برانکو رویاهایمان را کاشت و کُشت
کاش دروازه بان نداشتیم!
آفتاب‌‌نیوز : 
آری اگر از ثانیه اول مثل نیمه دوم بازی می کردیم حال هیچ کس تا این اندازه گرفته نمی شد، اما....
اما به راستی می شد این بازی را نباخت در صورتی که یک یار کمتر از مکزیکی ها نداشتیم.
می پرسید کدام یار کمتر؟! خب معلوم است دیگر، آمار بازی را بررسی کنید، توپ فقط 4 مرتبه با بدن او برخورد کرد. 3 مشارکت موثر در مقابل مدافعان و یک ضربه سر بی هدف در نیمه حریف، بله!
درست حدس زدید. او علی دایی است. بازیکنی تعویض ناپذیر که باید باشد تا اگر خدا خواست و تیم ملی صاحب ضربه پنالتی شد در جام جهانی هم گلزنی کند.
حالا اینکه تیم ملی در رؤیاهای 70 میلیون ایرانی قربانی میل شخصی کاپیتان می شود چه باک؟ به قول یکی از همکاران «مهم این نیست که تیم ملی باخت! مهم این است که دایی 90 دقیقه بازی کرد.»
و مهمتر از آن این است که ما همچنان باید میرزاپور را تحمل کنیم. کاش دروازه بان نداشتیم! اینجوری لااقل کعبی آن توپ را پاس به عقب نمی داد تا 70 دقیقه تلاش تیم بدون حاصل بماند.
یادش به خیر احمدرضا عابدزاده با یک و فقط یک پای سالم هرگز چنین اشتباهی نکرد. در حالی که میرزاپور 4 سال است که اشتباه می کند، او هنوز بازی با پا را یاد نگرفته که جا دارد از این بابت به مربیانش خسته نباشید، بگوییم.
راستی وقتی قرار است هر چی توپ به سمت دروازه مان می آید یکراست برود توی دروازه چرا به طالب لو میدان ندهیم که حساسیت های کمتری پیرامونش وجود دارد؟
از برانکو هم ممنونیم! بیشتر به خاطر شجاعتش. و بیشتر از آن به این دلیل که در مقابل تعویض های لاولپه هیچ نکرد. شکل حملات مکزیک عوض شد و ما....
وقتی آنها بی محابا پیش کشیده بودند می شد بارسول و شجاعی و برهانی فضای پشت دفاع شان را تصاحب کرد اما مگر می شود علی دایی را تعویض کرد؟ پس برانکو ایستاد تا تیم ملی زیر فشار مکزیک تمرکزش را از دست بدهد، او صبورتر از آن بود که بتوان تصور کرد و برانکو گویی نمی دانست که نام این حریف تیم ملی مکزیک است.
....فقط امیدواریم که تیم کشورمان از این شکست درس گرفته باشد.
برای چی؟
برای تنبیه دایی و میدان دادن به جوانترها.
و برای بیرون نشاندن میرزاپور؛ دروازه بانی که رؤیاهایمان را بر باد داد.
آری اگر از ثانیه اول مثل نیمه دوم بازی می کردیم حال هیچ کس تا این اندازه گرفته نمی شد، اما.... اما به راستی می شد این بازی را نباخت در صورتی که یک یار کمتر از مکزیکی ها نداشتیم.
می پرسید کدام یار کمتر؟! خب معلوم است دیگر، آمار بازی را بررسی کنید، توپ فقط 4 مرتبه با بدن او برخورد کرد. 3 مشارکت موثر در مقابل مدافعان و یک ضربه سر بی هدف در نیمه حریف، بله!
درست حدس زدید. او علی دایی است. بازیکنی تعویض ناپذیر که باید باشد تا اگر خدا خواست و تیم ملی صاحب ضربه پنالتی شد در جام جهانی هم گلزنی کند.
حالا اینکه تیم ملی در رؤیاهای 70 میلیون ایرانی قربانی میل شخصی کاپیتان می شود چه باک؟ به قول یکی از همکاران «مهم این نیست که تیم ملی باخت! مهم این است که دایی 90 دقیقه بازی کرد.»
و مهمتر از آن این است که ما همچنان باید میرزاپور را تحمل کنیم. کاش دروازه بان نداشتیم! اینجوری لااقل کعبی آن توپ را پاس به عقب نمی داد تا 70 دقیقه تلاش تیم بدون حاصل بماند.
یادش به خیر احمدرضا عابدزاده با یک و فقط یک پای سالم هرگز چنین اشتباهی نکرد. در حالی که میرزاپور 4 سال است که اشتباه می کند، او هنوز بازی با پا را یاد نگرفته که جا دارد از این بابت به مربیانش خسته نباشید، بگوییم.
راستی وقتی قرار است هر چی توپ به سمت دروازه مان می آید یکراست برود توی دروازه چرا به طالب لو میدان ندهیم که حساسیت های کمتری پیرامونش وجود دارد؟
از برانکو هم ممنونیم! بیشتر به خاطر شجاعتش. و بیشتر از آن به این دلیل که در مقابل تعویض های لاولپه هیچ نکرد. شکل حملات مکزیک عوض شد و ما....
وقتی آنها بی محابا پیش کشیده بودند می شد بارسول و شجاعی و برهانی فضای پشت دفاع شان را تصاحب کرد اما مگر می شود علی دایی را تعویض کرد؟ پس برانکو ایستاد تا تیم ملی زیر فشار مکزیک تمرکزش را از دست بدهد، او صبورتر از آن بود که بتوان تصور کرد و برانکو گویی نمی دانست که نام این حریف تیم ملی مکزیک است.
....فقط امیدواریم که تیم کشورمان از این شکست درس گرفته باشد.
برای چی؟
برای تنبیه دایی و میدان دادن به جوانترها.
و برای بیرون نشاندن میرزاپور؛ دروازه بانی که رؤیاهایمان را بر باد داد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید