صفحه نخست » عمومی
کد خبر: ۴۳۱۳۷۰
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار : ۱۵ اسفند ۱۳۹۵ - ۱۳:۳۰
تومورهای حبابی مرد بنگلادشی +عكس(16+)
شادوت حسین، اهل بنگلادش، به یک بیماری ژنتیکی مبتلا است که بر اساس آن، تومورهای حبابی سراسر بدنش را فرا گرفته‌اند.
آفتاب‌‌نیوز :
گفته می‌شود که حسین از بیماری نوروفیبروماتوز (Neurofibromatosis) رنج می‌برد. در این بیماری که ژنتیکی اعصاب و پوست را گرفتار می‌کند، تومورهای خوش‌خیم غیر سرطانی در مسیر اعصاب رشد می‌کنند و موجب بروز مشکلاتی در پوست و استخوان‌ها می‌شود. شادوت حسین زمان کمی دارد و هر چه سریع‌تر باید عمل جراحی بر رویش انجام شود. در غیر این صورت، این مرد 47 ساله بینایی‌اش را از دست خواهد داد.
او که سه فرزند نیز دارد می‌گوید: «زندگی در چنین شرایطی کاملا دشوار است. بدنم بسیار سنگین است و همه جایش مرتب می‌خارد.»
در این میان، درد متلک‌هایی که شادوت حسین می‌شنود، هیچ کم از درد و رنج فیزیکی او ندارد. شرایط به قدری برایش دشوار است که حتی پسر 12 ساله‌اش نیز از نگاه کردن به پدرش خجالت می‌کشد. او می‌گوید: «پسرانم تا مرا می‌بینند، فرار می‌کنند. بیرون هم نمی‌توانم بروم زیرا مردم مرا "هیولا" صدا می‌زنند. در دوران جوانی این مشکل را نداشتم.»
تنها تاجموهل خاتون، همسر شادوت، است که به رغم تمام مشکلات کنار شوهرش ایستاده است. مردم روستا نیز تا جای ممکن به شادوت کمک مادی و غیرمادی می‌کنند.
به لطف تلاش‌های موسسات خیریه قرار است که شادوت به زودی به "انستیتو ملی علوم اعصاب" در داکا، پایتخت بنگلادش، معرفی شود تا رویه تشخیص پزشکی و درمان بر رویش آغاز شود. تاجموهل می‌گوید: «از خدا می‌خواهم که شوهرم درمان شود تا مجبور نباشم بقیه عمرم را به عنوان یک بیوه سر کنم. در زندگی ما هیچ آرامشی وجود ندارد.» 
توجه: این گزارش حاوی تصاویر آزاردهنده‌ای است
گفته می‌شود که حسین از بیماری نوروفیبروماتوز (Neurofibromatosis) رنج می‌برد. در این بیماری که ژنتیکی اعصاب و پوست را گرفتار می‌کند، تومورهای خوش‌خیم غیر سرطانی در مسیر اعصاب رشد می‌کنند و موجب بروز مشکلاتی در پوست و استخوان‌ها می‌شود. شادوت حسین زمان کمی دارد و هر چه سریع‌تر باید عمل جراحی بر رویش انجام شود. در غیر این صورت، این مرد 47 ساله بینایی‌اش را از دست خواهد داد.
او که سه فرزند نیز دارد می‌گوید: «زندگی در چنین شرایطی کاملا دشوار است. بدنم بسیار سنگین است و همه جایش مرتب می‌خارد.»
در این میان، درد متلک‌هایی که شادوت حسین می‌شنود، هیچ کم از درد و رنج فیزیکی او ندارد. شرایط به قدری برایش دشوار است که حتی پسر 12 ساله‌اش نیز از نگاه کردن به پدرش خجالت می‌کشد. او می‌گوید: «پسرانم تا مرا می‌بینند، فرار می‌کنند. بیرون هم نمی‌توانم بروم زیرا مردم مرا "هیولا" صدا می‌زنند. در دوران جوانی این مشکل را نداشتم.»
تنها تاجموهل خاتون، همسر شادوت، است که به رغم تمام مشکلات کنار شوهرش ایستاده است. مردم روستا نیز تا جای ممکن به شادوت کمک مادی و غیرمادی می‌کنند.
به لطف تلاش‌های موسسات خیریه قرار است که شادوت به زودی به "انستیتو ملی علوم اعصاب" در داکا، پایتخت بنگلادش، معرفی شود تا رویه تشخیص پزشکی و درمان بر رویش آغاز شود. تاجموهل می‌گوید: «از خدا می‌خواهم که شوهرم درمان شود تا مجبور نباشم بقیه عمرم را به عنوان یک بیوه سر کنم. در زندگی ما هیچ آرامشی وجود ندارد.»
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۱
ناشناس
| 
۱۴:۲۰ - ۱۳۹۵/۱۲/۱۵
پاسخ
واقعاً كه بعضى از مرگها مى تواند نعمت باشد 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید