آفتابنیوز : مهدی زارع در نشستی که با عنوان مخاطرات طبیعی، چالشهای زیستمحیطی و بحران آب و خشکسالی در ایران در دانشکده مهندسی معدن دانشگاه تهران برگزار شد؛ در مورد موضوع "ارزیابی اولیه ریسک سوانح در ایران" به سخنرانی پرداخت و گفت: پرسش مهم این است که آیا با توجه به اتفاقاتی مانند زلزله بم و طبس که در دنیا رخ داده است، آیا چیزی که با عنوان نقشههای خطر در ایران و دنیا ارائه میشود به ما کمک میکنند؟ این سئوال بعد از زلزله 2011 توکیو مطرح شد که زلزلهای به بزرگای 9 ریشتر رخ داد در حالی که تصور بر امکان بروز زلزله با بزرگای 8 وجود داشت.
به گزارش ایسنا، استاد پژوهشگاه بینالمللی زلزلهشناسی و مهندسی زلزله اضافه کرد: در طول 40 سال گذشته در ایران در زمینه توسعه زیرساختهای لزره نگاری کارهایی انجام شد و در حال حاضر تقریبا 150 ایستگاه لرزهنگاری داریم که با استفاده از این شبکهها لرزهخیزیهای بالای 4 ریشتر به صورت منظم گزارش میشوند.
وی همچنین گفت: در حال حاضر بیش از یکهزار و 100 ایستگاه لرزهنگاری نیز در ایران داریم که پوشش مناسبی در کشور دارند.
زارع با اشاره به اینکه علم زلزله شناسی در معرض تغییر قرار گرفته است، اظهار کرد: درست مانند زمانی که از آنالوگ به سمت دیجیتال رفتیم در حال حاضر هم در معرض تغییر دیگری قرار گرفتهایم و اکنون دادههای یکسان و بر خط از همه ایستگاههای دنیا قابل دریافت است.
استاد پژوهشگاه بینالمللی زلزلهشناسی و مهندسی زلزله با بیان اینکه کارهایی در سطح ملی در حال انجام است تصریح کرد: کشور ما تقریبا به سابقه دادههای لرزهنگاری، سابقه نقشه پهنهبندی هم دارد و به موازات آن نقشههایی برای آییننامه زلزله در ایران از سال 66 منتشر شده است. حتی این آیین نامه در سال 66 در هیئت وزیران هم تصویب و لازمالاجرا می شود. ولی وقتی که زلزله منجیل رخ داد توجهها به آن جلب شد و هر 5 سال یک بار این آیین نامه به روز رسانی شد. آخرین بهروزرسانی هم مربوط به 4 سال قبل است.
وی در صحبتهایش به مناطق با ریسک بالای کشور اشاره کرد و گفت: بر اساس نقشهها تبریز، مشهد و تهران جزو مناطق پر خطر هستند و با توجه به جمعیتی که در این استانها وجود دارد، باید این مناطق به عنوان مناطق با ریسک بالاتر تلقی شوند.
زارع با اشاره به تصویری که از پهنهبندی کل خاورمیانه به دست آمده افزود: بر این اساس آنچه در ایران و جنوب آسیا با آن مواجه هستیم این است که هر چه طی زمان جلو آمدیم و جمعیت بیشتر شد، تلفات حادثهها هم بالاتر رفت. دلیلش هم این است که تمرکز انسانها در شهرها بیشتر شده است. بنابراین تابآوری این شهرها جزو چالشهای مهم قرن است. به زبان ساده میتوان گفت که استانها در کشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه، در حال تجمع در مناطق شهری هستند و همان محلها، محلهای خطرناکی هستند. این چالش بزرگی است که پیش روی ما قرار دارد.
استاد پژوهشگاه بینالمللی زلزلهشناسی و مهندسی زلزله در مورد بزرگای زلزله احتمالی تهران گفت: آنچه در مورد تهران حدس میزنیم این است که شاید گسلهای شمال تهران بتوانند زلزله ای با بزرگای 7.5 ریشتر تولید کنند.