ورزشی » عمومی
کد خبر: ۴۵۶۸۴۸
تعداد نظرات: ۱ نظر
تاریخ انتشار : ۰۸ تير ۱۳۹۶ - ۲۳:۵۲
۱۳ سال با مسی؛ از کودکی بیمار و فقیر تا پادشاه فوتبال دنیا
لیونل مسی این روزها سوپر استار فوتبال جهان است و توانسته پنچ توپ طلا از آن خود کند.
آفتاب‌‌نیوز :
از کجا شروع کنیم؟ در ابتدا از چه سخن بگوییم بهتر است؟ 8 عنوان قهرمانی در لالیگا، 5 جام قهرمانی کوپا دل‌ری، 4 جام نقره‌ای لیگ قهرمانان اروپا، 3 سوپرکاپ اروپا، 5 توپ طلا، 4 کفش طلای اروپا، بیشترین تعداد گل تاریخ لالیگا (349)، بهترین گلزن تاریخ باشگاه بارسلونا (510)، برنده توپ طلای جام جهانی 2014 برزیل و البته مدال طلای المپیک.
تمامی این افتخارات متعلق به کسی‌ست که روزگاری زندگی‌اش به زدن 2 آمپول در روز وابسته بود. کسی که جرارد پیکه بعدها در مورد روز نخست ورودش به لاماسیا گفت: «او بسیار کوچک و کوتاه قامت بود. به ندرت حرفی می‌زد. تا مدت‌ها فکر می‌کردیم که او لال است. مربی به ما گفته بود که مراقبش باشیم که له نشود. اما چگونه باید از او محافظت می‌کردیم وقتی‌که حتی قادر نبودیم با او حرف بزنیم. هیچ‌کس نمی‌توانست حتی تصورش را بکند که آن کودکِ گوشه‌گیر و خجالتی، بعدها به چنین بازیکن بزرگی تبدیل شود.»
اما همه چیز از 16 اکتبر سال 2004 شروع شد. روزی که در بازی بارسلونا مقابل اسپانیول؛ فرانک رایکارد سرمربی وقت کاتالان‌ها، نگاهی به نیمکت ذخیره‌ی تیم‌اش انداخت و دستور تعویض را صادر کرد. دکو بازیکن مطرح و پرتغالی بارسا نگاهی به تابلوی تعویض انداخت و به کنار زمین آمد تا جای خود را به بازیکنی بدهد که در آن زمان تنها 17 سال و 114 روز سن داشت؛ بازیکن آرژانتینی و بسیار خجالتی به نام لیونل آندرس مسی کوچیتینی. او در بازی با اسپانیول تنها 8 دقیقه در میدان حضور داشت. 8 دقیقه‌ای که نتیجه عزمی راسخ و تلاش‌های بی‌وقفه کودکی فقیر و بیمار برای تبدیل شدن به یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال بود.
حال بعد از گذشت 13 سال از آن روز، تصمیم گرفتیم نگاهی بیاندازیم به 11 بازیکن بارسلونا در آن بازی و اینکه اکنون آنها چه می‌کنند:
1. دروازه‌بان - ویکتور والدس:
دروازه‌بان 33 ساله سابق بارسلونا، بعد از 535 بازی برای آبی‌اناری‌ها از نیوکمپ خارج شد و به منچستریونایتد پیوست. انتقالی که البته هیچگاه موفق نبود و والدس در اکثر اوقات بازی شیاطین‌سرخ را از روی نیمکت و بعضا حتی از روی سکوها تماشا می‌کرد.
اما نکته جالب اینجاست که والدس هیچگاه یک دروازه‌بان مطمئن برای بارسا نبود و بسیاری از هواداران، او را هم‌سطح سایر ستاره‌های تیم نمی‌دانستند. اوضاع در تیم ملی اسپانیا هم برای والدس اصلاً قابل ذکر نبود. او با وجود کسب عنوان قهرمانی در جام‌جهانی 2010 و یورو 2012، زیر سایه سنگین ایکر کاسیاس بزرگ قرار داشت و حتی 1 دقیقه هم برای تیم ملی اسپانیا در این رقابت‌ها به میدان نرفت.
والدس از آغاز فصل 2016 به عضویت تیم میدلزبرو در آمد و در این فصل 28 بار در ترکیب اصلی تیم‌اش پای به مستطیل سبز گذاشت.
2. مدافع راست - جولیانو بلتی:
مدافع راست برزیلی سابق بارسلونا، بدون شک جزو بهترین مدافعین راست زمان خود بود که البته هیچگاه عشقی که سزاوارش بود را از سوی هواداران بارسا دریافت نکرد. جولیانو که زننده گل دوم آبی‌اناری‌ها برابر آرسنال در فینال لیگ قهرمانان اروپا در استادوفرانس بود. گلی که در دقیقه 81 به ثمر رسید و با همین گل بارسلونا به مقام قهرمانی اروپا دست یافت.
