حرفهای نیوشا ضیغمی در باره وجود مافیای کودکان کار
بخشی از مصاحبه را می خوانید:
برایمان از هدفتان برای پیوستن به انجمن حمایت از کودکان کار و خیابان بگویید.
سه سال است که با انجمن حمایت از کودکان کار وخیابان به عنوان سفیر و نماینده این انجمن همکاری می‌کنم. در این سال‌ها تلاش کرده‌ام جامعه درباره کودکان کار شناخت بیشتری پیدا کند. این که کودک کار چه کسی است و چرا هست؟ هدف این انجمن با بقیه انجمن‌های مشابه این تفاوت را دارد که ما به صورت مقطعی از این کودکان حمایت نمی‌کنیم بلکه آنها را آموزش می‌دهیم تا مهارتی را یاد بگیرند. از همه امکانات استفاده می‌کنیم تا آنها را باسواد کنیم چون بیشتر کودکان کار حتی سواد خواندن و نوشتن ندارند.بیشتر این بچه‌ها حاصل ازدواج افغان‌ها با زنان ایرانی هستند به همین دلیل شناسنامه ندارند و نمی‌توانند به مدرسه بروند.ما نمی‌توانیم این بچه‌ها را نادیده بگیریم چون اگر آنها مورد حمایت قرار نگیرند بزرگ شده و وارد جامعه می‌شوند و چون آسیب‌دیده هستند، مشکلات و خطرات زیادی را برای جامعه ما به وجود می‌آورند.همه هدف ما این است که به این کودکان مهارت‌هایی را بیاموزیم تا آنها بتوانند با شغلی معقول کسب درآمد کنند.
مافیایی که این بچه‌ها را اداره می‌کند آیا به شما اجازه فعالیت می‌دهد؟
متاسفانه این موضوع آنقدر بزرگ است که فقط از سوی یک موسسه مردم‌نهاد و خیریه نمی‌تواند به سامان برسد. بخشی از این کودکان به این دلیل مجبور به کارهای غیرمعمول هستند که پدرشان یا در زندان یا گرفتار اعتیاد است. شعبه‌های انجمن حمایت از کودکان کار در حاشیه تهران است و ما بیشتر بچه‌هایی را تحت پوشش قرار می‌دهیم که به نوعی سرپرست خانواده محسوب می‌شوند و برای تامین مخارج زندگی مجبور به کار کردن هستند.این گروه از کودکان مجبورند بسختی کار کنند اما با مافیایی که باعث تکدیگری و کار کودکان است، مرتبط نیستند. در سه سالی که ما فعالیت خود را شروع کردهایم از همه امکانات و توانمان استفاده کردهایم که کودکان بیشتری را تحت پوشش بگیریم.
چون در بطن اتفاقات اجتماعی هستید به نظرتان چگونه می‌توان خودمراقبتی را در زنان افزایش داد تا آنها کمتر دچار آسیب شوند؟
هر انسانی زمانی می‌تواند از خودش مراقبت کند که نسبت به خودش و پیرامونش آگاهی پیدا کند.معتقدم باید زنان را باسواد کنیم. باید مستقیم و غیرمستقیم به آنها آگاهی داد که حتی اگر مجبورند برای تامین مخارج زندگی کار کنند، اما آگاه باشند و از خودشان در مقابل آسیب‌های احتمالی مراقبت کنند. به نظرم بهتر است ما به دور از هر نوع شعارزدگی به زنان نیازمند و سرپرست خانوار مهارت‌هایی مانند خیاطی، بافتنی، آشپزی و... آموزش بدهیم تا آنها بتوانند در خانه کار کنند و مخارج زندگی خود و خانواده‌شان را تامین کنند.
از دولت هم در این زمینه کمک می‌گیرید؟
انجمن ما تا به امروز متکی به حمایت‌های مردمی بوده اما امسال تلاش می‌کنیم با نهادهای دولتی ارتباط برقرار کنیم و از آنها کمک بخواهیم. ما بر این باوریم برای نجات جامعه باید تک تک افراد جامعه از نظر روانی و جسمی زندگی سالمی داشته باشند.موسسات خیریه و مردم نهاد، فعالیت‌‌های خوبی برای کمک به نیازمندان واقعی هستند اما واقعیت این است که دولت هم باید وارد ماجرا شود و در زمینه شناسایی و کمک به افراد آسیب‌دیده و نیازمند قدم‌های موثرتری بردارد.شوراهای شهر می‌توانند در سالم‌سازی جامعه و کارآفرینی موثر باشند و ما توقع داریم اعضای شورای همه شهرها نسبت به کودکان و زنان آسیب‌دیده و نیازمند بی‌تفاوت نباشند و برای کمک به آنها اقدام کنند.
