اين خط قرمزهاي سمج!
آفتاب‌‌نیوز : 
برخي مميزي ها در حوزه فرهنگ و هنر از مرز آزار و تحقير گذشته است و ادامه اين سياست ها مي تواند زنگ خطر را براي سياستمداران به صدا در بياورد.
در بسياري از مجامع فرهنگي، نوعي نظامي گري در برخورد با اهل فرهنگ و هنر ديده مي شود که مايه شرمساري است و گاهي حتي سازمان هاي بين المللي را به واکنش وا مي دارد.
بي اعتنايي به واکنش نهادهاي بين المللي به بهانه هاي واهي نظير عدم حق و دخالت بيگانگان در امور داخلي، به يک عادت ديرينه تبديل شده است. مميزي ها و تنگ نظري هاي سياست بازان در حوزه فرهنگ، کار را به آنجا رسانده که خطوط قرمز به طناب دار اهالي فرهنگ و هنر مبدل شده است.
نگاه غير منطقي مديران فرهنگي هر گونه حرکت فرهنگي را از دريچه فرو بستگي مي بيند و با رسم خطوط قرمز همه چيز را به بن بست مي کشاند. از دريچه اين نوع نگاه هر آدم فرهنگي در اين سرزمين يک عنصر نامطلوب است و حالا اگر خداي ناکرده اين عنصر نامطلوب به يک سفر فرهنگي برود بي شک يک جاسوس وطن فروش محسوب مي شود.
نمونه اين برخوردهاي زننده را مي توان در خصوص موضع گيري هاي ناشايست رسانه هاي محافظه کار با کاروان شعر فرانسه به تماشا نشست.
در اين ديدگاه هر تحرک فرهنگي فاقد شناسنامه دولتي يک توطئه به حساب مي آيد و بايد در نطفه خفه شود.
نوع مميزي و برخورد بازجو مآبانه مميزان به ستون هاي طنز مطبوعات نيز کشيده شده و ظريفان اين توهم توطئه را يک توهم تاريخي مي دانند و به روح و روان دايي جان ناپلئون رحمت مي فرستند!
عمر سياسي کاري در حوزه فرهنگ با پايان هزاره دوم به آخر رسيده و در هزاره سوم اين شيوه برخورد به يک شوخي
بي مورد شباهت دارد. در اردوگاه محافظه کاران دامنه بحث براي ادامه اين روند بالا گرفته است و به خصوص شاخه جوانان آبادگران همقسم شده اند که در خصوص اين برخوردها ابداً کوتاه نيايند. از آن طرف هم اصلاح طلبان پيش از رسيدن نامزدشان به کرسي رياست جمهوري تمامي صندلي هاي مديريت فرهنگي را مصادره کرده اند و قصد دارند به همان شيوه سابق عمل کنند.
نکته جالب اينجاست که هر دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب اصرار دارند که هنرمندان و اهالي فرهنگ از پشت خطوط قرمز، دست دراز کنند و رأي خود را به نام آنان در صندوق بيندازند.
ديدگاه معتدل و فراجناحي هاشمي مي تواند رأي پشت خط قرمزي ها را مال خود کند. البته اين امر مستلزم روند سالم پروژه اعتماد سازي است که هاشمي رفسنجاني از آن حرف مي زند.
پروژه تعديل خطوط قرمز يک پروژه عظيم ملي است و به آساني به بهره برداري نمي رسد. پشت خط مانده ها بايد صبور باشند و سطح توقعات خود را کمي پايين بياورند و با مطالبات آرماني اين پروژه را به شکست نکشانند. قطعاً
هاشمي رفسنجاني تا روز به نتيجه رسيدن اين پروژه هزينه هاي سنگيني خواهد پرداخت و سيبل تيرهاي مخالفان خواهد شد اما به خوبي مي داندکه برکت هاي اين پروژه ارزش هر هزينه اي را دارد.
جامعه فرهنگي ما سرخورده از ناملايمات و وامانده از قافله فرهنگ جهاني به يک رنسانس بزرگ فرهنگي مي انديشد و به سردار بزرگي که به خاطر حيثيت فرهنگ اين خاک خوب به ميدان خواهد آمد.
برخي مميزي ها در حوزه فرهنگ و هنر از مرز آزار و تحقير گذشته است و ادامه اين سياست ها مي تواند زنگ خطر را براي سياستمداران به صدا در بياورد. در بسياري از مجامع فرهنگي، نوعي نظامي گري در برخورد با اهل فرهنگ و هنر ديده مي شود که مايه شرمساري است و گاهي حتي سازمان هاي بين المللي را به واکنش وا مي دارد.
بي اعتنايي به واکنش نهادهاي بين المللي به بهانه هاي واهي نظير عدم حق و دخالت بيگانگان در امور داخلي، به يک عادت ديرينه تبديل شده است. مميزي ها و تنگ نظري هاي سياست بازان در حوزه فرهنگ، کار را به آنجا رسانده که خطوط قرمز به طناب دار اهالي فرهنگ و هنر مبدل شده است.
نگاه غير منطقي مديران فرهنگي هر گونه حرکت فرهنگي را از دريچه فرو بستگي مي بيند و با رسم خطوط قرمز همه چيز را به بن بست مي کشاند. از دريچه اين نوع نگاه هر آدم فرهنگي در اين سرزمين يک عنصر نامطلوب است و حالا اگر خداي ناکرده اين عنصر نامطلوب به يک سفر فرهنگي برود بي شک يک جاسوس وطن فروش محسوب مي شود.
نمونه اين برخوردهاي زننده را مي توان در خصوص موضع گيري هاي ناشايست رسانه هاي محافظه کار با کاروان شعر فرانسه به تماشا نشست.
در اين ديدگاه هر تحرک فرهنگي فاقد شناسنامه دولتي يک توطئه به حساب مي آيد و بايد در نطفه خفه شود.
نوع مميزي و برخورد بازجو مآبانه مميزان به ستون هاي طنز مطبوعات نيز کشيده شده و ظريفان اين توهم توطئه را يک توهم تاريخي مي دانند و به روح و روان دايي جان ناپلئون رحمت مي فرستند!
عمر سياسي کاري در حوزه فرهنگ با پايان هزاره دوم به آخر رسيده و در هزاره سوم اين شيوه برخورد به يک شوخي
بي مورد شباهت دارد. در اردوگاه محافظه کاران دامنه بحث براي ادامه اين روند بالا گرفته است و به خصوص شاخه جوانان آبادگران همقسم شده اند که در خصوص اين برخوردها ابداً کوتاه نيايند. از آن طرف هم اصلاح طلبان پيش از رسيدن نامزدشان به کرسي رياست جمهوري تمامي صندلي هاي مديريت فرهنگي را مصادره کرده اند و قصد دارند به همان شيوه سابق عمل کنند.
نکته جالب اينجاست که هر دو جناح اصولگرا و اصلاح طلب اصرار دارند که هنرمندان و اهالي فرهنگ از پشت خطوط قرمز، دست دراز کنند و رأي خود را به نام آنان در صندوق بيندازند.
ديدگاه معتدل و فراجناحي هاشمي مي تواند رأي پشت خط قرمزي ها را مال خود کند. البته اين امر مستلزم روند سالم پروژه اعتماد سازي است که هاشمي رفسنجاني از آن حرف مي زند.
پروژه تعديل خطوط قرمز يک پروژه عظيم ملي است و به آساني به بهره برداري نمي رسد. پشت خط مانده ها بايد صبور باشند و سطح توقعات خود را کمي پايين بياورند و با مطالبات آرماني اين پروژه را به شکست نکشانند. قطعاً
هاشمي رفسنجاني تا روز به نتيجه رسيدن اين پروژه هزينه هاي سنگيني خواهد پرداخت و سيبل تيرهاي مخالفان خواهد شد اما به خوبي مي داندکه برکت هاي اين پروژه ارزش هر هزينه اي را دارد.
جامعه فرهنگي ما سرخورده از ناملايمات و وامانده از قافله فرهنگ جهاني به يک رنسانس بزرگ فرهنگي مي انديشد و به سردار بزرگي که به خاطر حيثيت فرهنگ اين خاک خوب به ميدان خواهد آمد.
گزارش خطا
ارسال به دوستان
نسخه چاپی
ذخیره عضویت در خبرنامه 
پربحث ترین عناوین
پرطرفدار ترین عناوین
لینک های مفید