سیاست های موفق اقتصادی ، برگ برنده بلر
تداوم این شرایط می تواند تونی بلر را برای سومین بار به مقام نخست وزیری بریتانیا رسانده و از این حیث وی را هم سان مارگارت تاچر ، سیاستمدار نام آشنای بریتانیایی قرار دهد.
نتایج نظر سنجی منتشر شده در نشریه تایم نشان می دهد که حزب کارگر در حال حاضر با کسب 38 درصد آرا نسبت به حزب رقیب خود ، حزب محافظه کار، که در بهترین شرایط پیش بینی می شود تا 33 درصد آرا را از آن خود کند برتری دارد . لیبرال دموکرات ها نیز با حداکثر 20 درصد آرا نمی توانند تهدیدی جدی برای حزب کارگر و تونی بلر محسوب شوند. انتظار می رود با توجه به روند رو به افزایش محبوبیت بلر در ماه های اخیر ، درصد آرای حزب کارگر باز هم افزایش یابد.
دردسر اصلی بلر در ماه های اخیر رقابت درون حزبی میان وی و گوردون براون ، وزیر خزانه داری بریتانیا بود. در حالی که به نظر می رسید چه در میان هواداران حزب و چه در میان سیاستمداران درون حزب ، میزان حمایت از براون به نحو بی سابقه ای افزایش یافته است ، تونی بلر موفق شد وی را متقاعد کند که از نامزدی برای کسب رهبری حزب و عنوان نخست وزیری خودداری کند.
بلر هم اکنون با توجه به کارکرد دولت خود و موفقیت در خلق 2 میلیون فرصت شغلی و کاهش میزان تورم به کمترین میزان در 5 دهه گذشته از محبوبیت خاصی در میان اقشار متوسط و فرودست جامعه برخوردار شده است. مقایسه کارکرد اقتصادی دولت بلر با محافظه کارانی که اندیشه های اقتصادی آنان در سال 1991 نرخ بهره را تا 15 درصد افزایش داده بود ، برگ برنده بزرگ نخست وزیز فعلی بر رقبای محافظه کار خود محسوب می شود.
بلر در شرایطی که بحران عراق ، حداقل برای وی و همفکرانش در حزب کارگر فروکش کرده است ، ترجیح می دهد فرصت بیشتری را به بحث در مورد دستاوردهای اقتصادی خود اختصاص دهد.
تحلیلگران سیاسی بر این باورند هرچند موضوع جنگ عراق و مشارکت در آن هنوز هم مخالفت های بسیاری را برای بلر به ارمغان آورده است اما با نزدیک شدن به دوران انتخابات مردمان این کشور ترجیح می دهند تصمیم نهایی خود را بر اساس فاکتورهایی بگیرند که بر زندگی روزانه آنها نقش دارد. بدین ترتیب بدیهی است مسائلی اخلاقی در بازه زمانی انتخابات چندان مطرح نمی شوند.
در شرایطی که لیبرال دموکرات ها با تکیه بر شعارهای ضد جنگ در انتخابات شوراهای شهر موفق به کنار زدن محافظه کاران شده و تبدیل به رقیب اصلی حزب کارگر در بسیاری از نواحی شدند، اکنون اما به نظر می رسد مردم بریتانیا تمایل چندانی به سپردن سررشته اداره کشور به گروه یا احزابی که همانند لیبرال دموکرات ها فاقد برنامه مدون اقتصادی هستند و یا همانند محافظه کاران در طول دوران حضور خود بدترین روزهای اقتصاد بریتانیا را رقم زده اند ، نداشته باشند.
کارنامه شناخته شده تونی بلر ، فارغ از نقاط ضعف و قوت آن می تواند برگ برنده ای باشد که او را بر رقبای تازه نفس اش برتری بخشد ، برگ برنده ای که مدتی پیش جورج واکر بوش ، رییس جمهوری جنگ طلب آمریکایی را نیز روانه اتاق بیضی کرد.
آیا بلر نیز موفق خواهد شد همانند همتای آمریکایی خود بار دیگر حضور در منزل شماره 110 خیابان داونینگ را تجربه کند ؟
