حمایت واشنگتن پست از ایران

آفتاب‌‌نیوز : در همین خصوص روزنامه امریکایی واشنگتن پست در تحلیلی به بررسی این موضوع پرداخته است که در صورتی که اعضای شورای امنیت سازمان ملل تصمیم به تحریم ایران بگیرند آیا تحریم های احتمالی قادر خواهند بود مانعی بر سر راه فعالیت های هسته ای کشورمان به وجود آورند؟ 

واشنگتن پست نوشته است اکنون که دیگر شورای امنیت سازمان ملل متحد بیانیه مذکور را به تصویب رسانده است امریکا و متحدانش بدون شک در فکر اتخاذ مواضع سرسختری از جمله تحریم برای وادار کردن ایران به همکاری با خواسته های خود هستند. 

این روزنامه در ادامه نوشته است تجربه تحریم عراق و سایر کشورها در بردارنده درس ها و تجربیاتی بوده است که قبل از تحریم ایران باید مورد توجه قرار بگیرند.
یک: تحریم ایران موثر واقع نخواهد شد. برای مثال در حالی که انگلیس و ایالات متحده نهایت تلاش خود را انجام دادند تا بتوانند تاییدیه  شورای امنیت را برای تحریم اقتصادی عراق را به دست آورند ولی از آنجایی که همسایگان عراق و سایر کشورهایی که منافع اقتصادی شان در عراق بسیار مهم تر از خلع سلاح این کشور بود در این تحریم به صورت فعالانه شرکت نکردند و تحریم عراق نتوانست اهداف مورد نظر شورای امنیت را برآورده سازد. بنابراین اگر چین و روسیه که روابط اقتصادی گسترده ای با ایران دارند و سایر همسایگان ایران تحریم را نادیده بگیرند این کار اصلاً نتیجه ای در بر نخواهد داشت. 

دو: تحریم های نفتی همانند یک شمشیر دو لبه هستند. صدام حسین در 12 سال تحریم عراق بارها برای بازداشتن امریکا و انگلیس از اتخاذ تحریم های شدیدتر تهدید کرده بود که صادرات نفت این کشور را قطع خواهد کرد. وضعیت بازار جهانی عرضه و تقاضای انرژی به حدی حساس بود که حتی تهدید عراق به قطع صادرات نفت تاثیرات مخربی بر روی قیمت نفت در بازار جهانی گذاشت. این در حالی است که یقیناً هر تلاشی برای تحریم یا کاهش صادرات نفت ایران اثراتی بسیار مخرب تر از آنچه که بتوان تصور کرد بر بازار جهانی انرژی خواهد گذاشت.
 
سوم: اتخاذ سخت ترین تحریم ها برای دولت ها، حتی تحریم های اقتصادی گسترده و فراگیر، معمولاً اهداف مورد نظر را برآورده نمی کنند. برخلاف ادعاهای انگلیس وامریکا قبل از تهاجم به عراق در سال 2003 که تحریم اقتصادی عراق این کشور را وادار به همکاری همه جانبه با خواسته های بین المللی و بازرسان تسلیحاتی سازمان ملل می کند. این کشور همکاری مطلوبی با بازرسان تسلیحاتی بین المللی نکرد و در نهایت انگلیس و امریکا برای وادار کردن این کشور برای همکاری با بازرسان این کشور را تهدید به جنگ کردند.

چندین ماه قبل از تهاجم به عراق، وضعیت در این کشور به حدی وخیم شد و مایه رنج بسیار مردم این کشور گردید که سازمان ملل مجبور به اتخاذ برنامه نفت در برابرغذا شد که این امر در نهایت دوباره باعث قدرت گرفتن صدام حسین در عراق شد. این اشتباهی است که نباید مجدداً تکرار شود. 

چهارم: هر طرحی برای تحریم یک دولت نیازمند طراحی یک برنامه طولانی مدت با توجه به تمام جزئیات و داشتن صبر و حوصله فراوان است. تحریم های های اسلوبودان ملازویچ به این علت موثر واقع شدند که امریکا و اتحادیه اروپا از روش های مناسبی برای تحریم و توقیف منابع مالی وی استفاده کردند. در زمان تحریم عراق هر چند که کشتی های جنگی امریکا در خلیج فارس به گشت زنی می پرداختند و رفت و آمد کشتی ها به بیرون و داخل این کشور را کنترل می کردند ولی تحریم این کشور هیچ وقت کاملا جدی دنبال نشد و کشورهای همسایه عراق مثل ترکیه و اردن غیر قانونی از عراق نفت دریافت می کردند. تصور این موضوع که حتی اگر ایران مورد تحریم واقع شود تحریم های اعمال شده بر ایران مدت زمان زیادی دوام بیاورند بسیار بعید به نظر می رسد. 

علت آن که تحریم های لیبی در سال 1992 بعد از ماجرای بمب گذاری هواپیمای pan am flight 103 موثر واقع شدند این بود که تحریم های وضع شده خیلی محدود بودند. تحریم های سازمان ملل برای منع پرواز هوایی به لیبی و فروش تسلیحات به این کشور آنچنان به معمر قذافی حاکم لیبی فشار وارد کردند که وی را مجبور به همکاری همه جانبه با خواسته های شورای امنیت نمود. در اینجا درسی وجود دارد و آن این است هر تحریمی که از نظر سیاسی و با صبر فراوان مورد حمایت قرار بگیرد به نتیجه مورد نظر خواهد رسید.
اما دلیلی که باعث می شود تلاش های امریکا برای اعمال تحریم علیه ایران و موثر واقع شدن آنها موفقیت آمیز به نظر نرسد این است که تمام تحریم های که در گذشته توسط سازمان ملل به برخی کشورها اعمال شده بود به این علت بوده که آنها مرتکب اشتباهات بزرگی مثل حمله به کشور دیگری، یا تقویت و حمایت از سازمان های تروریستی مثل القاعده شده بودند ولی ایران چنین سابقه ای ندارد.
 
از طرفی تکرار ادعاهای امریکا در خصوص اینکه ایران به صورت پنهانی تلاش می کند به سلاح هسته ای دست یابد نیز فقط یک ادعا است زیرا این کشور پیمان منع گسترش و تولید سلاح های هسته ای ان پی تی را امضا کرده و با بازرسان آژانس همکاری متناوب داشته و این در حالی است که کشورهای مثل هند و پاکستان علی رغم اینکه این پیمان را امضا نکرده اند مورد حمایت امریکا قرار دارند.
وقتی تمامی دلایلی که به آن اشاره شد در کنار یکدیگر قرار می گیرند به این نکته اشاره می کنند که موفقیت در تحریم ایران بسیار بعید به نظر می رسد مگر اینکه با دقت هرچه تمام طراحی شوند و توسط سایرکشورها مورد حمایت قرار بگیرند.