تنور مجازي داغ، تنور واقعي سرد
آفتاب‌‌نیوز : 
نه از آن رو كه تكثري واقعي موجد تعدد رويدادها شده باشد بلكه از آن جهت كه «تكثري مجازي»- و دست بر قضا- در «فضاي مجازي» شمار آن دسته از رسانه ها را كه هر كدام مطالبات و منافع بخشي از پاره هاي گوناگون ساخت سياسي را نمايندگي مي كنند، به نحو حيرت آور و خيره كننده اي افزايش داده و روزي نيست كه دريچه تازه اي بر تحولات دروني رأي گيري نهم و به تبع آن ساخت سياسي گشوده نشود.
رويكرد جديد قبل از هر چيز به كشف قابليت هاي بي مانند رسانه جديد به ويژه از سوي سنت گراترين پاره هاي ساخت سياسي مربوط مي شود.
از همين روست كه اگر جريان دوم خرداد 76 [پاره اي از ساخت سياسي كه اكنون و در روزهاي اخير در يك مرزبندي آشكار با مؤتلف پيشين، خود را «اصلاح طلب پيشرو» مي خواند] به همان دو رسانه پيشين خود يعني سايت هاي اينترنتي رويداد و امروز اكتفا كرده و اخبار، تحليل ها و پيام هايش را صرفاً از طريق همين دو رسانه منتشر مي كند، «جريان منتقد دولت» به ويژه پاره نوظهور آن، هر روز به فهرست رسانه هاي اينترنتي خود مي افزايد.
بدين ترتيب، فضاي «رأي گيري نهم» داغي بي مانند را تجربه مي كند. با اين حال، داغي بي مانند تنور مجازي نسبتي با حرارت تنور واقعي ندارد و به نظر نمي رسد كه بازيگردانان فضاي مجازي توانسته باشند فضاي واقعي را از حرارت خود متأثر كرده باشند. با اين حال تا روز داوري فرصت چنداني باقي نمانده است تا طراحان بازي به اين تحليل نهايي دست يابند كه حوزه تأثيرپذيري و تحريك شوندگي افكار عمومي، تنها از «رسانه هاي كاغذي» به سمت «نورسانه ها» متمايل و منحرف نشده، بلكه به كلي دامن خود را از حوزه «اعتناي سياسي» به «بي اعتنايي محض» كشانده است.
نشانه هايي از وقوف به اين واقعيت در جدال لفظي سخنگوي دولت و يكي از شاخص ترين نامزدهاي «جريان منتقد دولت» اظهارات محتشمي عليه هاشمي رفسنجاني و كارگزاران و بروز تشنج نه چندان جدي در مراسم سخنراني كروبي نمود يافت تا بلكه همچون موارد پيشين كه اتخاذ چنين تدابيري كمك قابل ملاحظه اي به شورآفريني سياسي مي كرد، بتواند جذابيت بيشتري به بازي بدهد.
اما مشكل اينجاست كه درك واقع بينانه بازيگردانان از شرايط داخلي و بين المللي و حساسيت كم نظير اوضاع سياسي، اين امكان را از آنان دريغ داشته است و مي دارد كه بي محابا و از طريق طراحي جدل هاي كلامي و گاه فيزيكي، بيش از درجه مشخصي كه قابل مديريت و كنترل باشند بر گرماي فضاي واقعي «رأي گيري نهم» بيفزايند.
بدين لحاظ، از ديد ساخت سياسي اقدام به فعل و انفعال هايي در فضاي واقعي، به منظور افزايش سطح مشاركت عمومي مجاز خواهد بود كه هزينه آن از پيش محاسبه شده، قابليت اداره آن مسلم و فرجام آن نيز معلوم باشد.
در اين زمينه نگراني قابل درك ساخت سياسي تا بدانجاست كه به رغم نياز مفرط به تزريق شور و هيجان سياسي در كالبد جامعه اي كه به تعبير حجاريان «خود را به خواب زده است نه آن كه خوابيده باشد، بنابراين بيدار كردن اش تقريبا ناممكن است»، سخنراني چند فعال دانشگاهي مخالف را برنمي تابد. (چرا كه قابليت اداره آن محل ترديد است)، از تأييد صلاحيت نامزد يك جريان سياسي با پايگاه اجتماعي نه چندان زياد حتي در ميان منتقدين و مخالفين سرباز مي زند (چون هزينه آن قابل محاسبه نيست) و از برگزاري جلسات كانون نويسندگان جلوگيري مي كند چرا كه فرجام برگزاري آن و تأثيراتي كه مي تواند بر فضاي آستانه «رأي گيري نهم» بگذارد معلوم و معين نيست.
آنچه به فهرست دشواري هاي بازيگردانان در گرمتر كردن فضاي سياسي و جلب مشاركت عمومي مي افزايد غيبت كاملاً چشمگير و محسوس نخبگان حكومتي و غيرحكومتي در صحنه عمل سياسي است. كافي است نگاهي به مطالب منتشره در سايت مرجعي چون «گويا» بيندازيد و به اين نتيجه گيري دست يابيد كه حتي يادداشت هايي در خصوص نفي شركت در «رأي گيري نهم» به ندرت نوشته و يافت مي شوند تا چه رسد به آنها كه به مشاركت عمومي توصيه مي كنند.
چنين به نظر مي رسد كه حتي نخبگان منتقد و مخالف نيز خود را به خواب زده باشند!
نه از آن رو كه تكثري واقعي موجد تعدد رويدادها شده باشد بلكه از آن جهت كه «تكثري مجازي»- و دست بر قضا- در «فضاي مجازي» شمار آن دسته از رسانه ها را كه هر كدام مطالبات و منافع بخشي از پاره هاي گوناگون ساخت سياسي را نمايندگي مي كنند، به نحو حيرت آور و خيره كننده اي افزايش داده و روزي نيست كه دريچه تازه اي بر تحولات دروني رأي گيري نهم و به تبع آن ساخت سياسي گشوده نشود. رويكرد جديد قبل از هر چيز به كشف قابليت هاي بي مانند رسانه جديد به ويژه از سوي سنت گراترين پاره هاي ساخت سياسي مربوط مي شود.
از همين روست كه اگر جريان دوم خرداد 76 [پاره اي از ساخت سياسي كه اكنون و در روزهاي اخير در يك مرزبندي آشكار با مؤتلف پيشين، خود را «اصلاح طلب پيشرو» مي خواند] به همان دو رسانه پيشين خود يعني سايت هاي اينترنتي رويداد و امروز اكتفا كرده و اخبار، تحليل ها و پيام هايش را صرفاً از طريق همين دو رسانه منتشر مي كند، «جريان منتقد دولت» به ويژه پاره نوظهور آن، هر روز به فهرست رسانه هاي اينترنتي خود مي افزايد.
بدين ترتيب، فضاي «رأي گيري نهم» داغي بي مانند را تجربه مي كند. با اين حال، داغي بي مانند تنور مجازي نسبتي با حرارت تنور واقعي ندارد و به نظر نمي رسد كه بازيگردانان فضاي مجازي توانسته باشند فضاي واقعي را از حرارت خود متأثر كرده باشند. با اين حال تا روز داوري فرصت چنداني باقي نمانده است تا طراحان بازي به اين تحليل نهايي دست يابند كه حوزه تأثيرپذيري و تحريك شوندگي افكار عمومي، تنها از «رسانه هاي كاغذي» به سمت «نورسانه ها» متمايل و منحرف نشده، بلكه به كلي دامن خود را از حوزه «اعتناي سياسي» به «بي اعتنايي محض» كشانده است.
نشانه هايي از وقوف به اين واقعيت در جدال لفظي سخنگوي دولت و يكي از شاخص ترين نامزدهاي «جريان منتقد دولت» اظهارات محتشمي عليه هاشمي رفسنجاني و كارگزاران و بروز تشنج نه چندان جدي در مراسم سخنراني كروبي نمود يافت تا بلكه همچون موارد پيشين كه اتخاذ چنين تدابيري كمك قابل ملاحظه اي به شورآفريني سياسي مي كرد، بتواند جذابيت بيشتري به بازي بدهد.
اما مشكل اينجاست كه درك واقع بينانه بازيگردانان از شرايط داخلي و بين المللي و حساسيت كم نظير اوضاع سياسي، اين امكان را از آنان دريغ داشته است و مي دارد كه بي محابا و از طريق طراحي جدل هاي كلامي و گاه فيزيكي، بيش از درجه مشخصي كه قابل مديريت و كنترل باشند بر گرماي فضاي واقعي «رأي گيري نهم» بيفزايند.
بدين لحاظ، از ديد ساخت سياسي اقدام به فعل و انفعال هايي در فضاي واقعي، به منظور افزايش سطح مشاركت عمومي مجاز خواهد بود كه هزينه آن از پيش محاسبه شده، قابليت اداره آن مسلم و فرجام آن نيز معلوم باشد.
در اين زمينه نگراني قابل درك ساخت سياسي تا بدانجاست كه به رغم نياز مفرط به تزريق شور و هيجان سياسي در كالبد جامعه اي كه به تعبير حجاريان «خود را به خواب زده است نه آن كه خوابيده باشد، بنابراين بيدار كردن اش تقريبا ناممكن است»، سخنراني چند فعال دانشگاهي مخالف را برنمي تابد. (چرا كه قابليت اداره آن محل ترديد است)، از تأييد صلاحيت نامزد يك جريان سياسي با پايگاه اجتماعي نه چندان زياد حتي در ميان منتقدين و مخالفين سرباز مي زند (چون هزينه آن قابل محاسبه نيست) و از برگزاري جلسات كانون نويسندگان جلوگيري مي كند چرا كه فرجام برگزاري آن و تأثيراتي كه مي تواند بر فضاي آستانه «رأي گيري نهم» بگذارد معلوم و معين نيست.
آنچه به فهرست دشواري هاي بازيگردانان در گرمتر كردن فضاي سياسي و جلب مشاركت عمومي مي افزايد غيبت كاملاً چشمگير و محسوس نخبگان حكومتي و غيرحكومتي در صحنه عمل سياسي است. كافي است نگاهي به مطالب منتشره در سايت مرجعي چون «گويا» بيندازيد و به اين نتيجه گيري دست يابيد كه حتي يادداشت هايي در خصوص نفي شركت در «رأي گيري نهم» به ندرت نوشته و يافت مي شوند تا چه رسد به آنها كه به مشاركت عمومي توصيه مي كنند.
چنين به نظر مي رسد كه حتي نخبگان منتقد و مخالف نيز خود را به خواب زده باشند!
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید