آفتابنیوز : «چی هوانگ دی» امپراطور چین در سال 221 قبل از میلاد حصاری بزرگ به دور کشورش کشید. به نوشته دایره المعارف «کید» ده میلیون کارگر در ساخت این دیوار جانشان را از دست دادند، تا چین در امان باشد، و امپراطور بر عرش فرمانروایی خود از بیجینگ یا پکن امروزی به آسودگی فرمان براند.
نماد چین در واپسین دهه های قرن بیستم به دستور یونسکو به عنوان میراث بشریت اعلام شد. روح امپراطور در کالبد مائوتسه تونگ حلول کرد، وبا رهبری این مرد ساخت دیواری جدید -البته نه با خشت و آجر بلکه با فرهنگ کمونیسم- آغاز شد.
از آغاز دوران حکومت کمونیسم تا به امروز همه چیز در این کشور چینی است، آنچه چینی نیست رنگ چینی به آن می زنند. اکنون اما گسترش موج جهانی سازی و انقلاب دیجیتالی دیوار بزرگ امپراتوری را شکافته و انقلاب مائو و اقتصاد سوسیالیستی این کشور را به چالش طلبیده است.
لباس های سنتی در حال خداحافظی با تن ها و چوب لباس های خانه ها هستند. قاشق و چنگال، ساندویچ و زبان انگلیسی رفته رفته جای «کوایتزه»، غذای محلی و زبان ها و لهجه های چینی را می گیرد.
اتومبیل های BMW و مرسدس بنز آلمانی و چروکی آمریکا اندک اندک جانشین دوچرخه، سه چرخه و اتومبیل های چینی می شوند. تصویرهای بزرگ رهبران کمونیست چین در میان بیلبوردهای تبلیغات کالاهای الکتریکی ناپدید شده است.
دیوار فرهنگی مائو که نیم قرن این کشور را احاطه کرده بود و موجب میانگین رشد 9 درصد سالیانه شده، برابر جهانی سازی در حال ریزش است. شرکت های بزرگ چند ملیتی با ورود چین به مدار جهانی سازی، به منظور پایین آوردن هزینه تولید به این کشور نقل مکان کرده اند.
در سیاست خارجی رهبران این کشور اما بسیار هوشمندانه عمل می کنند. چین با آنکه دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل است، فقط یک بار در تاریخ حضورش در این نهاد بین المللی از این قدرت خود استفاده کرد.
در اقتصاد ،سوسیالیسم در حال آمیختگی با سرمایه داری است، دولت رفاه پس از دهه ها راه را برای سرمایه گذاری گشوده است.
به نظر می رسد نوادگان هوانگ دی از سویی نمی خواهند تجربه شوروی در کشورشان تکرار شود و از سوی دیگر چاره ای جز قرار گرفتن در مدار جهانی سازی ندارند.
ورود به این مدار که برای بسیاری از کشورها همراه با واهمه است، برای رهبران سوسیالیست چین نیز چنین بود و به همین دلیل آنها تدابیری اندیشیدند، تا آسیب های جهانی سازی را پیش بینی و این آسیب ها را به حداقل برسانند.
این کشور 2/752 میلیارد دلار صادرات سالیانه، 631 میلیارد واردات و 242 میلیارد بدهی دارد. مجموعه گردش این سرمایه های بسیار کلان شرایطی رافراهم می کند که چین ناآرام با 6/9 میلیون کیلومتر مربعوسعت ،یک میلیاردوسیصد وسیزده میلیون ونهصدوهفتاد وسه هزار نفر جمعیت، 56 قومیت و بیش از 30 زبان و لهجه به راحتی در ساحل غربی اقیانوس آرام لم بدهد.
369 فرستنده رادیویی آ . ام، 259 فرستنده اف . ام و 45 فرستنده موج کوتاه افزون بر سه هزار و دویست و چهل فرستنده تلویزیونی ، 756,311 میلیون خط تلفن ثابت، 824,334 میلیون خط تلفن همراه، 3 مرکز اصلی اینترنت (server) و 111 میلیون کاربر اینترنتی در این کشور، همگی در خدمت فرهنگ و توسعه چین است.
توسعه و تنوع وسایل ارتباطی چین که با آغاز هزاره سوم شتاب بیشتری گرفته است علاوه بر اقتصاد، آموزش، تفریح و سرگرمی، بر حفظ تنوع قومی، زبانی با استفاده از راهکارهای نوین تاکید می کند. به گونه ای که در این کشور پهناور 27 قومیت دارای زبان مکتوب هستند. و از میان 56 قومیت تمام کشور فقط قومیت های «هوی» و «مان» به زبان چینی تکلم می کنند و دیگر قومیت ها، زبان ها و لهجه های متفاوتی دارند.
فرزندان مائو با امواج به جنگ امواج رفته اند، تا اژده های بیدار دیگر نخوابد.