بلتی بعد از بارسلونا در تیم‌های چلسی و فلومیننسه نیز توپ زد و سرانجام در سال 2011 به دلیل مصدومیت قدیمی تاندون پایش، کفش‌هایش را برای همیشه آویخت.
3. مدافع وسط - اولگوئر پرساس:
اولگوئر دیگر بازیکن سابق بارسلوناست که همانند بلتی، به آنچه استحقاق‌اش را داشت در نیوکمپ دست نیافت. او با وجود اینکه به همراه آبی‌اناری‌ها در 167 حضورش در این تیم، 2 قهرمانی در لالیگا و یک جام قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا (2006) کسب کرد، آنطور که باید و شاید مورد تقدیر قرار نگرفت.
پرساس بعد از جدایی از بارسا به آژاکس پیوست و سرانجام در سال 2011 در 31 سالگی، رسماً بازنشسته شد.
4. مدافع وسط - کارلس پویول:
پویول بدون شک اسطوره‌ای به مراتب بزرگ‌تر از مسی در بارسلوناست. ستاره‌ای که حتی در مادرید نیز مورد احترام بود و حرف‌هایش به جنجالی‌ترین بازیکن رئال در ال‌کلاسیکو نیز همانند آبی بود بر آتش. کارلس با آن موهای بلد و فرفری‌اش به حدی در انجام وظایف خود بی‌نقص ظاهر شد که خیلی زود به قلب هواداران بارسا رسوخ کرد.
پویول طی 19 سال حضورش در باشگاه بارسلونا (2014-1995)، بیش از 10 عنوان قهرمانی کسب کرد و در سال 2014، بعد از اعلام بازنشستگی، به عنوان دستیار زوبیزارتا، مدیر ورزشی وقت آبی‌اناری‌ها، مشغول به کار شد. کارلس بعد از جدایی زوبیزارتا از کاتالان‌ها، به همکاری‌اش با بارسلونا پایان داد اما به هواداران این تیم اطمینان داد که روزی به باشگاه محبوب‌اش باز خواهد گشت.
5. مدافع چپ - جیوانی فان‌برونکهورست:
جیوانی یکی از بهترین‌های پست خود بود که تحسین و تقدیر تمامی کارشناسان وقت را نیز برانگیخت. فان‌برونکهورست که پیش از ورود به نیوکمپ، در تیم‌های فاینورد، رنجرز و آرسنال توپ زده بود و بعد از پوشیدن پیراهن آبی‌اناری‌ها، با این تیم به افتخارات و پیروزی‌های فراوانی دست یافت تا اینکه در سال 2007، به تیم سابق‌اش یعنی فاینورد بازگشت و در سال 2010، در همین تیم از فوتبال کناره‌گیری کرد.
نکته جالب اما تقابل هلند و اسپانیا در فینال جام‌جهانی 2010 بود. دیداری جیوانی فان‌برونکهورست با بستن بازوبند کاپیتانی هلند، لاله‌های نارنجی را در مقابل هم‌تیمی‌های سابق‌اش در بارسلونا در میدان رهبری کرد و در پایان 120 دقیقه تلاش، با نتیجه 1 بر صفر تن به شکست داد تا دست‌اش از جام قهرمانی جهان کوتاه بماند.
6. هافبک - رافائل مارکس:
هواداران بارسا بدون شک، دوران حضور متقدرانه رافائل مارکس در کمربند خط میانی تیم‌شان را هیچگاه از یاد نخواهند برد. ستاره‌ای مکزیکی که در سال 2003 از موناکو به آبی‌اناری‌ها پیوست و قابلیت بازی در خط میانی و حتی دفاع را داشت.
یکی از خصوصیات بارز رافائل، دیسیپلین و نظم بی‌بدیلش بود. او هیچگاه برای حضور در تمرینات تیم تاخیر نداشت و همواره زودتر از سایر بازیکنان در زمین حاضر میشد. مارکس ترسی برای قرار دادن خود مقابل توپ نداشت و بارها صورت‌اش را مقابل شوت‌های سهمگین رقیبان قرار داد و اجازه نداد تور دروازه بارسا به لرزه در آید.
رافائل، بعد از 7 سال حضور در نیوکمپ، یعنی در سال 2010 از آبی‌اناری‌ها جدا شد و اکنون با 38 سال سن، در تیم اطلس در لیگ مکزیک مشغول به بازی‌ست.
7. هافبک - آندرس اینیستا:
با وجود 33 سال سن، اینیستا همچنان یکی از بازیکنان کلیدی بارسلونا محسوب می‌شود. بازیکنی که طی 21 سال حضورش در این باشگاه، کلکسیون افتخارات‌اش مملو از جام شده است. آندرس به حدی در نیوکمپ محبوب است که بارها ایستاده مورد تشویق قرار گرفته، چه در زمانی که در زمین رقیب مستقیم خود را با یک حرکت تکنیکی محو کرده و چه زمانی که در کنار زمین تنها برای آنها دست تکان داده.
اینیستا در سال 2011 به یکی از سهام‌داران اعظم آبی‌اناری‌ها تبدیل شد. او با حرکات در زمین و خارج از مستطیل سبز نشان داد یک ستاره باکلاس، آینده‌نگر و بسیار با اخلاق است و تصمیم دارد بعد از خداحافظی از فوتبال نیز به فعالیت در باشگاه محبوب‌اش ادامه دهد.
8. هافبک - دکو:
شاید با ما هم عقیده باشید که حضور رونالدینیو در بارسلونا موجب شد تا دکو تا حدود زیادی در سایه این ستاره تکنیکی قرار گیرد. در واقع در حالی که رونالدینیو برزیلی با گلزنی‌ها، حرکات تکنیکی و آن لبخند دلبرانه‌اش به تیتر یک خبرگزاری‌ها و رسانه‌ها تبدیل شده بود، هافبک پرتغالی آبی‌اناری‌ها در مرکز زمین بدون حاشیه و سروصدا، به انجام وظیفه‌اش می‌پرداخت و دل هواداران را به دست می‌آورد.
دکو پس از جدایی از بارسلونا، لباس تیم‌های چلسی و فلومیننسه را نیز پوشید و در نهایت در سال 2013، با مستطیل سبز وداع کرد.
9. هافبک - لودویک ژولی:
هافبک تهاجمی فرانسوی، با تشخیص فرانک رایکارد، سرمربی وقت بارسلونا، همواره به همراه رونالدینیو و ساموئل اتوئو، در ترکیب اصلی تیم وارد میدان میشد و طلوع آفتاب مسی در نیوکمپ باعث غروب این ستاره در آسمان بارسلون شد. فابیو کاپلو روزی در جریان یک بازی درباره مسی گفته بود: »این شیطان نیم‌وجبی از کدام گوری آمده است؟!›› شاید تنها کسی که معنی این جمله را حتی بیشتر از کاپلو لمس کرده، ژولی باشد.
ژولی که با درخشش مسی دیگر کمتر در ترکیب اصلی به میدان می‌رفت، در سال 2007 از آبی‌اناری‌ها جدا و به رم پیوست. بعد از یک فصل حضور در جمع گرگ‌ها، ژولی راهی پاری‌سن‌ژرمن، موناکو، لورینت و سرانجام آزرگوئس‌فوت شد و در سال 2016 در 40 سالگی در همین تیم از فوتبال خداحافظی کرد.
10. مهاجم - ساموئل اتوئو:
مهاجم سیه‌چرده و کامرونی بارسلونا، یکی دیگر از هم‌تیمی‌های مسی بود. مهاجمی که توسط مسئولان رئال مادرید مورد بی توجهی قرار گرفت و به حدی در ترکیب آبی‌اناری‌ها گل زد (129 گل در 201 بازی) که کهکشانی‌ها بارها از اشتباه تاریخی‌شان پشیمان شدند.
اتوئو پس از جدایی از بارسلونا در سال 2009، به ترتیب به تیم‌های اینترمیلان، آنژی، چلسی، اورتون، سامپدوریا و آنتالیااسپور پیوست و اکنون با 36 سال سن، به عنوان مربی-بازیکن در آنتالیااسپور ترکیه، ایفای نقش می‌کند.
11. مهاجم - رونالدینیو:
در دنیای توپ گرد، در هر برهه‌ای، نام یک بازیکن خاص در دنیا بر سر زبان‌ها می‌افتد و همگان لب به ستایش از او می‌گشایند. از بارزترین این نمونه‌ها می‌توان به بزرگانی چون پله، زیکو، دی‌استفانو، فان‌باستن، رایت، بست، پلاتینی، مولر، مارادونا، بکن‌باوئر،کرایوف، رونالدو، زیدان و در این روزها مسی و کریستیانو رونالدو یاد کرد. ابر ستاره سابق بارسلونا، نیز یکی از این ستاره‌هاست که قریب به شانزده سال همگان را با بازی‌اش هیپنوتیزم کرد و می‌کند، او کسی نیست جز رونالدینیو.
شاعر فوتبال (لقب رونالدینیو) نقشی غیرقابل انکار در درخشش و طلوع آفتاب او داشت. چرا؟ چون او بود که با پاس زیبای خود، باعث شد که مسی در اولین حضورش در ترکیب بارسلونا، پایش به گلزنی باز شود و این شروعی بود بر یکی از عاشقانه‌ترین و زیباترین داستان‌های معاصر برای فوتبال‌دوستان.
ستاره برزیلی بعد از بارسلونا به میلان رفت و 3 فصل با لباس روسونری به جادوی خود ادامه داد و سپس راهی فلامینگو، مینیرو، کرتارو و در نهایت فلومیننسه شد و در سال 2015 در این تیم کفش‌هایش را برای همیشه آویخت.
منبع: خبرآنلاین
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
انتشار یافته: ۱
اکتای
| 
۲۳:۵۷ - ۱۳۹۹/۱۱/۳۰
پاسخ
آخی چقدر دلم واسه مسی سوخت 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید