انتخاب نجفی چه پیامی دارد؟
"از قبل هم پیش بینی می‌شد به محض روی کار آمدن شهردار جدید به سکوت و ستایش ۱۴ ساله درباره شهرداری را پایان دهند اما رأی دهندگان را نیز متوجه اهمیت تغییری می کند که ایجاد کرده‌اند."
آفتاب‌‌نیوز : عصر ایران نوشت: حمله امروز کیهان به اولین انتصابات شهردار جدید تهران ابتدا از این نظر جالب است که همین سه روز قبل بود که دادستان کل کشور و سخنگوی قوه قضاییه خبر بازداشت قائم مقام شهردار سابق را تأیید کرد ولی گویا این خبر جذابیت رسانه ای نداشته و به جای آن به اولین انتصابات شهردار نجفی پرداخته است.
با این حال این هجوم می‌تواند برای رأی دهندگان تهرانی که ۲۹ اردیبهشت امسال علاوه بر حسن روحانی برای ریاست جمهوری به فهرست امید هم برای شوراها رأی دادند حامل این پیام باشد که اتفاق مورد نظر آنان در حال رخ دادن است.
روزنامه اصولگرا درباره شهردار جدید تهران با سابقه سال‌ها وزارت در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ و منتخب شورایی که نفر اول و رییس آن با یک میلیون و هفتصد هزار رأی انتخاب شده این توصیف را به کار برده است: «مدیری که خود بر خلاف موازین و ضوابط روی صندلی شهرداری تهران نشسته است.»
طرف سال‌ها وزیر و معاون رییس جمهوری بوده و شورای شهر او را انتخاب کرده و بیشترین رأی را هم از اعضا گرفته و حکم او را هم وزیر کشور صادر کرده اما می‌گویند خلاف ضوابط بوده است.
مهم‌ترین اتهام شهردار نجفی هم از نظر اینان این است: «او سال ۸۸ به خانه کشته‌شدگان حوادث می‌رفت.» این که مدیر ارشد نظام برای دل جویی و حفظ ارتباط با نظام و در نغلتیدن به رسانه‌های بیگانه به خانه کشته‌شدگان می‌رفته جُرمی نابخشودنی است انگار و این جرم را هم نه وزارت اطلاعات نه دستگاه قضایی و نه هیچ مرجع دیگر اعلام نکرده و نظر این بزرگواران است.
از قبل هم پیش بینی می‌شد که به محض روی کار آمدن شهردار جدید به سکوت و ستایش ۱۴ ساله درباره شهرداری پایان می‌دهند و از امروز شروع شده و قطعا ادامه می‌یابد اما رأی دهندگان را نیز متوجه اهمیت تغییری می‌کند که ایجاد کرده‌اند.
شورای شهر با رأی مردم تشکیل شده و شهردار هم منتخب همین شوراست و طبیعی است که باید نیروها و تیم خود را منصوب کند.
انتقاد به عملکرد حق هر صاحب نظر و رسانه است و قالیباف و نجفی هم ندارد اما به صرف انتصاب تاختن کاری است کارستان که تنها از کیهان بر می‌آید. روزنامه‌ای که هر چند اصرار دارد خود را سخنگوی نظام معرفی کند اما وقتی بیش از حد به ظریف و برجام می‌تازد وادار می‌شود عذرخواهی کند. علاقه دارد خود را صدای مردم نشان دهد اما همین مردم دیگر به آن آگهی نمی‌دهند و نیم صفحه اول را که پیش‌تر به آگهی‌ها اختصاص داشت با معرفی نشریات خود پر می‌کند.
کسانی که از ترکیب کابینه روحانی و پاره ای انعطاف‌های اخیر او ناخرسندند و چه بسا بعضا از آن همه تکاپو در ۲۹ اردیبهشت ۹۶ احساس پشیمانی می‌کنند (در حالی که به خاطر ترجیح یک گفتمان بر گفتمان دیگر هرگز نمی‌توان پشیمان بود) با مشاهده گزارش امروز احتمالا با خود خواهند گفت: جای نومیدی نیست و اگر جای وزیر زن یا برخی دیگر در کابینه خالی است شهردار تهران اما مسیر تازه‌ای را گشوده است.
۱۴ سال شهرداری تهران را در دست داشتند و سه بار هم شهردار را به کارزار انتخابات ریاست جمهوری فرستادند و دست خالی بازگشتند اما دو روز صبر نمی‌کنند ببینند دست پخت شورا و شهردار جدید چگونه است و بعد قضاوت کنند و از همین حالا شروع کرده‌اند.
البته این احتمال را هم از نظر نباید دور داشت که شاید برای رد گم کردن باشد تا به جای آن که نگاه‌ها به قائم مقام شهردار سابق باشد که به گفته آقای اژه‌ای به اتهامات مالی دستگیر شده – و البته تا نظر نهایی دادگاه نمی توان قضاوت کرد- نگاه‌ها را به انتصابات معطوف کند.
با این حال این هجوم می‌تواند برای رأی دهندگان تهرانی که ۲۹ اردیبهشت امسال علاوه بر حسن روحانی برای ریاست جمهوری به فهرست امید هم برای شوراها رأی دادند حامل این پیام باشد که اتفاق مورد نظر آنان در حال رخ دادن است.
روزنامه اصولگرا درباره شهردار جدید تهران با سابقه سال‌ها وزارت در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ و منتخب شورایی که نفر اول و رییس آن با یک میلیون و هفتصد هزار رأی انتخاب شده این توصیف را به کار برده است: «مدیری که خود بر خلاف موازین و ضوابط روی صندلی شهرداری تهران نشسته است.»
طرف سال‌ها وزیر و معاون رییس جمهوری بوده و شورای شهر او را انتخاب کرده و بیشترین رأی را هم از اعضا گرفته و حکم او را هم وزیر کشور صادر کرده اما می‌گویند خلاف ضوابط بوده است.
مهم‌ترین اتهام شهردار نجفی هم از نظر اینان این است: «او سال ۸۸ به خانه کشته‌شدگان حوادث می‌رفت.» این که مدیر ارشد نظام برای دل جویی و حفظ ارتباط با نظام و در نغلتیدن به رسانه‌های بیگانه به خانه کشته‌شدگان می‌رفته جُرمی نابخشودنی است انگار و این جرم را هم نه وزارت اطلاعات نه دستگاه قضایی و نه هیچ مرجع دیگر اعلام نکرده و نظر این بزرگواران است.
از قبل هم پیش بینی می‌شد که به محض روی کار آمدن شهردار جدید به سکوت و ستایش ۱۴ ساله درباره شهرداری پایان می‌دهند و از امروز شروع شده و قطعا ادامه می‌یابد اما رأی دهندگان را نیز متوجه اهمیت تغییری می‌کند که ایجاد کرده‌اند.
شورای شهر با رأی مردم تشکیل شده و شهردار هم منتخب همین شوراست و طبیعی است که باید نیروها و تیم خود را منصوب کند.
انتقاد به عملکرد حق هر صاحب نظر و رسانه است و قالیباف و نجفی هم ندارد اما به صرف انتصاب تاختن کاری است کارستان که تنها از کیهان بر می‌آید. روزنامه‌ای که هر چند اصرار دارد خود را سخنگوی نظام معرفی کند اما وقتی بیش از حد به ظریف و برجام می‌تازد وادار می‌شود عذرخواهی کند. علاقه دارد خود را صدای مردم نشان دهد اما همین مردم دیگر به آن آگهی نمی‌دهند و نیم صفحه اول را که پیش‌تر به آگهی‌ها اختصاص داشت با معرفی نشریات خود پر می‌کند.
کسانی که از ترکیب کابینه روحانی و پاره ای انعطاف‌های اخیر او ناخرسندند و چه بسا بعضا از آن همه تکاپو در ۲۹ اردیبهشت ۹۶ احساس پشیمانی می‌کنند (در حالی که به خاطر ترجیح یک گفتمان بر گفتمان دیگر هرگز نمی‌توان پشیمان بود) با مشاهده گزارش امروز احتمالا با خود خواهند گفت: جای نومیدی نیست و اگر جای وزیر زن یا برخی دیگر در کابینه خالی است شهردار تهران اما مسیر تازه‌ای را گشوده است.
۱۴ سال شهرداری تهران را در دست داشتند و سه بار هم شهردار را به کارزار انتخابات ریاست جمهوری فرستادند و دست خالی بازگشتند اما دو روز صبر نمی‌کنند ببینند دست پخت شورا و شهردار جدید چگونه است و بعد قضاوت کنند و از همین حالا شروع کرده‌اند.
البته این احتمال را هم از نظر نباید دور داشت که شاید برای رد گم کردن باشد تا به جای آن که نگاه‌ها به قائم مقام شهردار سابق باشد که به گفته آقای اژه‌ای به اتهامات مالی دستگیر شده – و البته تا نظر نهایی دادگاه نمی توان قضاوت کرد- نگاه‌ها را به انتصابات معطوف کند.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید