راز لاشه‌های حیات وحش در طبس چیست؛ بیماری مهلک یا خشکسالی؟+تصاویر

چند روزی است انتشار تصاویری از لاشه‌های حیات وحش در طبس نگرانی‌هایی را نسبت به شیوع این بیماری مهلک در خراسان جنوبی به وجود آورده اما مدیرکل محیط زیست استان، ابتلا به طاعون را تکذیب کرده و کمبود علوفه ناشی از خشکسالی را عامل مرگ این چارپایان میدانند.

آفتاب‌‌نیوز :

چند روزی است انتشار تصاویر ذیل به همراه این توضیح که شیوع بیماری طاعون نشخوارکنندگان در طبس، قربانی گرفته، نگرانی‌هایی را نسبت به شیوع این بیماری مهلک در حیات وحش استان خراسان جنوبی به وجود آورده است.

به گزارش آفتاب‌نیوز، اما پرویز آرامنش، مدیرکل محیط زیست خراسان جنوبی، درباره این تصاویر به تسنیم می‌گوید: این تصاویر مربوط به حدود سه ماه پیش است و دامپزشکانی که لاشه‌ها را مورد بررسی قرار داده‌اند وجود ویروس ppr را در لاشه‌ها تایید نکرده‌اند.

وی در ادامه می‌گوید: متاسفانه به دلیل گذشت مدت زمانی طولانی از مرگ این حیوانات و فساد لاشه‌ها، امکان تشخیص دقیق علت مرگ وجود نداشت. اما تغییر در رژیم غذایی این چارپایان، به عنوان نمونه، تغذیه از پلاستیک در نتیجه کمبود علوفه که ناشی از خشکسالی در منطقه است یکی از محتمل‌ترین عوامل مرگ آنهاست.

آرامنش در پایان خاطرنشان می‌کند: خوشبختانه تا این لحظه هیچ موردی از ابتلا به ppr در سطح استان مشاهده نشده حتی در میان دام‌های سبک و اداره‌کل دامپزشکی استان هم این را تایید می‌کند. به علاوه، هفته گذشته، تیم‌های پایش، در منطقه آزادی که لاشه‌ها مشاهده شده بود حضور فعال داشته و لاشه جدیدی مشاهده نکردند. اما برای اطمینان و به منظور جلوگیری از شیوع بیماری، در اطراف آبشخورهای این منطقه آهک‌پاشی کردند. بدیهی است در صورت مشاهده مواردی از ابتلا به این بیماری، اطلاع‌رسانی صورت خواهد گرفت.

طاعون نشخوارکنندگان کوچک (ppr) یک بیماری ویروسی مسری و بسیار خطرناک است که عمدتا گوسفند و بز اهلی و وحشی به آن مبتلا می‌شوند. این بیماری صرفا از طریق دام اهلی به نشخوارکنندگان وحشی به ویژه کل و بز منتقل شده و از علایم آن، ترشحات چشم و بینی، التهاب و جراحات دهانی، اختلال تنفسی و سرفه، ذات الریه، التهاب روده ها و اسهال است و در نهایت منجر به مرگ حیوان می‌شود.

طاعون نشخوارکنندگان کوچک در دام اهلی با روش واکسیناسیون، قرنطینه، معدوم‌سازی دام‌های آلوده و بعضا معدوم‌سازی تمام دام‌های یک گله کنترل می‌شود اما به دلیل عدم امکان زنده‌گیری و واکسیناسیون جانوران وحشی، درمان این بیماری در حیات وحش عملا میسر نیست. بهترین روش پیشگیری از بروز این بیماری در حیات وحش، جلوگیری از ورود دام‌ اهلی به مناطق حفاظت شده و زیستگاه های حیات وحش و واکسیناسیون دام‌های اهلی در حاشیه زیستگاه‌ها است.