چون از آزادي دفاع كرد اين اتفاق افتاد.»
مرجع: روزنا