آفتابنیوز : مجیدرضا حریری،عضو اتاق بازرگانی ایران - چین در گفت و گو با خبرآنلاین با بررسی وضعیت صادرات کشور گفت:« اشکال های مفهومی در زمینه تقسیم بندی های صادرات وجود دارد که سیاستگذاران کشور باید به آن ها را سامان بدهند. به طور مثال، فرق بین صادرات نفتی و غیر نفتی درست تفکیک نشده است. چنین تقسیم بندی در نُرم های اقتصادی جهانی وجود ندارد و هیچ کشوری این گونه آمار صادرات خود را تفکیک نکرده است.در واقع این تقسیم بندی ابداعی ماست. »
وی با اشاره به تقسیم منابع نفت در اقتصاد و تاثیر این تقسیم بندی در آمارهای صادراتی نیز،گفت:« توجیه این تقسیم بندی در کشور چنین است که نفت ثروت بین نسلی است و باید خرج زیر ساخت ها شود .این درحالی است که سایر بخش های صادراتی کشور حاصل کار نسل کنونی است و می تواند جداگانه حساب شود. در واقع این توجیه فلسفی مبنای تقسیم بندی صادرات است. اما سوالی که پیش می آید این است که آیا آب یا سنگ آهن یا مواد معدنی دیگر ثروت بین نسلی کشور نیستند؟ خیلی از منابع دیگر ما ثروت ملی است. مگر فرقی بین این منابع وجود دارد؟ »
حریری ادامه داد:«علت اصلی این تقسیم بندی دولتی بودن نفت در کشور است؛ به طور مثال اگر صنعت نفت را یک شرکت خصوصی اداره می کرد، آن زمان بخش خصوصی در 100 نقطه در حال کار بود.اگر نفت در اختیار بخش خصوصی بود، 30 میلیارد دلار از محصولات نفتی را صادر می کرد و مابقی را در کشور خرج می کرد.البته اخذ مالیات از بخش خصوصی که درگیر تولید نفت می شد، هم باید حساب کرد که بسیار تاثیر گذار میشد. اجرای چنین شیوه ای هم دولت را در قبال مالیات دهندگان پاسخگو می کرد و از طرف دیگر دولت با آن مالیات بسیار مرفه تر از هم اکنون می شد.»
وی با بیان اینکه هم اکنون در آمارهای صادراتی کشور بخش های نامفهومی وجود دارد، تصریح کرد:«آمار صادرات غیر نفتی ابهام دارد؛ به طور مثال 55 درصد صادرات غیر نفتی کشور، به طور کاملا مستقیم متکی به نفت است. به عبارت دیگر میعانات است. گاز، میعانات و پتروشیمی مستقیم از نفت هستند،حال آنکه در ردیف صادرات غیر نقتی قرار می گیرند. در سایربخش ها هم بدون یارانه انرژی کارخانه هایی مانند سیمان نمی توانند اصلا محصولی تولید کنند. در واقع آن ها هم وابسته به یارانه انرژی و نفت هستند.»
حریری اظهار کرد:«حتی در بخش کشاورزی نیز این چنین است؛ نفت و برق ارزان به کشاورز می دهیم که آن را به محصول تبدیل کند و این باعث می شود که میزان صادرات کشور به طور ظاهری افزایش پیدا کند. »
وی افزود:«در واقع 55 درصد صادرات غیر نفتی کشور کاملا نفتی است و 45 درصد دیگر صادرات وابسته به یارانه نفت است. اگر در این صادرات را ببندیم و اگر تنها امکان فروش انرژی داشته باشیم، با تبعات زیست محیطی و اقتصادی کمتری مواجه می شویم.»
حریری بیان کرد:«در نتیجه آمار صادراتی کشوری طوری است که هر دولتی به تقسیم بندی خود می تواند آن را اعلام کند و یا حتی تغییر دهد.»